Komen en gaan, gaan en komen

Mijn buurvrouw is overleden. Il had de laatste tijd weinig of geen contact meer met haar. Daar had ze voor zover in het kon interpreteren en dat leek duidelijk, geen behoefte meer aan en dat heb ik gerespecteerd. Ik hoop dat het een rustig verloop heeft gehad al is een sterfbed natuurlijk niet zomaar iets. Natuurlijk heeft het wel invloed en was ik in gedachten regelmatig bij haar.

Verder liggen er enkele opdrachten. Ik heb een stukje over mijn schilderen geschreven voor een nieuw op te zetten blog van onze Boeddhistische sanga en er staat aankomende week een uitnodiging om gastspreker te zijn op de Hogeschool Arnhem. Het HAN. over mijn leven.  Nu  voor jong volwassen studenten. Best spannend. Dit is de tweede keer  maar de vorige keer waren het veel jongere pubers. Ik ben benieuwd hoe dit nu gaat lopen.

En voor dinsdagmorgen zou ik ook nog iets voorbereiden tijdens de zoom sessie met leeftijdgenoten. We wilden iets inleveren waar we iets over zouden kunnen vertellen en ik heb al eens in huis rond gekeken. Eigenlijk is er best heel veel waar ik iets over zou kunnen vertellen maar ...denk ik dan.. wie zit daar nu op te wachten. 

Verder realiseer ik me wat een geluk ik tot nog toe heb in mijn leven. De lichamelijke ongemakken die natuurlijk groter worden overheersen mijn leven niet en er is zoveel om blij mee te zijn. Ik zie alles ronmdom mij heen gebeuren alle p[roblemen en dingen waar men mee tobt en ik lijd er nog het meest aan dat ik het niet kan verhelpen.  Uiteindelijk moet iedereen een weg in het eigen leven zien te vinden om met problemen om te gaan, En dat valt niet altijd mee. Tot nog toe ben ik dus een gelukkig mens omdat ik nog geen onoverkomelijke problemen ken en er hard aan werk in mijn eigen geest,  doen en denken (mindfulness meditaties etc) ze ook niet onoverkomelijk te laten worden. Wetend dat dat niet voor iedereen mogelijk is. 

Komen en gaan

Wat een gedoe

Gisteravond weigerde verschillende apps op mijn tablet, ze werkten niet en vlogen er steeds uit. Het bleek na wat speurwerk op internet dat er een bug zat in de laatste update van google en daar had specifiek  Samsung, dus mijn tablet last van. Ik dacht ik wacht het maar even af maar vanavond was het nog steeds mis. Dan moet ik er toch maar even verder in duiken. Zo gezegd zo gedaan. Weer zoeken op internet naar oplossingen en jawel hoor. Na veel vijven en zessen begrep ik dat ik bepaalde updates van google moest verwijderen en hoe.

God zegen de greep, dacht ik en....

Hoera het werkt weer. 

Nou het staat hier wel heel eenvoudig maar ik vond het best moeilijk. Maar ook dacht ik

Ziezo, weer wat geleerd.

Ik doe maar wat

 Helaas een spammer heeft mijn blogje ontdekt dus ga ik maar eens een poosje modereren. Ik hoop dat ik dat dan weer keurig kan doen en ik niet per ongeluk reacties verloren laat  gaan maar ik heb er alle vertrouwen in dat het me gaat lukken. 

Verder denk ik na over de twee blogjs die ik nu heb om op te schrijven. Ik wilde daar een duidelijk onderscheid in maken en had dat redelijk goed uitgedacht maar ik merk dat er dingen door elkaar heen gaan lopen. En dat is niet zo vreemd. 

Ik had bedacht op Elly's eigen wijze hoofdzakelijk mijn persoonlijke dingen over spiritualiteit te gaan plaatsen en het in mijn Magazijn wat luchtiger en alledaagser te houden. Maar dat mislukt grandiooos. Het leven is nu eenmaal een geheel van gebeurtenissen en er is geen duidelijk  onderscheid tussen het dagelijks leven en spiritualiteit voor mij. 

