Eendjes voeren

Er is iets vreemds gebeurd. Deze is bovenaan in mijn gepupliceerde blogs komen staan. Nou het is een oudje maar hij mag blijven 😝

Ik zal wel iets verkeerd hebben gedaan 

Ook vandaag maakte ik een wandelingetje maar nam mijn fototoestel mee. Ja dan ben ik veel langer onderweg voor zo"n klein ommetje.  Er komen veel mensen in het park van het verpleeghuis en kinderen van de scholen steken een hoekje af door het park als ze van en naar school gaan met de fiets.

Ik kwam een verpleeghuisbewoner tegen in een elektrische rolstoel. Nee hij had er geen bezwaar tegen als ik fotootjes voor het web van hem maakte en hij legde me uit dat hij altijd de vogeltjes voerde en daar speciaal voer voor kocht. Ook de honden die in het park uitgelaten werden, kregen altijd iets lekkers. Die wisten het al precies.

Eerst kregen de Nijlganzen hun deel en als ze genoeg hadden gingen ze hun veren poetsen op de tak in de vijver.

dan zijn de kleinere eenden aan de beurt

En dan verplaatst hij zich naar een kaal plekje in het gras en strooit, achtervolgt door de eenden, het gekochte zaad uit.

We wensen elkaar een plezierige dag toe en ik loop naar de Sawah Belanda. Er vlak naast. Het Indisch monument. Een gerealiseerd project van de zusjes Bloem.

Helaas is Joyce die het landschap creëerde nog niet zo erg lang geleden overleden. Er heeft een herdenking plaatsgevonden op 15 augustus. Vanuit mijn raam kan ik dan de mensen op het terrein zien als ik erop attent wordt gemaakt want mijn ogen herkennen dat niet meer zeker niet van zo'n afstand.

Er zijn bloemen gelegd op een van de verhaal tableaus die Marion Bloem schreef.

En het rijstveldje ligt er mooi en waterig bij. Dat is andere jaren wel eens minder geweest.

En dan wandel ik verder en maak nog verschillende opnamen van alles wat er verder nog te beleven valt.

De achterste vijver is een en al kroos en niet meer als vijver herkenbaar

Zouden de bramen rijpen nu ze ze weinig regen hebben gehad deze zomer?

fotograferen

Nu ik mijn Magazijn heb samengetrokken met mijn fotoblog wordt het hoogtijd vanaf nu ook weer wat foto's te plaatsen.

Enkele van de Heemtuin achter ons huis verleden jaar

Daar is altijd wel iets te beleven

Als je er oog voor hebt

Want je moet het natuurlijk wel willen zien, zelfs dat pietepeuterige kleine beestje rechts die ik thuis pas ontdekte

Is het niet grappig zo'n mier met een tor

Even wandelen

Even een beetje wandelen en fotograferen.

Het zijn heftige tijden. Hoe ouder je wordt, er komt steeds meer op je pad. Zijn het niet de eigen lijfelijke omstandigheden, dan zijn het wel de berichtjes die binnenkomen van geliefden die net als ik ook ouder worden met gezondheids toestanden. Ja zo gaat dat.

Meestal kun je er alleen maar zijn voor de ander zonder veel te kunnen doen, helaas. Hoe graag je dat ook zou willen. Maar als er een goede band is dan zijn er weinig woorden nodig en weet je dat je er kunt zijn voor ze. Op wat voor manier dan ook.

Zo kreeg ik van vanmorgen twee heel dubbele berichten binnen. De een over een tot nog toe goed doorstane en goed aangeslagen chemokuur. Veel dus om dankbaar voor te zijn. De ander een melding die niet zoveel goeds voorspelde van een heel dierbare vriendin. Het komt dan allemaal weer heel dichtbij.

Diep ademhalen, de rust bewaren en afwegen wat voor mij de belangrijke dingen in het leven zijn. Het is dan weer een moment van prioriteiten stellen. Hoe kan ik hiermee omgaan. wat vind ik belangrijk. Hoe zet ik me in en neem ik de tijd om er voor de ander te zijn op een manier die niet belastend is voor de ander maar vol medeleven. Niet alleen naar buiten toe maar ook naar binnen toe in mijn eigen 'binnenkamer' er ZIJN en de kwaliteiten van heelheid onder ogen zien, wetend dat de ander affiniteit heeft met dezelfde energie. Ons gezamenlijk daarop richten. Zodat alle kwaliteiten van leven en sterven als helend gezien kunnen worden. Helend voor het geheel. Ons daarvoor inzetten.



Kijk hoe wonderlijk mooi de natuur functioneert. Alles op zijn eigen plek met onnoembaar mooie kwaliteiten om het leven zelf zoals het leven bedoeld is, doorgang te laten vinden. Een wandelingetje doet goed.

Heftig weekje

Dat was een heftig weekje.
Een hele nacht met een buur in het ziekehuis voor een gebroken pols dat kost me veel energie en ik heb de schade dan ook ruimschoots ingehaald. Bij tij en ontij bijgeslapen. Ik geloof dat ik nu de dut door ben en de darmen die reageerden met pijn zijn ook weer rustig.

De nieuwe week brengt ook weer nieuwe uitdagingen met zich mee. Een vraag voor fotootjes van insecten en een programma layout maken voor de theosofische vereniging. Ik hoef deze week dus niet stil te zitten want er zal ook nog wel een gang met buuv naar het ziekenhuis inziten. Een leuke afspraak tussendoor en als het dan niet te heet wordt, kom ik er wel weer doorheen.

Eens kijken of ik op de tablet waar ik dit blogje op chrijf nog een aardige foto kan vinden ter opluistering.
O kijk, vanmiddag nog even het penseel vastgehouden. Niet dat het iets moet worden maar om even dat gevoel terug te krijgen. Met de warmte zou ik het bijna verleren.