Als ik denk dat iets waar is, denk ik dat. Hetzelfde denken dat beweert dat iets waar is, wil ook het bewijs daarvan voeren. Dan is er niet zoveel open visie.
Een tegenwicht is oplettendheid, luisteren naar andere meningen. Mijn afwegingen maken en het toetsen aan mijn criteria van liefde en mededogen die ik hopelijk altijd paraat heb. En dan is er nog de gedachte of mijn invulling (door het denken) wat liefde mededogen in zou houden en blijft de vraag wat juist is.
En wie wil beweren dat gevoelens, die door sommigen als juiste richtlijnen worden gezien, niet door gedachten zijn ingegeven? Wat is er eerder, de kip of het ei?
Is intuïtie waar sommigen zo op vertrouwen, werkelijk zoiets hoogstaands, iets van 'buitenaf' zoals soms beweerd wordt, of is het inherent aan onze zijnsstaat en (weer dat) denken dat zich aanpast onder verschillende omstandigheden? Maar wel altijd MIJN denken.
Wel veel vragen vandaag. Waarmee ik niet wil zeggen dat iets wel of niet waar, goed of fout zou zijn.
James Ensor.
Alles zit achter maskers verborgen. Wat is de werkelijkheid?