Flarden bijvoorbeeld worden  de stukjes  waaronder ik ook schreef onder het label  overdenkingen. Ik dacht ze meer te schrijven gerelateerd aan het verleden waardoor ik ze hier plaatste maar soms schrijf ik over wat zwaardere onderwerpen als de dood, die misschien beter op Elly's eigen wijze zouden passen.  Ik merk dat de uitsplitsing allemaal min of meer  mislukt en de moed ontbreekt me om er meer duidelijkheid en onderscheid in te maken en plaats alles gewoon zoals het voor mij uitkomt al probeer ik de toets met het verleden wel aan te brengen in Flarden en blijf ik ze gewoon hier plaatsen. Mocht het gte zwaar zijn, nou dan lees je het toch niet 😂  Het leven is nou eenmaal een geheel van gebeurtenissen waar ik iets mee wil doen. Ervan leren, erover schrijven, schilderen, fotograferen en laten zien waar het leven voor mij om draait. Mijn overdenkingen en flarden komen links en rechts voor bij en ik doe maar wat. 

Kladblok

 Ik heb een besloten weblog dat ik als een soort kladblok gebruik. Niet alleen voor aantekeningen of voor dingen die ik wil schrijven en nog bewerken. Maar voor van alles te pas en onpas. 

Het lastige is echter dat ik ook dingen die ik heb geschreven, kopieer en hier of op ellys eigen wijze plaats en dan weet ik niet meer wat ik wel of niet eerder plaatste. Vaak heb ik het dan alsnog bewerkt en komt het in de andere blogjes toch weer anders tot zijn recht. 

Ach het maakt allemaal niet zoveel uit. Het houd je van de straat en daar gaat het maar om in coronatijd. 🤣

Vanmorgen eerst  eens een ochtendje zoomen met een klein groepje. Altijd weer leuk elkaar op deze manier digitaal te zien en te spreken. 

Gutenberg project. E books

 Bijna de hele dag al lezend doorgebracht. Dat had ik me ook voorgenomen en het lukt aardig. Ik heb zoveel moois gevonden op internet. Ik kan een gewoon boek bijna niet meer lezen. De meeste uitgaven hebben zulke kleine letters en op de tablet is alles met grotere letters in te stellen en mede door hoge contrasten goed te doen. 

En wat is er veel aan e boeken te vinden op internet. In eerste instantie te koop maar ook klassiekers zijn vaak gratis te downloaden.  Zo ben ik aan het zoeken geweest op http://www.gutenberg.org/browse/languages/nl

/dat is de nederlandse afdeling van het Gutenberg project. Daar heb ik juweeltjes af mogen plukken. Public domain en allemaal dus gratis.  Om nog maar te zwijgen over de Engelstalige mogelijkheden die deze site verbergt . Complete bibliotheken . Ja natuurlijk is het allemaal wat gedateerd en zijn de uitgave niet volgens de tegenwoordige Nederlandse grammatica maar daar kijk ik wel doorheen.  Voorlopig heb ik buiten de boeken die ik toch al op mijn tablet had er een mooi aantal bij kunnen zetten. 

Leuk vind ik onder andere sprookjes en legenden. De gebroeders Grimm zijn vertegenwoordigd en zo vind ik ook allerlei Nederlandse en Noorse sagen die mij boeien maar ook uit vele andere landen en kinderboeken zoals Pietje Bel, 

alleen op de wereld, Dik Trom en zoveel meer. Antieke voorlees boekjes waaruit mijn moeder mij zelfs nog voorlas als kind. . Ik las zohuist in Nederlandse Sagen een verhaal over de mooie An uit Velp die door de kasteelheer van Biljoen werd verleid en uiteindelijk in de vijver van het kasteel verdronk van waaruit ze als geest mannen verleiden en mee de diepten introk. Nooit geweten dat bijna  vlak naast mijn deur zulke verhalen de ronden doen. 

En ook mijn interesse voor filosofie wordt rijkelijk beloond op de site. Ik heb een verhandeling die goed leesbaar is over het leven en werk van Nietzsche gevonden en ben erin begonnen. Boeiend genoeg en leesbaar voor mij. Heerlijk ik vermaak mij de komende tijd wel weer.

Verkiezingen

De verkiezingen zitten er weer op en zoals al zo vaak gebeurde de laatste jaren is de uitslag een tegenvaller voor links. Maar nu wel extreem. Ik had er, na alle ellende met het rechtse kabinet de afbraak van alle zorg en de affaires rondom de fraude die geen fraude was en niet te vergeten de ellende van de aardbevingen in Groningen, wel iets anders van verwacht.

