We denken dat dat we op onszelf bestaan, maar in werkelijkheid zijn we onlosmakelijk verbonden met alles en iedereen. We trekken een muur op tussen onszelf en de ander. In stilte en aandacht worden onze gedachten als een kabbelend beekje. We houden ons niet langer bezig met onze eigenzinnige gedachten die hun eigen gang lijken te gaan. We verbinden ons er niet langer mee Ze zijn er, maar we identificeren ons er niet langer mee. We zijn anders dan we denken en overstijgen of worden vrij van het conceptionele denken.
Maar daar gaat een hele weg aan vooraf. In feite een weg zonder einde van opmerkzaamheid en in stilte gefocust leren leven midden in een wereld vol drukte. Helaas hebben we daar in onze westerse wereld maar weinig tijd voor. Of eigenlijk MAKEN we daar te weinig tijd voor. Wanneer je eenmaal gewend raakt om voor die 'oefening' ruimte vrij te maken kunnen we op weg gaan naar een vredevol innerlijk dat zich niet zo snel door de omstandigheden onderuit laat halen. Dan gun je jezelf de tijd en de rust om in stilte te verblijven en slechts daarmee bezig te zijn waar je mee bezig bent. Niet vooruitlopend op- en niet blijven hangen in oude overwegingen. Rust wordt heel langzamerhand iets vanzelfsprekends. Vandaaruit leven met alles wat er is. Ook met dat waar we ons zo makkelijk tegen verzetten als het ons niet past en wat we toch niet kunnen veranderen.
De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
Posts tonen met het label landschappen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label landschappen. Alle posts tonen
dinsdag 19 februari 2019
Frisse neus
Ik ben even op Vreedenhoff geweest want binnenkort ga ik mee met het Oldschool project naar een festival in Rotterdam voor maatschappelijke dienstplicht om foto's te maken. Meteen even aangewipt bij mijn nicht die nu in Vreedenhoff woont en een babbeltje gemaakt. Ze is blij als ik langs kom.
Ik had mijn compact camera De Panasonic de fz 82 meegenomen. Hij is niet zo goed als het andere toestel maar er zit een enorm zoom bereik op met een groothoek van 20 mm. Die heb ik na mijn bezoekje eens heerlijk uitgeprobeerd in het naastgelegen park. En... meteen een lekker frisse neus neus gehaald.
Deze hieronder zoomde ik iets meer in
En toen was er koffie
Ik had mijn compact camera De Panasonic de fz 82 meegenomen. Hij is niet zo goed als het andere toestel maar er zit een enorm zoom bereik op met een groothoek van 20 mm. Die heb ik na mijn bezoekje eens heerlijk uitgeprobeerd in het naastgelegen park. En... meteen een lekker frisse neus neus gehaald.
Deze hieronder zoomde ik iets meer in
En toen was er koffie
woensdag 28 november 2018
Donkere dagen
En het is nog niet eens Sinterklaas geweest.
Rondom mij heen zijn er zieke mensen en zelfs een goede vriendin die terminaal is. Vooral dat grijpt me wel aan. Ik heb aardig geleerd me niet door emoties te laten overweldigen maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Vooral in zulke tijden heb ik veel profijt van mijn meditaties. Het geeft rust en ik zet me daarmee ook in voor een goede houding ten opzichte van degene die het zo zwaar te verduren hebben. Want wat kun je betekenen voor iemand wanneer je eigen emoties met je op de loop gaan?Heel misschien kan ik me dan wat minder machteloos voelen en er zijn als ik nodig zou zijn.
Intussen gaat het leven wel gewoon door en zijn er ook de gewone dingen en verplichtingen. Dingen die gewoon gedaan moeten worden. Weet je wat, ik zet hier maar eens een mooi vakantie plaatje neer want er is niets dat eeuwig is. Geen donkere dagen, maar ook geen zonneschijn en vakantie, geen regen, geen sneeuw, geen ziekte, geen pijn, helemaal niets heeft een eeuwig bestaan zelfs geen leven...en misschien is dan ook de dood wel niet eeuwig???
Rondom mij heen zijn er zieke mensen en zelfs een goede vriendin die terminaal is. Vooral dat grijpt me wel aan. Ik heb aardig geleerd me niet door emoties te laten overweldigen maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Vooral in zulke tijden heb ik veel profijt van mijn meditaties. Het geeft rust en ik zet me daarmee ook in voor een goede houding ten opzichte van degene die het zo zwaar te verduren hebben. Want wat kun je betekenen voor iemand wanneer je eigen emoties met je op de loop gaan?Heel misschien kan ik me dan wat minder machteloos voelen en er zijn als ik nodig zou zijn.
