Tussen de vele reigernesten op het eiland zaten al twee vogels in de starthouding voor het broedseizoen.
Ik lees zojuist bij
Een heel stuk over Tweets en allerlei andere perikelen.
Heftig he deze tijd. Er is eigenlijk niets om je aan vast te houden. Ik zeg altijd: waarheid bestaat niet. Er is alleen maar werkelijkheid en die wordt door een ieder anders gevoeld en waargenomen. Maar het is zeker de werkelijkheid voor de betreffende persoon.
Ik had ook twitter genomen omdat ik eens wilde zien hoe het werkt en wat het nou is en hoe dat gaat, Maar ik geloof dat ik er maar weer vanaf probeer te komen. Soms gaat dat niet zo makkelijk. Net als pagina's op faceboek die ik met gen mogelijkheid eraf krijg. Die zijn alleen niet meer publiekelijk toegankelijk. Maar goed ik ga het proberen want op twitter word ik niet veel wijzer tot nog toe. Een warboel van feiten en meningen over van alles en nog wat waar ik de vinger niet achter krijg mede omdat ik het programma en hoe het werkt maar niet in de vingers krijg. Ik denk dat de interesse me ontbreekt. Het enige dat ik zie is dat men het niet met elkaar eens is en ja inderdaad er komt zo nu en dan ook iets van kunst voorbij en dat is wel leuk. Maar daarvoor heb ik twitter niet nodig.
Mij eigen ideeën heb ik toch wel en ik ben me ervan bewust dat het niet meer is dan mijn eigen idee waar ik naar leef totdat er voor mij een andere logica duidelijkheid wordt en ik vind dat iets anders beter zou zijn. Ik probeer me intussen niet gek te laten maken door allerlei ideeen waar ik OP DIT MOMENT niet mee uit de voeten kan en geen eigen zinvolheid voor kan bedenken. Risico's, ja natuurlijk die zijn er altijd. Het hele leven is risico. Of je het nu vanuit de ene of vanuit de andere hoek bekijkt want van leven ga je dood. Er is nooit ergens zekerheid over te vinden. Je kunt alleen maar dat doen wat voor je zelf op een bepaald moment werkelijkheid en goed is. Zeker als je een andere werkelijkheid niet onder ogen durft of kunt komen.
Ik heb vrede met onzekerheid en darom hoef ik me nergens aan vast te klampen en doe en ben ik die ik op dit moment ben.
Kijk nou ben ik toch als een soort automatisme weer in een overdenking geschoten. Het lijkt wel of ik niet gewoon over koetjes en kalfjes kan schrijven. Ook dat ben ik dus. Wie weet, misschien in een volgend blogje.
Iedere keer trap ik er weer in.
De overdenkingen die ik schtijf zijn niet bedoeld als een vraag voor de oplossing van een probleem. Ze zijn zuiver en alleen bedoeld als een weergave van een overdenking hoe dingen functioneren in de mens in het algemeen en dus ook bij mijzelf. Het vraagt ook geen antwoord op eeen probleem maar wel om aandachtig te kijken naar het zelf. Zodat iedereen die het wil lezen daar ook eens over na kan denken. Hoe het bij hen functioneert. Maar wat er dan gebeurd is dat ik soms een antwoord krijg alsof mij een oplossing geboden moet worden voor een probleem. Maar ik heb het niet over problemen maar over :
Kijk eens in je zelf. Hoe functioneert het bij jou.
Als je dat niet wilt is dat prima maar ik hoef geen antwoord alsof ik een vraag had gesteld over een probleem met mijzelf. Ik merk alleen maar op en geef dat weer. Je kunt natuurlijk wel schrijven hoe jij het zelf ervaart.