Het laat maar weer eens overduidelijk zien hoe betrokken sociaal Nederland zich voelt bij de medeburgers die op een of andere manier in het verdoemhoekje zijn geraakt. We staan te klappen voor de zorg we roepen ach en wee bij alle misstanden en lijken betrokken bij de minima en mensen die uitgestoten worden en de ellende van het beleid ervaren, zolang als we zelf maar voor in de rij kunnen staan als er uitgedeeld gaat worden en dan tellen anderen even niet meer mee.

Opmerkelijk voor dat soort gedrag vond ik Maarten van Rossum voor wiens inzichten ik wel respect kan hebben maar minder voor de manier waarop hij misbruik maakte en voorkroop bij het injecteren zonder zich af te vragen wie hij in werkelijkheid benadeelde. Ik vind dat een schoon voorbeeld van hoe het werkt en hoe betrekkelijk betrokkenheid is.

Als puntje bij paaltje komt gaat iedereen voor zijn eigen hachje. Er zijn maar weinigen binnen het linkse blok, al degene die zich inmiddels sociaal in betere omstandigheden bevinden en financieel niet meer  lijden aan minimale leefomstandigheden, die de angst voor de eigen portemonnee laten varen en open blijven staan voor de sociale minima en degene die door omstandigheden in een zware positie zijn geraakt. We vergeten maar liever dat we op ieder moment  ook zelf in een penibele situatie in dezelfde ellende terecht kunnen komen Ja, dat vergeten we maar liever en blijven gaan voor ons eigen hachje.

Dat is Nederland en misschien wel de hele wereld op zijn smalst. Niet kijkend naar het totaal. Onwetend van de onderlinge afhankelijkheid van alles. Ik kan het alleen maar echt goed hebben als jij het ook goed hebt. Het lijkt een ver van mijn bed show maar niets is minder waar.


Mijn laatste hoop voor hier op dit moment is dat Kaag en Rutte over links kunnen en willen gaan en er toch al is het maar iets, een socialer beleid uit voort zal komen. Voor mij is het een overdenking om open te blijven staan voor alle problemen van allen die het minder hebben dan ik en daarvoor te blijven gaan ook al gaat dat geld kosten in mijn persoonlijke portemonnee. 

Af en toe schrijven

 Nu ik weer even bezig ben is het toch wel weer leuk om te zchrijvdn.  maar dat gaar bij mij altijd op en neer. Zo ben ik weer druk aan het schrijven en zo zijn er weer allerlei andere dingen die me bezig houden en komt er niets van schrijven.  Gelukkig maak ik me daar ook niet druk over en heb nooit meer het idee dat ik nu zo nodig weer iets moet. Als ik zin heb dan komt er gewoon wel weer iets. En nu heb ik nog steeds niet zoveel te melden. Maar ben wel heerlijk bezig geweest. En ik heb momenteel weer erg veel zin om te lezen. Soms komt daar gewoon te weinig van omdat ik door de cursussen die ik nog steeds fijn vind om te doen ook 'verplicht' leeswerk heb. En ik ben ook heel blij met die 'verplichting'.

Vooral was ik heel blij met het bezoekje van mijn kleinzoon. Dat heeft me zo goed gedaan. Hij had zich speciaal laten testen om veilig voor ons te kunnen komen. In de pubertijd was hij een paar jaar wekelijks drie dagen en nachten in de week bij ons in verband met de lange reistijd naar zijn school. Dat is intussen alweer 5 jaar geleden. Natuurlijk zag ik hem tussendoor ook nog maar nooit zo intensief meer als in die periode,   Nu kwam hij weer een hele middag lekker bijkletsen en is hij plotseling volwassen. Wat hebben we weer heerlijk zitten discussiëren. Daarin heb ik aan hem een goed maatje.  Wat heb ik daarvan genoten. Zo heerlijk om te zien hoe die jongelui hun eigen weg leren vinden. En hij liet me ook een andere sound of silence horen dan die van Simon and Garfunkel. pfff. kippevel. Wat goed.

Ja en verder nog steeds stoeien met het nieuwe fototoestelletje. Net precies even wat fotootjes vanuit de rijdende auto gemaakt. Dat mag ik graag doen en er komen af en toe leuke resultaten uit. Ook dit toestel doet precies wat het doen moet. Razendsnel reageert het en op de groothoek kan dat scherp en met een korte sluitertijd . Leuk om onderweg bezig te zijn en het ding werkt prima. 

