Wat is waar?

Vanmorgen aan de ontbijttafel viel mijn oog op de klok. Het was 9.33  en het viel me op dat de 9 maar een horizontaal streepje meer had en zich daarmee onderscheidde van de 3.

Wat zijn die computer programma's  toch verwonderlijk. Je kunt er alles mee. Nu zit ik daar ook weer op mijn tablet mee te spelen. Uit maar 2 mogelijkheden wordt een complete digitale wereld geschapen vanuit niet iets. Maar in in de relatie tussen die twee dingen 0 en 1 , aan en uit, voortkomend uit het niet iets ontstaat de digitale wereld. Hoe ik me dat moet voorstellen, tja daar heb ik niet genoeg verstand van maar er zijn mensen die daar ontelbaar veel mee kunnen. The sky is the limit.


Maar als dat mogelijk is, is het dan nog zo vreemd dat het hele universum uit het niet iets ontstaan is? Het niet iets waarin alles in potentie aanwezig is? Het moet er natuurlijk wel uitgehaald kunnen worden. Misschien ontwikkelt het zich als vanzelfsprekend na een oerknal.

En dat is kennelijk gebeurd want we zijn er. En wie weet hoeveel eindeloze kringlopen van universa er al voor onze oerknal e aanwezig waren. Geen begin en geen einde. Altijd een herhalend komen en gaan. Evenals de seizoenen. Dat gaat je toch duizelen. Maar zo leuk om me te realiseren hoe beperkt  we met al onze know how in feite zijn.

  En of al die brainspinsels waar zijn? Geen idee maar leuk om mee te spelen. In de theosofie wordt daar graag over gestudeerd. En daar komt dan nog veel meer interssants om de hoek kijken.
Voorlopig eerst maar eens hier en nu weer kerst gaan vieren.

Vol verwachting

Het schiet aardig op naar de kerst. De donkere dagen zijn regelmatig volop aanwezig en om een uur of vier zitten we met een kopje cappuccino en alle lampjes aan.. Gezellig is het wel. 

Zojuist even een paar kersttakken gekocht want die moesten er nog bij in de vaas op tafel. Een paar kleine cadeautjes voor de achterkleinkinderen.. Ziezo, daar heb ik geen zorgen meer over en dan hoef ik alleen nog maar voor de gourmet alles te regelen. Nou dat gaat me nog wel lukken volgende week. Ik hoop dat het voor ons weer een gezellige kerstavond wordt. 

Rudof gelooft er helemaal in. Hij hangt aan de voordeur iedereen te verwelkomen die komt of erlangs loopt naar de volgende verdiepingen. Want enkele medebewoners nemen steevast de trap vanwege de conditie. Goede zaak. Wij ook nog zolang het kan en de boodschappen het toelaten, dan mijden we de lift.

Afgelopen maandagmiddag speelde ik op mijn gitaar in Vreedenhoff en begeleidde de kerstzangmiddag voor de bewoners. Nou dat valt nog lang niet mee na een paar maanden oefenen en ik maakte heel wat fouten. Gelukkig word ik daar niet op afgerekend en de gezelligheid staat gewoon hoog in het vaandel. Zelf heb ik er ondanks de moeite die ik ernmee heb toch veel plezier in en meestal, zingend achter de rolstoel worden de bewoners weer naar hun kamers en huiskamers terug gebracht. Leuker kunnen we het niet maken. 

En wat geeft het me dan veel voldoening.

Een bijzonder mens

Ik heb een gratis boekje gedownload van Yasmine verschure, gevonden op internet.
Er staan dagelijkse tekstjes in. Niet dat ik ze ook dagelijks lees maarn ik vind ze heel bijzonder.
Een bijzonder mens.

Op het moment dat we al onze denkbeelden over onszelf, onze relaties, ons werk, onze religie en onze nationaliteit met wortel en tak hebben uitgeroeid zijn we innerlijk  heel. We stappen uit het strijdtoneel en hoewel we ons blijven verwarmen aan het licht van anderen, ontsteken we ons eigen licht. Vanuit een grenzeloos bewustzijn, waarin geen plaats is voor afgescheidenheid, kijken we met mededogen naar de strijd in de wereld – zonder die nog te voeden of er nog langer deel van uit te maken. Hoewel er ogenschijnlijk niets is veranderd, is niets nog langer hetzelfde...

Ik herken er veel in maar zo bedenk ik ze zelf toch niet.

Mooi zeker in deze kersttijd maar ook voor iedere dag

Een blij hart

Het valt niet mee om oud en/of ziek te zijn. Ik zie het dagelijks om me heen gebeuren en op een of andere manier denk ik er altijd over na, zo van: wat zou ik doen en hoe zou ik willen reageren op de pijnen en problemen waarmee mijn omgeving geconfronteerd wordt, de dingen die  mij misschien ook allemaal nog te wachten staan. Natuurlijk weet ik nu ook al wel van pijnen en handycaps en probeer me daar altijd zo goed mogelijk doorheen te slaan maar ik wil door me in de narigheden van de ander te verdiepen bij mezelf dat gevoel naar boven halen in de hoop dat ik er zelf ooit goed mee om kan gaan en er nu voor de ander begrip voor kan hebben. Wat dat is weet ik niet maar ik denk dat door er nu over na te denken  ik daar op de lange duur baat bij kan hebben. Ik zou dat natuurlijk niet doen als ik er depressief van zou worden maar juist omdat ik dat niet word of daar geen aanleg voor heb, kan ik me daar wel mee bezig houden. En zoals ik al zei in de hoop dat als ik ooit  voor bepaalde dilemma's  zou komen te staan ik weet hoe ik ermee om wil gaan en welke beslissingen ik wil en zou kunnen nemen. En dan ben ik me er ook nog eens van bewust  dat het droogzwemmen is. Wanneer je er in werkelijkheid mee geconfronteerd wordt kan het wel eens heel nders uitpakken en dan moet je nog maar zien of je zwemmen kunt.

Ik herinner me  dat mijn moeder toen ze oud werd ook altijd zei: El, als ik dit of dat doe moet je het me zeggen hoor en dan doe je maar wat jou het beste lijkt. Die houding kan wel eens in mijn genen ingebakken zitten ghaghagha.  Maar toen zij echt heel oud werd 98, was er van 'haar iets zeggen' totaal niet meer aan de orde en was ze ook angstig om uit haar 'normale' omgeving te moeten of andere onzekere dingen tegemoet te zien.

Ach leren leven is niet makkelijk maar ik vind het leven  een voortdurende uitdaging war ik ook wel heel blij van word, en dat leerproces houd nooit op want de omstandigheden zijn onvoorspelbaar. Maar voor dit moment maken we er het beste van en ik prijs mezelf zo intens gelukkig dat ik op dit moment kan leven zoals ik leef en alles om mij heen zie gebeuren soms tot schreiens toe, zonder er zelf onderdoor te gaan en hoop toch ook mijn voordeel ermee te doen en er voor mijn omgeving te kunnen zijn op een aanvaardbare manier. Te doen wat ik doe met een blij hart.

Let it snow let it snow let it snow