In de spiegel kijken

Er zijn vier soorten mensen:
de eerst bekommert zich niet om zijn eigen heil en ook niet om het heil van anderen.
De tweede is al beter: hij bekommert zich om het heil van anderen, maar verwaarloost daarbij zijn eigen heil.
De derde die zich eerst voor zijn eigen heil inzet voordat hij zich om het heil van anderen bekommert, is nog beter;
maar het beste is degene voor wie het eigen heil net zo belangrijk is als het heil van anderen.

Anguttara nikaya 4:95

Dit citaat komt uit verzamelingen van toespraken van de Boeddha. Je vindt ze in het Theravada Boeddhisme een van de Boeddhistische stromingen. Het is interessant om er over na te denken. Sommige dingen komen ons hier in het westen vreemd voor. We zijn zo eigen gemaakt met vaak niet meer zulke zuivere christelijke leringen die gebaseerd zijn op het weggeven van jezelf en dat wordt dan barmhartigheid, liefde en mededogen genoemd, zoals de tweede mens wordt beschreven. Er voor een ander kunnen zijn is natuurlijk een mooi gegeven maar vaak loopt het uit op een opoffering die ervoor zorgt dat je er zelf niet meer mag zijn. Dat kan nooit de bedoeling zijn en daar wordt hier heel duidelijk over gesproken. Je bent zelf net zo belangrijk als de ander. Als je er zelf niet meer mag zijn kan je er ook niet voor een ander zijn dat is zoals ik erover denk.

Hoe we daar ieder persoonlijk in staan dat kun je alleen maar zelf bepalen. Ik weet dat ik merendeels voor mijn eigen heil kies dus aan de derde beantwoord.
Verder gaat het er met al deze dingen niet om dat je iets zou moeten zijn of iets zou moeten bereiken ook al staat er 'beter en best' het zijn slechts woorden om iets duidelijk te maken. Boeddha's woorden zijn bedoeld als spiegels om in te kijken en te weten waar je staat en hoe je gaat. Ik hoef me toch ook niet beter voor te doen dan ik ben.

Evenals de tien geboden uit de Bijbel en vele andere leringen daaruit. Niets! met een geheven vingertje van wat wel en niet mag. Nee, nergens voor nodig, daarmee werden we in het verleden meer dan genoeg geplaagd,  maar als een spiegel om in kijken zonder zelfverwijt dat het houdt me scherp en ik mag er zijn zoals ik ben  .

weten waar je staat en hoe je gaat

Weekend

De vrijdagavond ervoor, dat is altijd zo heerlijk. Het hele weekend nog in het vooruitzicht. De volgende morgen niet zo vreselijk vroeg mijn bed uit. Misschien is dat nog wel wat ik het fijnste vind.
Jammer genoeg gaat zo'n weekend altijd veel te snel voorbij en niet alleen het weekend. De weken vliegen door mijn vingers.
Naar mate de jaren stijgen lijkt het wel sneller te gaan. Het leven is veel te kort. Als je terug kijkt is het niet meer dan een waterbel.
Laten we het korte leven goed gebruiken en gelukkig zijn. Niet door het van buiten te zoeken want dat raak je weer kwijt, maar het van binnen verwerkelijken.
Dat betekent dan wel dat het niet uitmaakt of het weekend of door de week is. Zo leer ik steeds weer iets, zelfs van mijn eigen losse kreten ;-)

Problemen bij NS

Iedere dag maar weer een aangepaste regeling en problemen rondom Utrecht.

Onze planning was gisteren de Hermitage maar de NS maakt het er niet leuker op, dus besloten we naar Zutphen te gaan. Uiteindelijk kwamen we in Culemborg terecht om Ferries computer te laten maken. Onderweg maakte ik wat foto's vanuit de auto. Dat doe ik zo graag.

Volledig leren leven

Hoe reageer ik.

Wat zitten wij mensen toch ingewikkeld in elkaar. En wat kan het leven een chaos worden.  Hoe los ik sommige problemen op?
Als ik me dan niet met de ´fouten´ van een ander moet bemoeien, betekent dat dan ook dat ik alles maar goed moet vinden? Als ik het zo uit zou leggen loop ik tegen leerstellingen aan die iets opleggen en tot 'moeten' dwingen zoals wij dat hier in het calvinistische westen helaas maar al te vaak gewend zijn. Dan kom ik voor grote problemen te staan. Dit mag wel en dat mag niet. En je moet van alles. Het is dan geen ver van mijn bed show meer om als deurmat gebruikt te worden. Ik hoef toch  niet alles maar toe te laten!