Met mijn brillen ben ik nog steeds aan het stoeien. De ene keer werkt een overlookje makkelijker de andere keer stap ik toch weer over naar de varifocus.  Het blijft zoeken en  lastig omdat ik het plaatje nooit helemaal krijg zoals ik zou willen maar het is nog steeds goed genoeg en daar ben ik blij om. Ik heb ergere dingen gezien en ik hoop daarvan verschoond te blijven. 

 Nou en dan nog maar wat fotootjes van wat ik tegenkwam de afgelopen dagen.

Weerstanden.

 Ziezo  de stemwijzer gedaan en daar kwamen geen onverwachte resultaten uit.  

En voor mijn ov chipkaart die ik eigenlijk nooit gebruik verlenging aangevraagd omdat hij bijna verlopen is.  Nou en dat soort dingen regelen en lijsten invullen, daar heb ik zo' n hekel aan. Vreemd toch. Waar komt dat nu vandaan. Ik  zie wel de uitwerking die zulke weerstanden op mij hebben.  Al mijn energie verdwijnt wanneer er klussen liggente wachten waar ik geen zin in heb. Misschien een overblijfsel uit de tijd toen ik pas gescheiden was en ik iedere maand hetzelfde in moest vullen want ik wilde niet meer geconfronteerd worden met de gegevens van mijn ex en toch moest ik ze steeds weer invullen. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het daarvan daan komt. Na zoveel jaren lijkt me dat onmogelijk. 

Weerstanden hebben gewoon alles te maken met een eigenwilligheid waar ik liever aan beantwoord dan aan hetgeen waaraan ik volgens de regeltjes  moet beantwoorden omdat het leven er anders niet makkelijker op wordt. We ontkomen niet aan een bepaalde structuur van de maatschappij waarin we leven. Sommige zaken horen er gewoon bij. En er zijn altijd wel dingen die je liever wel of niet doet. Maar in die emotie, die weerstand voor bepaalde dingen daarin hoef ik me toch niet zo mee te laten nemen. 

Ik denk als ik op ga merken dat ik dat doe, mezelf er niet om veroordeel en denk wat dom, dat wil ik niet daar wil ik me niet aan ergeren, ja zo denken dat helpt niet heb ik al wel geleerd, maar gewoon kijken, opmerken en mezelf warme aandacht geven. Ook mezelf liefdevol benaderen Dan wordt er al wat meer energie op een fijnere manier ingezet en komen klussen die minder leuk zijn makkelijker klaar.

Ja daar ga ik op letten. In sommige andere dingen heeft het me al geholpen.  Iedere keer nieuwe stapjes.

Labels bijwerken.

 Zo langzamerhand verandert dit blogje in hoofdzakelijk kleine persoonlijke dingen en foto's .

Overdenkingen en meer dingen van spirituele aard, dingen die me bezig houden verschijnen steeds meer op Elly's eigen wijze 

Dat is niet speciaal mijn bedoeling en ik hoop hier ook regelmatig wat andere dingen op te kunnen zetten dan ditjes en datjes. Ach maakt eigenlijk niet uit. Het gaat gewoon zoals het gaat en dat is goed. 

Ik heb hier net even wat labels bijgewerkt en kwam daardoor tot bovenstaande opmerking. De laatste berichten droegen allemaal het label persoonlijk en fotogeraferen. Weinig variatie voor een Magazijn. Maar alles wat mij persoonlijk aangaat voelt niet echt als saai. Het leven blijft tot nog toe boeiend en er valt nog steeds veel te beleven. Het is maar net hoe je naar de dingen wilt kijken en er speelt bij mij altijd een behoorlijke dosis nieuwsgierigheid. Daardoor kan ik steeds veel dingen weer als nieuw zien. Er is toch ook geen moment hetzelfde ook al lijkt dat wel zo. 

Mijn vader leerde mij als kind als ik bij hem op schoot zat al. Dan gaf hij een harde klap op de leuning van zijn rookstoel en zei:

Elly, die klap komt nooit meer terug.

En dan gaf hij nog een klap en zei:

want dit is weer een heel andere klap dan de vorige.

Ja en nu denk ik, zo vergankelijk zijn alle dingen. Daar is niets mis mee want hoe zouden we zonder vergankelijkheid op deze tijdlijn ook maar iets kunnen doen?

