Leuk

Zomaar even iets leuks.

Rodin

Vandaag zijn we in het Singer museum van Laren geweest.
Daar is een prachtige tentoonstelling met erotisch werk van Rodin. Beelden en tekeningen. Ik heb daar werkelijk mijn hart op kunnen halen.
Jaren geleden of moet ik zeggen decennia geleden was ik in Musee Rodin, Parijs en was helemaal verkocht. Ik weet nu dat er niets verloren is gegaan van de herinnering en het bijbehorende gevoel toen ik zijn werk hier weer zag.

Ik mocht er natuurlijk geen foto's maken dus leende ik een plaatje van internet maar dat haalt niet bij de werkelijkheid van een wandeling door het museum. Het gemak waarmee Rodin zijn modellen lijkt neer te zetten in de meest erotische poses, waarbij hij zelfs niet eens naar het papier keek waarop hij tekende, is onvoorstelbaar. Hij weet zijn liefde voor de vrouw en de kunst zo mateloos boeiend over te brengen

Ik heb in Laren mijn fascinatie weer  ruimschoots opgehaald. 

Gelek Rimpoche

UPDATE

Misschien werkt deze link kopiëren en plakken beter.

http://app.topspin.net/store/artist/978?wId=43830&theme=black&highlightColor=0x00A1FF&w=400&h=350&src=fb

Een aanrader om te zien hoe een Tibetaanse Lama in de 21e ste eeuw functioneert. Indrukwekkend. Het duurt 7 a 8 minuten!

Een filmpje van 7 minuten over Gelek Rimpoche mijn Dharma leraar. Een of twee maal per jaar komt hij voor lessen naar Nijmegen.

Wat is compassie?

En nou hoop ik niet dat je denkt dat ik hieronder even een korte uitleg daarvan ga geven, want ik weet er ook helemaal niets van en ben onwetend.
Het blijft voor mij een zoektocht naar de juiste houding ten opzichte van mijn medemens. Compassie hebben en me betrokken voelen bij mensen waar ik van houd is niet zo moeilijk. Daar wil ik wel voor klaarstaan en dan vaak nog als het me past, want soms is het moeilijk om ook daarvoor mijn eigen dingen aan de kant te schuiven.
Een heel andere zaak wordt het bij mensen waar ik me niet bij betrokken voel. Ik weet niet hoe jullie daarmee omgaan. Misschien voel je dan ook helemaal niet de behoefte om er ook maar IETS mee te doen, maar wat ik er wel mee doe is: maar weer eens kijken naar mezelf en constateren dat er nog niet zoveel compassie in mij aanwezig is al zou ik mezelf soms wel een schouderklopje willen geven voor hetgeen ik doe voor die me lief zijn.
Nog moeilijker is het wanneer ik in conflict dreig te raken door tegenstrijdige belangen. Moet ik dan altijd maar toegeven? Ik heb weleens gezegd toen ik daardoor helemaal aan de grond zat: "Ik kan toch niet dwars door die muur heen."
Mij werd geantwoord dat ik maar eens stil moest gaan zitten ademhalen en dat er helemaal geen muur was.
Die goede raad volgde ik op en merkte dat het een weldaad was. Ik kwam tot de conclusie dat het klopte wat me werd aangereikt en dat het zitten en reflecteren inzicht met zich meebracht en mijn emoties tot rust bracht. Zo herkende ik de twee ego's die tegen elkaar in opstand waren. Er ontstonden bevrijdende perspectieven in mijzelf. Het loste het probleem niet direct op en het is ook maar de vraag of dat altijd nodig is. Ik kon wel weer met genegenheid naar mijn tegenhanger gaan kijken en zag hoe we beiden in hetzelfde schuitje zaten. Ik hoef het niet overal mee eens te zijn om toch in evenwicht te zijn.

Voorlopig werkt compassie meer als een spiegel om in te kijken om meer inzicht te krijgen in mijn eigen problematiek dan om altijd maar weg te geven.
Dat is al heel veel rustgevende en inzichtelijk makende handeling van waaruit ik kan leren er voor anderen te zijn.