Nu heb ik besloten hier geen overdenkingen meer te plaatsen. Als je mijn filosofisch getinte overdenkingen wilt lezen ben je welkom op ellys eigenwijze. Daar heb ik de reacties afgesloten en mag je gewoon aan de hand van wat ik schrijf over jezelf nadenken. Evenals ik dat doe. Je kunt me daar een mailtje sturen want ik wil niet onbereikbaar zijn. Wil je dat niet dan blijf je hier van harte welkom ook met reacties want
In dit Magazijn ga ik me vanaf nu alleen maar met 'oppervlakkige' dagelijkse dingen bezighouden. Niet dat dat minder waard zou zijn integendeel maar dan is er altijd een gewone dagelijkse opmerking mogelijk . Wel zo leuk. En dan kan ik me uitleven met mijn gebrainstorm, overdenkingen en ervaringen op het andere blogje Elly s eigen wijze. Waar je natuurlijk ook van harte welkom bent.
Misschien een stukje meer duidelijkheid.
Ik verveel me nooit/ Er is altijd wel iets te doen maar soms denk ik dat ik mijn tijd veel beter zou kunnen gebruiken. Ik kom veel te weinig aan verschillende dingen toe die ik veel vaker en intensiever zou willen doen.
Als ik daar consequent gehoor aan zou willen geven zou ik mijn dagen veel systematischer in moeten delen ja en dat is nou precies waar het me aan ontbreekt. Ik leef maar een beetje voor de lieve vaderlande weg en heb wel enkele dingen die structureel zijn en ook heel belangrijk maar de rest van de tijd vul ik in zoals het me op dat moment goed dunkt. En dan wals ik nog wel eens voorbij aan datgene wat er op mijn lijstje staat als iets wat ik nog graag wil doen. Ik schuif het weg en doe dan uit gewoonte iets wat ik eigenlijk niet zou willen of moeten doen. Dat maakt me dan weer eens scherp duidelijk hoe ik vastzit in gewoontepatronen die ik niet uitgesproken heb gekozen maar waar ik domweg aan beantwoord.
Okee concreet
Ik bedoel dat ik bijvoorbeeld 's avonds laat op de bank hang met een dom spelletje terwijl ik eigenlijk graag zou willen tekenen, schetsen, lezen, En dat is maar een klein voorbeeld en nog wel te vergoelijken omdat ik later op de avond niet meer tot veel in staat ben. Het gaat me er ook niet om dat iets niet zou mogen want in principe kan en mag ik alles doen wat ik wil. Maar in hoeverre beantwoord ik aan wat ik kan en wil en en wat doe ik uit gewoonte waardoor dat gewoontepatroon me ook minder voldoening geeft natuurlijk.
Nou moet je niet denken dat ik ergens een probleem van maak hoor. Echt niet maar het zijn gewoon overdenkingen waarvan ik me afvraag of dat herkend wordt en het roept de vraag op: zouden andere mensen daar ook tegenaan lopen?
Voor mij heeft het bovenstaande alles te maken met een zinvol leven leiden want ik denk dat iedereen op zijn of haar eigen manier daar een invulling aan geeft. Alleen al het feit dat ik hierover na wil denken is voor mij zinvol en hoort bij mijn manier van leven. Ik ben benieuwd hoe dat bij anderen is. Ben jij zo gestructureerd dat je het gevoel of het idee hebt dat je iedere dag zinvol invult?
Het leven duurt niet eeuwig
Daarvan werd ik me ook weer extra bewust toen ik vanmorgen las dat Tich Nhat Hahnh vanmorgen is overleden. Een extra mindful blogje als nagedachtenis aan een groot man. Vader van de mindfulness
Al maanden loop ik met ijskoude voeten door het huis. Ik kan ze maar niet warm krijgen. En vanmiddag ben ik eens even gaan zoeken op google. Daar komt natuurlijk van alles voorbij en je moet oppassen dat je al niet van te voren in allerlei ziektebeelden gaat spitten. Wat zou het kunnen zijn. Nou ben ik daar gelukkig niet gevoelig voor en zelf had ik ook al wel wat ideeën opgebouwd maar was ik veel te lui om er echt iets aan te doen. Dat heb je ais je redelijk goed in je lijf steekt en niet noodzakelijk in beweging moet blijven omdat je anders overvallen wordt door stijfheid of andere spier en botachtige aandoeningen. Ik voel me wat dat betreft een gelukkig mens, Zo zie je maar , ik mijn ogen een ander de spieren en zo hebben we allemaal wel wat bij het ouder worden. Maar ik ben gewoon lijfelijk lui en dat kan ik me tot nog toe permitteren.