 

We zouden plots als aan de grond genageld versteend raken. Ik denk dat er niets mooier is dan vergankelijkheid hoe moeilijk dat soms ook te vatten is.

Toch weer eens een overdenking.

Veel te doen

 Ja het loopt. Ik heb al 3 hoofdstukken weg zitten tikken. Maar het zal nog  nog wel even duren voor ik er echt iets mee ga doen. Zeker is dat ik er steeds meer plezier in krijg. En daar gaat het om. Dus ik ben drukdrukdruk. 🤣 voor zolang het goed voelt. 

Ja j e kunt je tijd maar een keer uitgeven. En ik wil ook binnenkort  weer een beetje schilderen en ja, er is nog meer. 

Morgen ga ik een kleine compact camera ophalen. Ik hoop dat het niet de miskoop van de eeuw wordt.  Want ik moet ervaren of ik met een kleinere camera, in verband met mijn ogen, net zo goed om kan gaan als met mijn grote camera.  Met die grote loop ik namelijk niet zo graag meer  te sjouwen.  Vandaar. Dus wordt het dit weekend denk ik eens even lekker uit proberen. Ik ben zo benieuwd.  

Voor wie het weten wil Rudi misschien. De keus viel op een Panasonic DMC TS 95. Omdat ik gewend ben aan Pana FZ1000  en ik dat een prachtige camera vind. Als Corona nu nog ter ziele zou gaan dan... wat zou het leuk zijn  weer een reisje te maken en zo niet. Nou ja voor mij geen man overboord maar veel beroerder voor al die mensen die er echt aan lijden. Direct of indirect allemaal even beroerd

 

Levenskunst.

 Nee, natuurlijk gaat het niet altijd zoals ik het wil hebben. Dat is me in de loop van mijn leven wel duidelijk geworden. En ik denk dat het leven ook niet daarom draait, het draait er meer om hoe ik met alles wat er gebeurd omga. En er gebeurd nogal wat in deze tijd van thuis zitten.

Toen ik op Vreedenhoff werkte daarvan herinner ik me dat er in februari  de meeste mensen overleden. Ja inderdaad dat zijn de dingen die bij het even horen als je oud bent en dat is makkelijk gezegd wanneer de dood nog niet direct aan de eigen deur staat te rammelen. Het wordt een heel ander verhaal als het steeds dichterbij komt en dan nog, zijn er veel mensen die het buiten de deur proberen te houden voor de eigen gemoedsrust.  Daar denkt menigeen liever niet te intensief over na en velen vinden dat ook niet nodig. Het is de vraag of ze gelijk hebben. Een ieder moet uiteindelijk dealen met de eigen omstandigheden en niet te vergeten de eigen innerlijke mogelijkheden en manier van leven. 

Toch word ik nu ik ouder ben steeds regelmatiger geconfronteerd met ouderdom ziekte en dood. Van dichtbij nu de tweede kennis in de directe omgeving aan  Corona overleden. En van iets minder dan tien personen hoorde ik het al in mijn omgeving al heb ik mede door de beperkingen op dit moment geen persoonlijke contacten meer en is alles op afstand.. Op een of andere manier geeft het overlijden aan Corona  net even een iets andere impact. Natuurlijk hopen wij er vrij van te blijven maar het is me wel duidelijk dat het risico steeds groter wordt naarmate de besmettingen dichterbij komen.  Maar goed  ook aan ouderdom en ziekte  zie ik steeds meer mensen  rondom me  wegvallen. Het gaat hard de afgelopen weken.

Levenskunst, wat is dat? 

Voor mij betekent het in ieder geval zonder te relativeren iedere keer weer in  mijn midden terug te kunnen komen. Tevreden met wat er is. Zien wat er gebeurd. Wat de mogelijkheden en onmogelijkheden in dit leven voor mij zijn. Dat het leven kort is en dat ik alle tijd die me rest op een voor mij zinvolle manier wil besteden. Zonder alle ellende weg te poetsen. Optimaal leven binnen de restricties die noodzakelijk zijn, blij en me bewust  van alles wat er wel en misschien ook niet is.

Nou dat is een hele mondvol en ik denk dat het me tot nu toe behoorlijk afgaat. 

