Nog steeds

genieten en ik hoef niet eens naar buiten om sneeuwfoto's te maken.Vanuit het raam in de serre kijk ik zo het park in.

Nostalgie en makke

Ik zit er helemaal 'in'.

Als ik die oude fotootjes tegenkom wil ik er van alles mee proberen en dus heb ik mezelf geschilderd als misschien nog geen 4 jarige peuter. uit het raam hangend om naar buiten te kijken.

Heel leuk om te doen maar gelijk word ik ook geconfronteerd met mijn slechter wordende ogen. Ik zie vooral in de lichtere vlakken het contrast niet meer tussen de verschillende witten.
Het lukt nog wel maar houdt niet over.  Toch wel jammer. Maar het zal me hopelijk nog lang niet weerhouden

Het is zover

De sneeuw valt als mist naar de aarde.

Ik herinner me dat ik als kind nog even in het donker met mijn slee buiten mocht blijven terwijl de wind de sneeuw voortblies liepen we met onze slee de heuvel op om daarna met een noodvaart van bovenaan de weg naar beneden te suizen. Auto's waren er niet, de straat was voor ons, spelende kinderen.

Nu, heerlijk warm bij de radiator herinner ik me hoe mijn natte kleding werd uitgedaan en ik voor de haard weer warme handen kreeg met blosjes op de wangen. 

Ik ben blij dat ik de deur niet meer uit hoef terwijl de stuif sneeuw de wereld langzamerhand die serene prachtige witte uitstraling geeft. Het genieten is er niet minder door.

Intussen zijn de vlokken groter geworden en dat dwarrelende witte verschijnsel roept weer andere gevoelens naar boven

Leise rieselt der schnee.

Wat houd ik van  het leven

Voor de sneeuw thuis

Nog even wat boodschappen in huis gehaald en nu lekker warm, thuis bij de verwarming wachten op de sneeuw die gaat komen.