Klassieke muziekmiddag

Gaat toch veel meer werk inzitten dan ik had gedacht. Heb ik in het totaal al zeker vier uur achter de computer doorgebracht om muziekstukken en componisten te googlen zodat ik bij de volgende klassieke muziek middag iets te vertellen heb en niet alleen maar 'plaatjes draai'. Het wordt nog eens zoiets als de 10de van Tijl.  Maar goed ik denk wel dat ik nu ruim een uur bij elkaar heb gescharreld. Het moet natuurlijk ook wennen want ik heb geen enkele routine als klassieke muziekdiscjockey,
Nederland mag dan een naam hoog te houden hebben met namen als Tiesto, als ik me niet vergis,

maar ouderen zullen nog lang spreken over de koffie en thee met muziek en de verhaaltjes van
Elly.

Het leuke is dat ik al doende zelf het een en ander opsteek van en over de prachtige muziek die gewoon in onze eigen muziekkast staat. Zo zie je maar weer, het mes snijdt aan twee kanten,

En nu maar hopen dat wanneer de routine toeslaat over een tijdje ik de pijp niet aan Maarten geef maar dapper verder worstel.

Fietsen

Ik heb me voorgenomen niet meer op de fiets te stappen. Jarenlang deed ik het maar heel zelden en dan meestal in het voorjaar. Dan lokte het mooie weer en liet ik me verleiden een eindje om te fietsen. Later alleen nog maar om even naar de apotheek te gaan die hier niet zover vandaan is of naar mijn vrijwilligers activiteiten die ik nu niet meer zo ver van huis doe dus op loop afstand. Maar nu, ik durf me er niet meer op te wagen.

Wanneer je zo weinig gewend bent erop te zitten denk ik zo langzamerhand bij het minste geringste om zal vallen.

Natuurlijk er zijn meer lijfelijke zaken die me weerhouden en ik denk dan ook dat het onverantwoord is me aan de twee wielen toe te vertrouwen om nog maar te zwijgen over mijn verantwoording voor de mede weggebruikers.

Zo komen er steeds meer beperkingen in het leven bij het ouder worden en dat is niet zo erg zolang er nog voldoende overblijft om van te genieten en dat is dan wat je heel bewust moet gaan doen. Zo kun je een kunstwerk maken van alles wat niet meer bruikbaar voor je is en dat is wat Duchamp gedaan heeft. Hij heeft mijn afdankertje tot kunstwerk verheven. En ik... ik geniet overal van. Een vriendin zei laatst tegen mij. Als jij in een krot zou wonen genoot je daar nog van.

Nou ik hoop niet dat het zover komt, maar ik doe mijn best levenslustig te blijven en dat lukt nog steeds. Maar mijn omstandigheden zijn dan ook beslist niet om te klagen.

Gemeente museum Den Haag 

2012

fietswiel 

Marcel Duchamp

IJzer smeden

Ik wilde voor de volgende muziekmiddag op Vreedenhoff het programma gaan voorbereiden en er komt maar niks van. Zit ik nu eindelijk na het strijken en allerlei andere karweitjes achter de computer en bedenk dat ik nodig mijn schilderijen blog bij moet werken. Zo gezegd zo gedaan. Maar dan ben je zo weer een paar uurtjes verder maar het schilderijenblog ziet er dan ook weer helemaal gepimpt uit. Ga maar kijken.
http://ellyvandoorn.blogspot.nl/

Nu zit ik met de koptelefoon op en een cdtje in de computer maar... De mediaspeler weigert het schijfje weer te geven.
potverd....%^^&*((())*%_#@^&_+&^%

Enfin een paar keer de lade open en dicht en jawel hoor. Kan ik rustig dit blogje afschrijven met een muziekje op de achtergrond en daarna op Wikipedia gaan kijken. Daar is zoveel informatie te vinden dat neem ik dan mee voor de uitgezochte muziekstukken.

O.K. dan nu snel; met de muziek aan de gang want je moet het ijzer smeden als het heet is.

Het openluchtmuseum Arnhem

Kinderen

Wat een ander leven heb ik nu toch gekregen sinds Ferry niet meer hoeft te werken. We genieten iedere dag van alle dingen en de vrijheid die we daardoor ervaren. Natuurlijk er zijn nog altijd wel verplichtingen maar die doen we graag.

Steed vaker denk ik terug aan mijn kinderjaren, hoe anders het leven toen was. Het zal wel met de leeftijd te maken hebben maar ook dat is verwonderlijk heerlijk om over na te denken. Als je goed nagaat is er niets meer over van het kind dat ik was. Fysiek is er geen cel meer over van toen en op het vlak van denken en bewustzijn ben ik toch ' volwassen' geworden met alle gevolgen van dien. Ik sta niet meer onbevangen in het leven en dat is werkelijk een heel ander uitgangspunt. Het enige dat over is, is de herinnering die maakt dat ik ben die ik denk dat ik ben.

Wel kan ik me steeds beter herinneren hoe ik als kind in het leven stond en de manier waarop ik iedere dag als nieuw ervaarde. Blij was als ik blij was en verdrietig wanneer ik verdrietig was. Ik verdiep me daar graag in.

 " Worden als een kind" .. iemand vroeg mij jaren geleden. " Weet je dan hoe een kind is? En ik had meteen mijn antwoord klaar.
Nu weet ik dat ik het toen niet wist en misschien nog niet weet. Want ik ervaar in mijn herinnering steeds nieuwe aspecten, dat maakt me nieuwsgierig want er is geen mooiere manier om in het leven te staan als een kind met alle nieuwe ervaringen die er nog moeten komen en waar het onbevangen zonder vooroordelen tegenaan kijkt. Als we op die manier zouden kunnen leven dan....

En dan hoop ik dat alle kinderen op zo een open manier hun jeugd kunnen ervaren, zonder trauma's op te lopen van de dingen die wij volwassenen hen aandoen.

Intussen ben ik weer heerlijk aan het kwasten.