Vanmorgen maakte ik deze zonnebloemen af. Daarvoor had ik een opdracht gekregen. Ik heb er heerlijk aan kunnen werken. Het was leuk om te doen.

Onder de hoed

Zo dat was het dan weer. 

Vanmorgen was ik gastspreker op een middelbare school. Spannend, ik had geen idee hoe het zou gaan lopen. Maar het was heel simpel. De docenten hebben de leiding en met een mooie inleiding kon ik vertellen over mijn ervaringen met 'je eigen grenzen aangeven'. 

Nou daar heb ik meer dan genoeg ervaringen mee gehad van het niet op tijd aangeven van mijn eigen grenzen en ik hoop dat van mijn missers er iets is overgekomen en de jongelui er hun voordeel mee kunnen doen. Ik heb bewondering voor hoe docenten de relatie weten te leggen tussen bijvoorbeeld mijn verhaal en het dan te transformeren naar de leefwereld van hun leerlingen. Ook ik kan daar nog veel van leren. Voor mij was het een eerste keer en ik weet niet of er nog vaker via Old school een beroep op me zal worden gedaan. Wel heb ik af en toe   'een op een' gesprekken met studenten. Ook heel leuk om te doen en  de verschillen in die jonge mensen op te merken. De een die een rijtje vragen op me af vuurt en dan aantekeningen maakt en de ander waar een heel gesprek mee ontstaat. Een verschil van dag en nacht maar even interessant om mee te maken.

Ja die zoomsessies hebben leuke dingen voor mij onder de hoed. 

Wat is dat, liefde?

  Ik heb in tegenstelling tot gisternacht lekker geslapen en dat is dan ook wel te merken. Mijn energie voelt goed.Ik heb blogjes geschreven en geschilderd, De gitaar in de handen gehad en een poosje gefietst op dat kleine hometrainertje dat ik van Carmen kreeg, toppie!, de meditaties gedaan en toen kwam er een telefoontje van Florien.

Of ik aanstaande vrijdag voor oldschool een klas van een middelbare school in Arnhem Zuid met een zoom wilde bezoeken. Ze wilden praten over problematische relaties en hoe je daarmee omgaat. Ik werd gevraagd op basis van mijn eigen ervaringen.  Maya van Old school heeft mijn boek:Als de hemel valt gelezen en dacht dat ik daar wel een steentje aan bij zou kunnen dragen. Nou dat lijkt me wel wat.

Het zette mijn denkertje meteen aan het werk. Hoe ga je zoiets met jonge mensen benaderen. Ik denk dat ik dat maar eens ga doen vanuit een vraag naar hen. Wat is liefde eigenlijk wat betekent het voor jou? Betekent het dat je jezelf weg moet geven omdat je alles voor de ander over hebt en hem of haar niet kwijt wilt raken. Dan komt er hopelijk vanzelf wel iets los en wat is  liefde  is dat iets anders dan verliefd zijn ?

Ik zie wel hoe het gaat lopen. Het lijkt me leuk om te doen met jonge mensen. Of zij het ook leuk zullen vinden is een andere vraag 😁. Maar ook lijkt het me een  leuk onderwerp om een keer te schrijven over Groot Liefde Mededogen op mijn eigenwijze blogje denk ik.  Wat is dat eigenlijk of wat zou het kunnen zijn? Mooi om eens een beetje verder uit te diepen.

Ik gooi er nog maar een fotootje tegenaan. Een heel kleine uitsnede van een grote foto. Leuk om een beetje abstract mee te stoeien.

Helder wit

 En dan zit ik hier heerlijk voor het raam. Als ik naar buiten kijk komen de miniatuur vlokjes voorbij dwarrelen want voor dit raam staat geen wind, die komt langs de serre voorbij en daar is het nu heel koud terwijl ik hier met hele warme voeten naar buiten kijk. De sneeuw is zo fijn dat ik heel erg moet focussen dat wil voor mij zeggen om de grijze blinde vlek heen kijken en dan zie ik het vallen. prachtig. Alles is zo helder en licht door al dat wit.

En nu de laptop aan de kant en lekker schilderen,

O ja, sneeuw!

 Misschien moet ik toch maar eens iets mee naar bed nemen waarop ik kan schrijven. Mijn tablet bijvoorbeeld. Soms, als ik om een uur of vijf wakker word en niet meer kan slapen, schrijf ik in gedachten een heel verhaal voor op mijn eigen wijze blog. En nu weet ik er niets meer van.