Diabetes kan een oorzaak zijn voor koude voeten maar O. K. ik moet voorzichtig zijn met suiker maar ik denk dat mijn luiheid een grotere rol speelt. Ik zit graag in huis, vermaak me prima met allemaal heerlijke dingen om te doen en vaak heb ik er met dit weer al helemaal geen zin in om uit te gaan. Maar eens beginnen met op de bank wat been en voet oefeningen. Goed bewegen rondjes raaien enz enz. zodat de trage bloedsomloop een beetje geactiveerd wordt. Maar die voetjes bleven koud en waren vooralsnog niet warm te krijgen.
Ja, toen moest ik toch de deur uit want ik had beloofd op een vergadering in Vreedenhoff wat foto's te maken van het afscheid en de overdracht van een voorzitterschap. Toen ik daarmee klaar was wandelde ik even het park door. Dat kan ik dan niet laten want dan ben ik er toch al uit en onderweg kwam ik plotseling tot de ontdekking dat ik warme voeten had.
Dus mijn convlusie. Eigen schuld dikke bult. Want ik zit nu nog steeds met heeerlijk warme voetjes op de bank. Lap top op schoot in de hoop dat ik wat vaker actief zal wotden en daarmee het euvel verhelp nog afgezien van het feit dat bewegen gewoon lekker is. maar ja, zoals met alles, zulke dingen moet je niet hopen maar gewoon doorpakken en doen.
Alles bij elkaar een druk dagje. want lijfelijk mag ik dan lui zijn aan activiteiten ontbreekt het me niet. Vanmorgen geschilderd over een oud werk heen gekalkt op de KWA in Schaarsbergen. We mochten weer gezamelijk schilderen en dat is heel fijn en inspirerend. Deze schilderde ik niet als opdracht. De opdracht staat hieronder.
https://heldenreis.nl/2021/05/1-de-rots
Deze omslag bedacht ik voor het boek een voor en doorlopend achterkantje.
Morgenvroeg kan ik weer gaan schilderen in Schaarsbergen. Heerlijk. Ik heb het gevoel dat ik er weer helemaal in moet komen en het liefst ga ik dan op zoek wat grote kunstenaars gedaan hebben waardoor ik me kan laten inspireren. Neee ik heb het niet over de resultaten die ik daardoor krijg maar over de motivatie en de zin om weer aan de gang te gaan. Zo is het toch met alles. Onze zintuigen geven ons de impulsen om te doen of misschien te laten wat we wel of niet willen. Zo belangrijk.
Nu las ik een heel stuk over een interview met Anselm Kiefer. Iemand die ik erg bewonder en hij zei dat hij erg geinspireerd was, al als puber van zeventien door de aquqrellen van Rodin en dat hij dat nooit zo zou kunnen, Rodin keek geen moment naar wat hij deed op het papier maar voortdurend naar de personage die hij schilderde. Die aquarellen zijn fenomenaal.
Verder vertelde hij dat alles wat hij zelf maakte en dat zijn enorme materie doeken met lood stenen etc. Hij ook onmiddelijk weer afbrak en opnieuw opbouwde.
So it’s always a process of falling down and resurrection.
Ja dat spreekt me aan en in feite ben ik daar ook heel vaak mee bezig niet vergelijkbaar met wat die man kan. Maar het geeft me wel weer een nieuwe motivatie om morgen fijn aan de gang te gaan. Ik neem dus werk mee om af te breken en opnieuw op te bouwen. Dan ontstaat er een gelaagdheid en het is meteen een oefening in los durven laten. Ook filosofisch gezien spreekt me dat aan. Zonder vergankelijkheid is er geen vernieuwing mogelijk.
En het resultaat... ONBELANGRIJK.
Happiness is the way.
Ik had er zin in en wilde heel actief worden. Maar nu plots ben ik even stil gevallen.
Ik kende haar niet persoonlijk maar zag haar werk in Zutphens museum en een vriendin volgde lessen bij haar in Zutphen. En nu is ze overleden. Negenenvijftig jaar . Edith Meijering. Net als ik denk dat het allemaal wel los zal lopen, wordt dit weer even onder mijn neus gedrukt. Toch wel weer even heftig. En dan is het niet eens zo vreselijk dichtbij, maar toch. Ieder mens is er een teveel.
