Als het dan toch niet mogelijk is om
de 'uitegklede' waarheid te ervaren
omdat ik
altijd door mijn eigen ogen kijk.
altijd met mijn eigen oren hoor
altijd met mijn eigen lijf en leden voel
altijd met mijn eigen mond proef
altijd met mijn eigen hersenen denk
altijd met mijn eigen emoties deal
Dan kan ik daar maar beter rekening mee houden
in al mijn
zien
horen
voelen
proeven
denken
en
ervaren
Misschien word ik dan wat milder.
De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
vrijdag 22 juni 2012
donderdag 21 juni 2012
Uitkijken
Ik heb schoon genoeg van al die bloemetjes.
De blik maar even anders richten.
maar aan mijn eigen zien
is geen ontkomen
Montessori
Maria zei:
Het grootste teken van succes voor een leraar is te kunnen zeggen: De kinderen zijn nu aan het werk alsof ik niet besta."
Maar in de nieuwe tijd is dat een ander begrip geworden. In plaats van het werken op hun laptops (wat op veel middelbare scholen normaal is) zijn ze dan stiekem onder Alt \ Tab met spelletjes bezig.
Het grootste teken van succes voor een leraar is te kunnen zeggen: De kinderen zijn nu aan het werk alsof ik niet besta."
Maar in de nieuwe tijd is dat een ander begrip geworden. In plaats van het werken op hun laptops (wat op veel middelbare scholen normaal is) zijn ze dan stiekem onder Alt \ Tab met spelletjes bezig.
;-)
woensdag 20 juni 2012
Hondsmoe
Hartelijk dank voor de vele reacties weer op het vorige bl;ogje. Hele fijne maar ook dingen die ik misschien niet juist heb opgeschreven of geformuleerd omdat er waarheden aan verbonden worden die ik niet bedoel. Later kom ik in die reacties erop terug.
Nu even gas terug. Ik ben vreselijk moe. Een a.s. verhuizing van schoonouders. Samen met mijn partner twee boekenkasten gehaald, in elkaar gezet, kasten in en uitgepakt, de oude verhuisd. pfffffff. Gelukkig was Niels er ook en had geen huiswerk meer. Ook hem hebben we aan het werk gezet. En nu,
Welterusten.
Nu even gas terug. Ik ben vreselijk moe. Een a.s. verhuizing van schoonouders. Samen met mijn partner twee boekenkasten gehaald, in elkaar gezet, kasten in en uitgepakt, de oude verhuisd. pfffffff. Gelukkig was Niels er ook en had geen huiswerk meer. Ook hem hebben we aan het werk gezet. En nu,
Welterusten.
En het is nog steeds klaprozentijd.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
-
►
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
►
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ► oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
►
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
►
2020
(161)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
▼
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)