Ik antwoorde Es in het vorige blogje:

"In het Boeddhisme zit het anders in elkaar Es. Dat betekent dat het er niet om gaat dat je dat niet zou kunnen doen, maar het gaat altijd om de staat van je eigen bewustzijn. In welke staat verkeer je (boos, opgewonden, jaloers, hebzuchtig, geduldig, mededogend) en veroordeel je de persoon als persoon of ben je het niet eens met de handeling die hij verricht? Als ik het Vóór ben, wil ik daarmee zeggen dat ik herken in wat voor staat mijn bewustzijn verkeerd nog Vóór ik reageer nog voor ik me over de ander of zijn handeling uitlaat, zoals jij ook schrijft. Dat gaat razendsnel en dan heb ik een bewuste keuze om te reageren of niet. Als ik vanuit mijn gewoontereactie reageer heb ik geen enkele keus en ben geen baas over mijn eigen reactie. De uitkomst van de reactie kan precies hetzelfde zijn en soms ook niet maar je bent door oefening in staat je reactie patroon te veranderen als je dat zou willen. In het bewustzijn wordt het anders. Het zijn subtiele verschillen die voor de buitenwereld niet herkenbaar zijn, maar voor mezelf veel verschil uitmaken, is mijn dagelijkse ervaring.
Het zijn diepgaande processen die je leert kennen in jezelf door je bewust te worden en steeds verder te kijken in je eigen doen en laten. Ook jij weet daar veel over te vertellen Es."


Heel successievelijk door de jaren heen heb ik door die methodiek van leren, denken en mediteren,  mediteren in bewuste aandacht, (er zijn drie vormen van meditatie) in het Boeddhisme de antwoorden gevonden die steeds herkenbaarder werden door me meer bewust te worden van mijn eigen functioneren in een diepere laag.
Die antwoorden liggen allemaal diep van binnen in de chaos van ons bewustzijn verscholen. Het is alleen de kunst om ze er ook uit te halen.  Daar is geduld en aandacht voor nodig. Aandacht voor hoe alles functioneert. Ook Jezus en andere grote leraren zoals  Krishnamurti  waren helemaal doordrongen van die wijsheid die in de diepste lagen van het bewustzijn ligt opgeslagen.

Maar nu over mijzelf met mijn beperkingen en mijn nog niet ontwikkelde bewustzijn. Niet alleen maar stil zijn, geduldig en oplettend, maar ook leren en denken  komen daarbij. We hebben ons brein niet voor niets gekregen en het is goed om de 'hele mens' te leren gebruiken op de juiste wijze. Vaak is het handig daar handvatten bij te krijgen. Als ik geen uitleg krijg over mijn computer van iemand die er bekend mee is, wordt het veel lastiger om zelf in die brei van mogelijkheden mijn eigen weg te vinden en te weten wat ik wel of niet van die computer wil gebruiken. En dan al lezend, lerend, denkend, aandachtig en geduldig zijnde, kom ik stapje voor stapje zelf tot conclusies en leer ik ermee werken. Zo is het ook met bewustzijn.
Natuurlijk zijn er ook mensen die totaal geen interesse hebben in computers, prima ook dat is een keus.

Blij ben ik met de handvatten die de Boeddha gaf en de uitgewerkte lessen die daarvan het gevolg waren en die nooit dwingend zijn. Ze geven mij een heel pad zoals een kind vanaf de lagere school leert denken, leven en handelingen verrichten en dat allemaal binnen zijn eigen individuele leven. Ik leer van mijn eigen manier van functioneren en door de mogelijkheid tot analyseren en conclusies trekken heel langzamerhand. Op die manier leert iedereen alleen maar op zijn en haar eigen manier toegepast op het individu en is er geen dogma waarbij ik me in allerlei bochten moet wringen om eraan te gehoorzamen. Ik begin een weg te vinden in de filosofiën over wijsheid (het ontbreken van een op zichzelf staand zelf) en liefde mededogen. De fundamenten voor een gelukkig bestaan in deze wereld van chaos. Ik sta aan het begin van die weg en heb nog een heel eind te wandelen. Maar dat is geen enkel probleem. Met enthousiasme kom je een heel eind en het gaat niet om het doel maar om het pad, want zoals H.P. Blavatsky schrijft in de 'Stem van de Stilte': Je kunt het pad niet gaan als je het niet geworden bent.
Zoals autorijden waarbij je eerst over iedere handeling na moet denken, koppeling, schakelen, koppeling, remmen, richting aanwijzers etc. En na verloop van tijd gaat het vanzelf. Doe je de juiste handelingen omdat het je eigen is geworden.
In het geval van aandacht, wordt je bewust van je bewustzijn. Zo leer ik langzamerhand volledig (dat vind ik toch z'n mooi woord) leven.
Daar gaat het voor mij om. Een weg zonder vaststaand doel in de verte maar iedere dag nieuw en iedere dag weer vreugdevol met alles erop en eraan.