Ik ben om half acht opgestaan. mooie tijd toch en aan de gang gegaan met het uitzoeken van de fotootjes waar mij om gevraagd werd. Dat moet ik op de computer doen want daar heb ik het hele archief opstaan en een mooi groot beeld voor foto's. Nu zit ik lekker op mijn stekje voor het raam met de voeten bij de verwarming  achter de lap top en weet echt niet meer wat ik allemaal wilde schrijven. Maar dat is ook niet erg hoor. Er komt wel weer iets anders boven drijven. A[[es op zijn tijd de dag is nog ang.

Ik kan natuurlijk hier schrijven wat ik vandaag allemaal heb gepland maar meestal wordt het toch heel anders dan ik plan dus neem ik me iets voor zonder het gevoel te hebben dat het ook moet gebeuren.. Wat moet, dat is eten koken anders lijden we honger en hier en daar wat dingen die ik persee wil. Zo blijft het leven goed om te leven en blijf ik lekker in mijn vel steken als zich geen lijfelijke ongemakken aandienen. En daarover mag ik de aatste tijd niet mopperen.

Vrijdag is een fijne dag met het weekend in het verschiet. En....o ja sneeuw. Dat komt eraan en nu weet ik ook weer waarover ik in de vroege morgen l

ag te denken. Misschien komt het er dan toch nog uit op mijn eigen wijze.

sneeuw in Buren

Blij blijft staan

 Poehpoeh wat ben ik moe vanmorgen. Het overvalt me een beetje. De laatste dagen zoveel energie gehad en nu moet ik even gas terug nemen. Dat is een bekend verschijnsel in mijn leven. Ik kan me niet anders herinneren. Zo'n dag of een paar dagen dat ik nog te gammel ben om mijn armen op te tillen. Gaat vanzelf weer over. Dus gewoon even kalm aan. 

Vanmorgen nog wel even gefietst op de luie stoel Ik heb een prachtig apparaat gekregen om een klein beetje conditie te houden want die conditie is zo langzamerhand nu mede door corona hard achteruit gegaan, En daar heb ik wel veel plezier mee.

Het is deze week ook wel behoorlijk volgepland met 4 zoom sessies en ook nog een vraag om foto's aan te leveren uit het archief voor een activiteit van onze Boeddhistische Sanga Jewel Heart . Heerlijk  om te doen en ik heb al een en ander uitgezocht. Maar vandaag nog een Zoom en kalm aan.

O heerlijk het zonnetje breekt hier door. Daar wordt een mens blij van.

Kijk dat is het leuke van een blogje Blij blijft staan en de zon is alweer verdwenen.

Moeilijke tijden

 Vandaag heb ik te horen gekregen dat 6 mensen in mijn kennissen kring uit een familie met corona zijn besmet en een van mijn schilder vriendinnen is overleden aan kanker. Mijn hulp kan al twee weken niet komen omdat ze op een afdeling met corona werkt maar gelukkig zelf nog steeds negatief is. Mijn schoonmama van 91 moet naar een lokatie voor de enting en beeft borstkanker. Ook ziet ze  erg op tegen het naar die enting gaan met alle beslommeringen. Dat kan ze er eigenlijk net niet bijhebben. 

Dat hakt er allemaal wel even in. Ik wijd al mijn energie en motivatie om het goede te doen toe aan degene die het zo hard nodig hebben en houd mij verder maar eventjes stil.

Nog meer gezaag

 Maandagmorgen, een nieuwe week. Wat zou deze week ons weer te brengen hebben? Dat weet je maar nooit. Alles is mogelijk en ik ben niet helderziende dus het blijft spannend. 

Ik hoop dat Fer deze week van zijn rugpijn afkomt want hij loopt te strompelen door het huis en dat is wel even een dingetje. Als hij een tijdje te lang gezeten heeft is het helemaal erg. Zo pijnlijk. 

Vanavond komen er weer nieuwe boodschappen. Zo heerlijk dat ze thuisbezorgd worden nu we liever niet in winkels komen en nu natuurlijk helemaal want ik rijd geen auto meer en dan wordt het met een gehandicapte chauffeur helemaal een dingetje. 

