De knop omdraaien

Ik hoor de trein achter ons huis voorbijrazen. Ik ben me daar nauwelijks van bewust en als hij voorbij is, realiseer ik het me pas. En daar gaat de sprinter ook. Het geluid is niet storend en ik let er bijna nooit op. Nu het stil is in de ochtend merk ik het op. Het stationnetje is hier vlak achter, goed vijf minuten vanaf de voordeur, achterlangs de huizen. Aan de voorkant is, op een nog kortere afstand de bushalte van de trolley. We zijn hier van alle gemakken voorzien.
Ik kan zo doorstromen naar het verzorgings of verpleeghuis in het park al hoop ik daar nog lange tijd en misschien wel nooit gebruik van te maken, maar in geval van nood staat alles rondom. Het is hier net een dorp aan de rand van de stad.
Toen het appartement nog in aanbouw was, nu ruim zes jaar geleden gingen we heel vaak kijken en als ik bij mijn moeder in het verzorgingshuis op bezoek was liep ik ook regelmatig het park in, uitkijkend op de steigers van de flat zat ik me op een bankje te verkneukelen met het idee daar aan de rand van het park te wonen. Genieten was dat. Zes jaar later is het heel gewoon geworden om hier te wonen en moet ik me regelmatig bewust worden van de bijzonderheid dat we op zo'n mooie plek gehuisvest zijn want vanzelfsprekend is de blijdschap daarover niet meer. De dagelijkse beslommeringen nemen me weer mee totdat ik mezelf weer terugroep in het moment waarin ik aanwezig ben.
Regelmatig de knop omdraaien op rustige momenten is een goede gewoonte die kan helpen zodat ik het ook kan doen als het hectisch en noodzakelijk is, want dan is het niet zo eenvoudig dat te bedenken en te doen. Aanleren van het gewoonte patroon van 'het doen', doet de rest.

Onbehagen

Ik denk dat we maar eens af moeten van 'de schuld' of de oorzaak van ons onbehagen buiten onszelf te zoeken. Moet je eens opletten hoe vaak of je geneigd bent dat te doen. Je zult er evenals ik, versteld van staan hoe vaak het bijna ongemerkt toch gebeurd. Als je dat door krijgt kan er iets veranderen. Zolang je het niet in de gaten hebt zijn het de meest subtiele of zelfs heel grove oorzaken die je aanwijst als 'waardoor het komt'.
Aandacht en opmerkzaamheid een onmisbare manier van leven als je iets aan 'niet in vrede met jezelf zijn' wilt doen.
De kracht van de beoefening van meditatie is het weer terugkeren in je eigen middelpunt. En met meditatie bedoel ik niet alleen zitten op een kussentje, dat is  een 'vinger' oefening, maar aandachtig en opmerkzaam leven door de dag heen.

De theorie is aardig maar de praktijk vraagt dagelijkse motivatie en discipline.Ik heb nog veel te leren om onder alle omstandigheden in vrede te kunnen zijn..

Op een terrasje is het wel haalbaar, 

maar O wee als er iets vervelends aan de hand is.

Valse bescheidenheid

Waarom zou ik genoegen nemen met hetgeen ik niet denk te kunnen?
Soms is het een vorm van faalangst, waar ik heel lang en soms nog weleens mee te maken heb. Maar is faalangst dan ook niet een verkapte trots omdat ik het graag perfect wil doen? Ja en dat is niet altijd mogelijk. Want perfectie bestaat niet. Het kan altijd beter.
Dus is het maar beter alles te doen zoals ik het kan en daar genoegen mee te nemen. De angst om door anderen bekritiseerd te worden achter me te laten, niet uit trots, maar de angst te laten voor wart het is en wel  naar de opmerkingen te kijken en te overwegen wat ik  kan verbeteren en als dat niet mogelijk is me er dan dus ook niet druk over te maken of onderuitgehaald te voelen.
Bescheidenheid zou ook nog weleens iets met trots te maken kunnen hebben. Weglopen om niet af te gaan.

Klein of groot

het maakt niet uit

IK BEN

Omgevlogen

Het is nog erg donker en ik heb zo vast geslapen. Wakker worden, daar heb ik altijd moeite mee. Natuurlijk lig ik ook wel eens wakker en soms val ik dan vlak voor de wekker afloopt weer in slaap, dat is dan helemaal pech hebben, want dan ben ik verschrikkelijk gammel. Wakker liggen is iets van de laatste tijd. Daar heb ik nooit eerder mee te maken gehad, maar nu zo af en toe is het raak. Dan ben ik waarschijnlijk te druk geweest voor ik in slaap val en heb nog teveel in mijn hoofd om te gaan doen de volgende dag.
Nu heb ik gepland om aan de lay out van het Magazine verder te werken, dat wordt hoog tijd maar het heeft me toch niet uit mijn slaap kunnen houden.. Nu de kerst en Nieuwjaar precies in deze periode vallen kost het me wat meer tijd. In januari moet het uitkomen.
Achter mijn computer kijk ik uit het raam en zie verderop de ramen van de buren verlicht met een vallende kerstster. De huizen kan ik nog niet zien alleen wat kleine lichtpuntjes. De tijd snelt net zo vlug voorbij als een ster die valt. Als je achterom kijkt is het verdwenen. Een relatief begrip, tijd. Als het moeilijk is duurt de tijd lang en als het leuk is, gaat het snel voorbij. Deze dagen zijn omgevlogen.