Intussen gaat het leven wel gewoon door en zijn er ook de gewone dingen en verplichtingen. Dingen die gewoon gedaan moeten worden. Weet je wat, ik zet hier maar eens een mooi vakantie plaatje neer want er is niets dat eeuwig is. Geen donkere dagen, maar ook geen zonneschijn en vakantie, geen regen, geen sneeuw, geen ziekte, geen pijn, helemaal niets heeft een eeuwig bestaan zelfs geen leven...en misschien is dan ook de dood wel niet eeuwig???
donderdag 4 oktober 2018
Langs de IJsel naar Zutphen
En van hieraf zullen we de hanzestad gaan bekijken.
vrijdag 21 september 2018
Pietepeuterig steuntje
Ik maakte een wandelingetje rondom ons huis.
Zo heerlijk dat we midden tussen de parken wonen. Ik hoef niet ver te gaan om te genieten van een prachtige omgeving.
Er zijn momenten dat ik me zo volledig bewust ben van de goedheid van het leven en hoe bevoorrecht ik ben. Meestal komen zulke gevoelens naar boven wanneer zich grote tegenstellingen voordoen. En dat was zo vandaag.
Allereerst dat berichtje van Amnestie International over die ter dood veroordeelde Iraanse koerden van wie het doodvonnis tot uitvoer werd gebracht.. Zo vreselijk dat zulke dingen bestaan ondanks alle protesten van over de hele wereld. Het minste dat ik kan doen is ook reageren op de oproepen van Amnestie en daar mijn stem laten horen. En verder beginnen bij mezelf. Goed in de gaten houden met analytische meditatie en zelf reflexie wat mijn onsympathieke of soms wel agressieve of boze kantjes zijn zodat ze niet de pan uit kunnen rijzen.
Verder waren we op bezoek bij een lieverd die gelukkig eindelijk een hele serie chemo's en bestralingen achter de rug heeft. Wat ga je dan door een diep dal van ellende. En wat hadden we nu een fijne middag met haar. Ze hoopt dat ze over een tijdje te horen zal krijgen dat het flink zoden aan de dijk heeft gezet. En ik hoop het met haar mee. De perspectieven zien er redelijk goed uit.
En als ik dan na zo'n enerverende dag dat wandelingetje maak ben ik diep dankbaar dat ik er mag zijn. Hopelijk ook als een pietepeuterig klein steuntje voor anderen.
Wat is het toch belangrijk in relatie met anderen te kunnen leven. Op wat voor manier dan ook en je daar bewust van te zijn. Ook als het leven niet altijd over rozen gaat.
Zo heerlijk dat we midden tussen de parken wonen. Ik hoef niet ver te gaan om te genieten van een prachtige omgeving.
Er zijn momenten dat ik me zo volledig bewust ben van de goedheid van het leven en hoe bevoorrecht ik ben. Meestal komen zulke gevoelens naar boven wanneer zich grote tegenstellingen voordoen. En dat was zo vandaag.
Allereerst dat berichtje van Amnestie International over die ter dood veroordeelde Iraanse koerden van wie het doodvonnis tot uitvoer werd gebracht.. Zo vreselijk dat zulke dingen bestaan ondanks alle protesten van over de hele wereld. Het minste dat ik kan doen is ook reageren op de oproepen van Amnestie en daar mijn stem laten horen. En verder beginnen bij mezelf. Goed in de gaten houden met analytische meditatie en zelf reflexie wat mijn onsympathieke of soms wel agressieve of boze kantjes zijn zodat ze niet de pan uit kunnen rijzen.
Verder waren we op bezoek bij een lieverd die gelukkig eindelijk een hele serie chemo's en bestralingen achter de rug heeft. Wat ga je dan door een diep dal van ellende. En wat hadden we nu een fijne middag met haar. Ze hoopt dat ze over een tijdje te horen zal krijgen dat het flink zoden aan de dijk heeft gezet. En ik hoop het met haar mee. De perspectieven zien er redelijk goed uit.
En als ik dan na zo'n enerverende dag dat wandelingetje maak ben ik diep dankbaar dat ik er mag zijn. Hopelijk ook als een pietepeuterig klein steuntje voor anderen.
Wat is het toch belangrijk in relatie met anderen te kunnen leven. Op wat voor manier dan ook en je daar bewust van te zijn. Ook als het leven niet altijd over rozen gaat.
dinsdag 4 september 2018
Arme Ekster
Vanmiddag zijn we weer even naar Sonsbeek gegaan. Een rondje om de grote vijver. Dat is inspannend genoeg . Mijn energie wil maar niet verbeteren en de huisarts heeft mijn bloed laten prikken. Gelukkig schijnt er niets bijzonders aan de hand te zijn maar volgende week moet ik even naar het spreekuur komen. Dan zal ik wel meer horen.