Ik hoop vandaag een beetje aan het schilderen toe te komen. Maandagmorgen is daar een goede dag voor. Nu ik niet meer naar de KWA ga is het fijn om die maandagmorgenregel een beetje vast te houden. De laatste tijd gaat er veel tijd in het schrijven van blogjes op 'mijn eigen wijze' zitten wat ik ook fijn vind om te doen en je kunt je tijd maar een keer uitgeven. Het is maar net welke keuzes je maakt. Het is heerlijk om op die blog dat wat mij ook bezig houdt een beetje structuur te kunnen geven. Dat geeft mijzelf ook zoveel meer duidelijkheid en het blijft en er is nog zoveel meer over te schrijven. Ieder begrip dat ik daar beschrijf daarover zou je weer hele bladzijde apart vol kunnen schrijven. De mogelijkheden zijn eindeloos en houden me bezig.

Ik ben ook weer een beetje aan het pingelen op de gitaar. Dat had een poosje stil gelegen en ik merkte dat mijn vingers minder eelt begonnen te krijgen en dat heb ik wel nodig. want toen ik pas na tientallen jaren weer begon, sjonge jonge dat is pijnijk met die oude vingertopjes. Maar ik heb de vingertjes al weer aardig op orde. Het is zo genieten om mooie klanken uit zo'n apparaat te toveren. Niet dat ik het zo mooi doe hoor het is maar heel basaal wat ik kan maar toch als ik er zelf plezier in heb is het goed genoeg.

O jee ik hoor dat ze weer aan het zagen zijn. Worden er nu nog meer bomen omgezaagd of komen ze de stompjes ophalen die er nog staan. Een nog van verleden jaar en een van afggelopen vrijdag. 

Ik heb even uit het raam gekeken. Ja en er gaat er nog een om achter de grote denneboom waardoor ik het niet echt kan zien. De stompjes van de vorige keer dat is een zielig gezicht. Ik ben benieuwd of ze die nog weg zullen halen.

Alles is mogelijk

 Ik heb enorm veel plezier in het stoeien met mijn digitale media. En zo langzamerhand heb ik een heel instrumentarium opgebouwd met pc, laptop, tablet, telefoontje behalve de pc, alles met touchscreen en pennetje waarop ik kan werken en het beeld makkelijk kan uitvergroten. Ik vind het zo leuk om iedere keer weer nieuwe mogelijkheden te vinden en onderling met die computers te communiceren zodat ik overal alles kan gebruiken en op kan tekenen en werken zoals ik wil.  Het is een complete hobby geworden. Natuurlijk gaat het niet altijd vlekkeloos. Als ik fotootjes op blog plaats via mijn telefoontje kan ik ze niet op het grote formaat in het blogje krijgen. Daarvoor moet ik dan weer op pc of lap top om ze te vergroten en dat pas  ik dan vaak later na de publicatie aan.  Maar het kan allemaal. 

Ook vind ik het leuk om er dieper in te duiken en de mappen bestanden en het geheugen te beheren zodat ik overal zoveel mogelijk profijt van kan hebben. Heerlijk dat ik daar ook allemaal plezier in heb want het wordt ook steeds noodzakelijker er meer van te begrijpen en te beheersen  zodat ik ook instellingen zo kan maken dat het goed zichtbaar is. Vooral op het telfoontje is dat nog wel eens een dingetje. Ik heb al een iets groter display maar ik zou liever willen dat ze die displays ook iets breder maakten. Daar zou ik wat meer profijt van hebben. 

Nu heb ik weer een tekeningetje gemaakt op mijn telefoontje met het bijbehorende pennetje. Dat is heel leuk om te doen maar het wordt steeds lastiger.  Als ik op zo n klein schermpje moet focussen zie ik pas hoe slecht mijn ogen functioneren en vallen van een lijntje hele stukken weg zodat ik er steeds overheen moet scannen en ooit het hele plaatje zie. Zo is het ook met gezichten op de tv. Lastig ook personen te herkennen. De tekeningetjes moet ik dan op gevoel en vanuit wat ik weet in mijn hoofd invullen. En... blij blij blij, dat lukt nog steeds een beetje. En nog blijer dat ik in zulke gunstige omstandigheden mag leven dat het allemaal mogelijk is.

koeieletters?

Voor mij ziet het er nu allemaal goed en leesbaar uit. Ik hoop niet dat iedereen nu overweldigd wordt door grote koeieletters maar dat moet je dan maar voor lief nemen.

😁