Ruimte, energie en blijdschap

Ik kan honderd keer hetzelfde gezien hebben en honderd keer hetzelfde gelezen hebben en plotseling kom ik tot de ontdekking dat er toch nog meer achter dat wat ik erover denk verscholen ligt. Dat ik daar niet eerder opkwam is meestal het resultaat van gewoonten die zo zijn ingebakken, waar ik niet eens meer over nadenk. Allerlei gewoonten hebben, dingen zien en daar etiketten opplakken is 'normaal'. Zonder concepten kan ik niet leven. Ik zou niet weten dat een boom een boom was zonder het etiket boom.
Het ontdekkingsmoment van de meer of andere waarden achter het 'etiket' kan een enorme opening geven en me duidelijk maken dat er meer is dan ik aanvankelijk dacht, alhoewel dat moment van die ervaring niets met denken te maken heeft, maar met  bewust worden van het vastzittende denkpatroon. Die ontdekkingstocht is eindeloos en mateloos boeiend.

Om dat onderzoek te kunnen doen is het noodzakelijk me eerst bewust te worden van de ideeën die ik heb vastgezet die tot gewoontedenken zijn geworden, pas wanneer ik die herken is het mogelijk ze los te laten en openingen te creëren. Die nieuwe ideeën zijn niet noodzakelijk blijvend en kunnen altijd weer herzien worden. Dit proces geeft op zich al veel  ruimte, energie en blijdschap die vrij komt in de ervaring.

Zo kan ik denken dat ik me naar binnen heb gekeerd omdat ik niet uitga, gewoon van lezen houd of me met mijn eigen dingen bezig houdt en geen prikkels van buitenaf nodig heb, maar is dat zo? Zijn de dingen waar ik me mee bezig houd GEEN prikkels van buitenaf ook al zijn ze misschien minder opvallend dan wat ik mensen om mij heen zie doen?

En ook hier weer: het gaat niet om de antwoorden, of om de discussie of je iets wel of niet zou moeten doen, maar om het proces van bewustwording die de ruimte, rust, de energie, de vrede  en  blijdschap creëert.
Ik mag zijn die ik ben!

Naar binnen keren

Als het innerlijk leven is opgedroogd, moeten we wel kunstmatige prikkels van buitenaf scheppen om in een vervangingsmiddel te voorzien, of op zijn minst zorgen voor een dermate ongebroken opeenvolging van afwisselende sensaties, dat we geen tijd krijgen om de afwezigheid van leven in ons binnenste op te merken.

uit: Illusie en werkelijkheid
     J.J. van der Leeuw

Bevrijdingsdag

Zoals Plato al schreef in een van de reacties: er gaan heel wat discussies op blogs over dat gezamenlijk herdenken. Hoe denk jij daarover Elly?



Vandaag Bevrijdingsdag.
Maar wat is een Bevrijdingsdag als we vast zitten in oude wonden? Is er dan innerlijke vrijheid?
Daarmee wil ik niet zeggen dat er aan die open wonden zonder heling voorbijgelopen moet worden.
Er zijn zoveel blokkades, beperkingen en onoverkomelijke frustraties voor velen van ons die als kind genadeloos zijn  beschadigd. Zij hebben het niet eenvoudig om het verleden achter zich te laten. Vaak is het individueel onmogelijk geworden. Gelukkig kan een enkeling zich daarbovenuit worstelen en daar kan ik heel blij van worden. Het maakt ook duidelijk dat er een mogelijkheid is om het ergste te boven te komen en weer open naar de hele wereld te kunnen kijken. Het verleden achter je te laten en te leven vanuit een open NU.

Een tijdje geleden zag ik een reportage hoe men daar in Indonesië mee omging, met de ellende die wij als Nederlanders daar hebben aangericht. Als vanzelfsprekend had het een plek gekregen en leefden de slachtoffers in vrijheid verder. Zo zijn er meer voorbeelden.

De enige manier om te leren zwemmen is van de kant afspringen waaraan je je vastklampt. Maar wie garandeert je dat je niet verdrinkt? Angst om jezelf te verliezen is één van de grootste obstakels. Dat geld niet alleen voor oorlogswonden, maar voor veel andere zaken in ons leven. Er is heel veel moed nodig om daar doorheen te prikken. Het is maar de vraag of dat in een leven haalbaar is wanneer je zwaar beschadigd bent.
Ik zou iedereen die moed toe willen wensen om boosheid, frustratie, diep gewortelde zware emoties los te laten. Verder dan wensen kom ik niet want springen moet je zelf. De ervaring alleen kan je vertellen dat je verder leeft en het mogelijk is vanuit een ander perspectief naar iets te kijken waardoor er wezenlijk iets verandert en er meer innerlijke vrijheid ontstaat. Je kunt zwemmen.

We kunnen elkaar in openheid de ruimte, de liefde en vrijheid geven om te leren zwemmen, misschien wel met zwembandjes in het besef dat het niet voor iedereen mogelijk is over beperkingen heen te stappen.

Vaak is het moeilijk een middenweg te bewandelen waar beide partijen ongeschonden uit de bus komen. Maar met wederzijds respect moet het lukken. Alles verandert voortdurend ook onze emoties rond alle voorbijgaande zaken. Daarmee leren leven en ook de veranderende emoties toelaten, dat is een begin van innerlijke vrijheid. Dat is waar ik voor staan wil.



Beperking

Vrede

'Maak mij een instrument van uw vrede. Laat mij liefde zaaien daar waar haat heerst.'

Franciscus van Assisi

Corrie schreef er een mooie tekst over.