In Sonsbeek was het dus weer een klein rondje maar we hebben heerlijk even kunnen fotograferen.
Ik zag een ekster die er niet zo florisant uitzag volgens mij misthij een stuk van zijn vleugel en hij scharrelde door de struiken op de grond. Die gaat waarschijnlijk de winter niet overleven.
In Sonsbeek was het dus weer een klein rondje maar we hebben heerlijk even kunnen fotograferen.
Ik zag een ekster die er niet zo florisant uitzag volgens mij misthij een stuk van zijn vleugel en hij scharrelde door de struiken op de grond. Die gaat waarschijnlijk de winter niet overleven.
Maar eer waren ook veel mooie dingen te beleven. De hele sfeer ademt alweer de herfst. Vreemd want er is toch nog niet zoveel kleur in het blad te bekennen of toch...
De jonge zwanen zijn intussen behoorlijk uit de kluiten gewassen.
Als kers op de taart liet de citroenvlinder zich mooi fotograferen. Mijn dag is weer goed.
maandag 6 augustus 2018
Afhankelijkheid
Krishnamurti zei: leven is relatie.
Er is niets dat geen relatie heeft met iets anders.
Alleen onze gedachten maken dat we denken dat we niet afhankelijk zijn maar in werkelijkheid is niets onafhankelijk van iets of iemand anders. Als je daar goed over nadenkt, het onderzoekt kom je tot die conclusie. Dan moet je wel de diepte in en het kan heel confronterend worden maar ook verhelderend. Waardoor je op een heel andere manier in het leven kunt komen te staan. Er is geen enkel leven mogelijk zonder oorzaken en omstandigheden. Het is aan ons om te bepalen hoe we daarmee omgaan.
Zo klein en heel afhankelijk
En de bloemen zijn weer afhankelijk van zon, water en goede aarde
En van de overlevingsnood van de bijen worden
we ons wel bewust zo langzamerhand.
Zonder bijen geen eten op tafel
ook de ekster is op zoek naar voedsel maar
kan ook gegeten worden door de roofvogel
De kikker is afhankelijk van water
en waar zouden wij zijn zonder ouders.😁
En als we dan eenmaal zijn geboren, hoe zelfstandig we ook zouden willen functioneren, waar zijn we dan toch niet overal afhankelijk van?
Is dat erg?
Ik denk het niet. Het is gewoon zoals het leven in elkaar steekt en hoe blij kan je zijn als je iets voor een ander hebt kunnen betekenen. In afhankelijkheid ben je dus nooit nutteloos zoals ik laatst een oudere man op tv hoorde zeggen. Het zijn de emoties die je dat doen laten geloven.
donderdag 5 juli 2018
Insectentuin
Aan de overkant van de weg tegenover de Heemtuin is de kinderboerderij. Verleden jaar is de insectentuin daarvan grondig op de schop gegaan en kwam ik daar mijn schildersvriendin weer tegen die intussen haar opleiding landschapsarchitect heeft afgerond. We hebben toen weer heerlijk samen het laatste nieuws uitgewisseld. Ze heeft er een prachtig nieuw ontwerp van de insectentuin gemaakt en aangelegd
en nu alles volop in bloei staat was er een weelde aan vlinders te fotograferen.
Er stond aardig veel wind dat is te zien aan de bewegingsonscherpte van de bloem op de achtergrond en dat is niet optimaal voor het maken van macro's. Maar de dagpauwoog is toch redelijk scherp geworden.
Ik heb dan ook zoals gewoonlijk het overgrote deel van de foto's naar de prullenbak verwezen
maar dit koolwitje heeft het overleeft. Het licht speelt zo mooi door de vleugeltjes
En als ze wegvliegen maken ze de mooiste capriolen
Soms kijken ze je recht in de ogen
Er stond aardig veel wind dat is te zien aan de bewegingsonscherpte van de bloem op de achtergrond en dat is niet optimaal voor het maken van macro's. Maar de dagpauwoog is toch redelijk scherp geworden.
Ik heb dan ook zoals gewoonlijk het overgrote deel van de foto's naar de prullenbak verwezen
maar dit koolwitje heeft het overleeft. Het licht speelt zo mooi door de vleugeltjes
En als ze wegvliegen maken ze de mooiste capriolen
Soms kijken ze je recht in de ogen
Een volgend keer nog wat andere insecten die water kwamen drinken in de vijver
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
-
►
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
►
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ► oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
►
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
►
2020
(161)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
▼
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)