Nee, ik ben niet bang voor mezelf. Ik ben al wat jaartjes ouder en had een goed leven en hoop dat nog even te hebben natuurlijk. Ik ben niet bang voor sterven hoe dan ook of op wat voor manier dan ook. De tijd zal het leren en ook niet voor daarna. maar al die jonge mensen die nog een heel leven voor zich hebben. De wereld is zo veranderd in de jaren die achter me liggen. Hoe kunnen zij zich staande houden in een wereld zoals hij er nu uitziet? Tja dat soort vragen is van alle eeuwen, ik weet het. Ook mijn ouders vroegen zich dat af en hun ouders zullen dat ongetwijfeld ook gedaan hebben Zo lijkt het leven er voor iedereen uit te zien. Altijd veranderlijk nooit is er enige zekerheid in het leven zelf te vinden. Niemand heeft het in de hand en iedereen heeft dezelfde risico om zo maar uit het leven te moeten stappen zonder daar ook maar iets aan te kunnen veranderen. Het zet me aan het denken.
Mitsdien moet ik er maar eens verder over nadenken op mijn eigen wijze.
En dan ben ik plotseling op zoek naar een speciaal fotootje. Ik weet wel ongeveer waar ik het vinden kan en na veel gezoek vind ik het dan ook wel. Hoera. En dan kan ik ermee doen wat ik wil.
Maar het is ook zo leuk om door die duizenden fotootjes te scrollen. Ik krijg er dan weer helemaal zin in. Vandaar dat ik hier maar weer eens zoiets plaats uit 2019 toen we nog onbekommerd naar de dierentuin gingen om te fotograferen. Als de lock down eraf is zal Fer misschien wel weer gaan. Ik zelf weet het nog niet of ik dan ook weer een abonnement neem, want in de tijd dat ik ga schilderen, een klein eindje verderop kan hij dan mooi naar de zoo als hij me heeft weggebracht en daarna weer ophalen. En meestal gaan we dan niet nog eens een keer samen. Maar wel prima geregeld toch.
Nu ga ik weer verder met fotootjes kijken en misschien ook weer wat plaatsen op het fotoblog dat ik opnieuw begon. Tja zo blijf je lekker bezig he.
Druk weekje wel gezellig. Vanmiddag onverwachts een nichtje op bezoek. Zo leuk om samen ook vroeger weer voorbij te laten komen. Maar we hebben ook nog wat gedaan. Dat wil zeggen. Ze wil graag leren tekenen en schilderen en het is heel leuk dat we dan samen bezig zijn en ik mijn beperkte know how met haar kan delen. Super leuk om te zien dat ze er best een leuke kijk op heeft. Jammer genoeg heeft ze eigenlijk te weinig tijd om er een tikkeltje intensiever aan te werken. Maar leuk is het en daar gaat het om.
Deze week nog meer afspraken. Morgen komt er ook een kennisje. Ik ben benieuwd of dat klikt want daar heb ik geen idee van. We zullen het beleven.
Maar vanavond was het weer een heerlijke avond . Een ZOOM cursus met 12 mensen over het boek de Geheime Leer van Blavatsky. Ik ben blij met onze begeleidster anders zou ik er nooit enig begrip van krijgen. Nu is het een tikkeltje makkelijker om alles te plaatsen omdat ik er voor een tweede keer mee bezig ben. Het blijft boeiend. Een boek om altijd weer opnieuw mee bezig te zijn want nieuwe inzichten komen steeds weer. Andere verdwijnen soms weer maar het blijft spannend voor mij. Vooral die momenten dat er kwartjes vallen. Het houdt nooit op.
