Ze is een beetje moe.

Achter mijn computer zitten en een logje maken is voor mij een vorm van ontspanning. Zo rust ik uit en laad de energie zich ook weer een beetje op buiten de dagelijkse meditaties om. :-). Maar soms heb ik van die vlagen van lusteloosheid, maar misschien is het wel meer vermoeidheid waar lusteloosheid uit voortkomt. Dat is niet iets wat uit de lucht komt vallen hoor, maar heeft natuurlijk wel zijn oorzaken.
De momenten van energie en lusteloosheid kunnen elkaar vrij snel opvolgen. Op mijn blog zijn ze waarschijnlijk voor de lezer niet merkbaar. Maar vandaag bijvoorbeeld, na veel buikpijn dat energie vreet en ook de kleinkinderen een nachtje te logeren, is er geen enkele inspiratie meer en zette ik in het vorige logje slechts wat fotootjes van onderweg naar Leipzig.
Heel langzamerhand kom ik weer 'bij '  en kan mijn ei hier weer te deponeren. Een nachtje goed slapen doet meestal wonderen. Morgen hopelijk, na een moeilijke week, weer zo fris als een hoentje.
Welterusten.

Oud en nieuw in Leipzig

En een detailopname

.En zowaar een drakendoder in Leipzig.

Onderweg naar Leipzig

Gewoon even wat foto's

De laatste twee foto's van de universiteit en het grote bahnhof gebouw dat ook van binnen de moeite van het bezichtigen waard is.

Pilgrim

En nu maar afwachten wat er in de politiek van gemaakt gaat worden na de grote verschuivingen.  En hebben die verschuivingen ook te maken met het onderstaande. Ik kan het me nauwelijks voorstellen. En toch is alles met elkaar verbonden. Grote vraagtekens waar geen eenduidig antwoord op is te geven.
Het 'innerlijke' werk gaat gewoon door.

Met onderstaand lied opende de lezing die ik maandagavond bijwoonde over
"Zin en onzin rond 2012".
Een liedje van verlangen naar 'huis'.

Veranderingen van tijdperken. Van Vissen naar Aquarius

En ik vraag me af:
Veranderen de tijdperken ons en kijken wij passief toe?

Kunnen wij  invloed uitoefenen op de tijdperken door onze geest te vormen en te verruimen in liefde mededogen en daaraan uitdrukking geven in ons leven, denken en handelen ?
of
is het beiden en wat is voor ons dan het belangrijkste? Blijven we alleen maar voor onszelf gaan of zetten we alles en onszelf in een breder perspectief?







Pilgrim how you yourney
on the road you choose
to find out.
why the winds die
and where the stories go
All days come from one day that
what you must know
you cannot change what's over
but only where to go

One way leads to diamant
one way leads to gold
another leads you only
to everything you told
In your heart you wander
wich of these is true
the road that leads to nowhere
the road that leads to you

Will you find the answer
in all you say and do
will you find the answer
in you?
Each heart is a pilgrim
each one wants to know
the reason why the winds die
and where the stories go

Pilgrim on your yourney
you may travel far
for pilgrim it's a long way
to find out who you are


En nu ga ik een heerlijke wandeling maken.

Raar botje

Gisteren vertelde hij het..
"Morgen moet ik weer om 6 uur met de trein. Het is nu toch echt de bedoeling dat ik drie maal in de week reis in plaats van twee maal."
"Ja, dat moet dan maar." wetend dat hij niet graag reist want hij kan ook in Arnhem werken.
Heel lang kon hij het tegenhouden en waren er twee dagen in de week dat we om vijf uur dertig ons bed uitstapten. Wat heb ik daar moeite mee. Maar in bed blijven zit ook niet in mijn aard want ik vind het niet leuk dat hij alleen de deur uitgaat. Ik lig dan toch wakker. We staan samen op en ik maak koffie.
Er zijn maar een paar maanden in het jaar dat het om deze tijd licht is. Nu, na de vakantie is de duisternis alweer ingevallen en zwaai ik hem, als hij onder de lantaarnpaal loopt uit.

Weer naar bed gaan is meestal zinloos. Het duurt een uur voor ik weer in slaap val en een kwartier tot een half uur later komt mijn kleinzoon, afgezet door zijn ouders die doorgaan naar hun werk hier in de stad. We drinken of eten samen nog wat en dan gaat hij op de fiets naar school.

Daarom zit ik nu heel vroeg al achter compie, maak er een verhaaltje van en wacht op de komst van Niels. Ook dat is 's morgens heel gezellig en ik geniet van ons samenzijn en zijn verhalen als hij 's morgens soms later moet beginnen en we samen nog een broodje eten.  Na schooltijd komt hij weer en wacht op zijn ouders voor de terugreis. Een maal in de week overnacht hij hier. Nu hij veertien is vind ik het zo heerlijk om echt met hem te kunnen praten. Als hij huiswerk moet maken weet hij me vaak, door een onderwerp aan te snijden, af te leiden zo niet te verleiden tot een gesprek, zodat ik hem niet achter de broek zit zijn huiswerk te maken.
 
Ach ja, alles is vergankelijk. Niels gaat niet eeuwig naar school en Fer wordt toch ook eens gepensioneerd. En ik wil leven met alles erop en eraan zoals ik vaak propageer.
Ik zou beide activiteiten niet willen missen, maar toch... ik ben een avondmens...
En mijn bed is 's morgens zo lekker en dan drie keer in de week zo vroeg op!!  :-(

'Een mens is een raar botje'