Er staat weer veel op stapel. De tubes verf liggen me aan te kijken en ik ben op de laptop weer op zoek gegaan naar pixlr. Dat staat ook als app op mijn tablet en daar kan je leuke composities en samenstellingen mee maken van foto's en dergelijke dus ook gecombineerd met de schilderijen die ik heb gefotografeerd. Maar het programma dat op windows beschikbaar is , is toch heel wat anders dan de app. Helaas. Voordeel is wel dat het een heel mooi fotobewerkingsprogramma is met groot uitgemeten tools zodat het voor mij prettiger is om te kunnen zien. Nu dat programma nog wat beter in de vingers zien te krijgen/
Ja zo is het met alles he. Als je er echt iets mee wilt doen zul je er moeite voor moeten doen om het te leren. Hoe meer energie je erin stopt des te meer zul je er uithalen. Zeker de basis kennis is voor alles onmisbaar.
Waar ik me wel altijd over verbaas is dat leren noodzakelijk is en wordt erkend. Iedereen weet dat je voor alle dingen die je wilt kunnen of kennen niet om het leren ervan heen komt. Maar zo gauw als het over hersenfuncties en bewustzijn gaat dan wil niemand iets weten over training. Dat vind ik toch zo vreemd want ook daar is nog heel wat winst te behalen.
Ja zo is het met alles he als je ergens iets mee wilt zul je er moeite voor moeten doen.
Dat heb ik nou zo vaak he. Dan denk ik, wat een gedoe al dat geschrijf op blog en overal op de social media die nieuwjaarswensen heen en terug. Ik wordt er zo moe van. Dan denk ik, ik stop er maar een poosje mee voorlopig niets meer schrijven, geen blogjes meer, helemaal niks.
Maar dan komt het. Binnen de kortste keren gaat het toch weer kriebelen en zit ik weer een blogje te schrijven en dan kom ik er ook niet meer omheen om iedereen een heel gelukkig gezond en tevreden nieuwjaar te wensen. Maar dat wisten jullie toch allang he. Had ik er niet eens neer hoeven zetten. Ja ja .... hou maar op ik weet het ook wel dat ik ze terug krijg. 🤣
Over tot de orde van de dag. Ik ben van plan dit jaar, wat er ook gebeurd in tevredenheid door te brengen. Onder mijn motto 'Alles mag er zijn'. We zullen wel zien wat er allemaal gaat gebeuren. Ik hoop net als het afgelopen jaar overal vrede mee te leren hebben. Ook als ik door onbegrip of andere dingen zoals ziekten geraakt wordt. Wat ik kan veranderen zal ik veranderen en wat ik niet kan veranderen daarin zal ik mezelf leren kennen met al mijn weerstanden en me geraakt voelen mijn pijntjes en ergernissen. Daarin hoop ik steeds meer geduldig te kunnen zijn en inderdaad te leren ervaren dat alles er mag zijn. Hopend dat ik daar niemand mee lastig val want iedereen is bezig zijn of haar eigen weg te gaan. . Het totale plaatje van mezelf als mens te ervaren en geduld te oefenen zodat de vrede in mijzelf kan groeien. Want in het zelf dat is de enige plek waar echte vrede kan wonen. Echte vrede komt niet van buitenaf. Komt niet door de omstandigheden maar is een product waar ikzelf aan kan werken. Dat is een weg om te gaan een weg om vrede met en in het ZELF te creëren. En als dat er is dan zal ik anderen pas in hun waarden kunnen laten. Dat is voor mij de manier om te leren zien of ik al een klein beetje meer compassie heb kunnen vreëren. Dan heb ik niet meer de behoefte om anderen te veranderen naar MIJN beeldvorming. Ook als die totaal afwijkend van mijn eigen ideeen Niet uit onverschulligheid maar omdat alles er mag zijn.
Natuurlijk hoort ook daar weer een kanttekening bij. Want als een paal boven water blijft voor mij staan dat jwe nooit een ander onheus of agressief mogen tegemoet treden.
Natuurlijk hoef je het daar niet mee eens te zijn. Maar voor mij functioneert het om een goed leven te kunnen leiden omdat we de huiste omstandigheden niet in de hand hebben. . Eigenlijk is dit ook meer een tekst voor mijn eigenwijze blogje maar toch wens ik iedereen hier op deze manier die bijzondere gunstige omstandigheden toe waardoor het eenvoudiger wordt de rust en vrede in jezelf te ervaren en bovenal veel gezondheid.
