Ik was het bijna vergeten.

 Maar ik heb nog veel meer blogs van onze vakanties bijvoorbeeld. Daar gaat niets meer af of bij en af en toe bekijk ik ze.. Maar wat ik zeg, ik was het bijna vergeten en nu ging ik eens even kijken op zo'n oud blog over een vakantie in Italië in 2014. 

https://rondomlagomaggiore.blogspot.com/

Wat is er dan veel veranderd. De fotootjes die ik daarop zette vond ik in die tijd mooi. Niet bijzonder maar een goed verslag van de plekken waar we geweest waren en genoten hadden. Wat is er dan veranderd?

Nou m,ijn ogen zijn slechter geworden en het fotograferen is misschien  mede daardoor ook veranderd. Wat ik toen als goed zag vind ik nu niet goed meer. 

Deze foto heb ik eens even als voorbeeld genomen. ik maakte hem in de tuinen van Taranto.

In de donkere partijen is voor mij geen doortekening meer te zien en de hondjes zijn praktisch onzichtbaar. Ik heb hem er eens even afgeplukt en door een fotobewerkingsprogramma gehaald met dit als resultaat. De kwaliteit van dfe foto wordt er natuurlijk niet beter op want de apperatuur was toen minder geavanceerd en de informatie die er niet is kun je niet uit de lucht plukken ook niet door belichtingen te veranderen. Toch is dit plaatje nu voor mijn ogen veel aantrekkelijker. 

Bekijk het eens van de andere kant

 

Alles is schoonheid

 Hij had zich verstopt

In een uithoek tussen de bladeren van de vlindertuin. 

Het was mooi geweest. Hij was mooi geweest.

Hij herinnerde zich niet meer hoe hij in een eerder stadium als rups van de blaadjes had gesnoept en steeds groter was geworden

 Toen hij eindelijk geworden was wat hij was liet hij zijn ware aard maar zelden in rust zien. En verschool  zich meestal in zijn bruine gedaante .

Maar wanneer hij spelletjes ging spelen en in sneltreionvaart door de tuin danste

Zijn vriendjes uitdaagde voor een spel

Kon je niet meer aan hem voorbij kijken.

Zijn stralende blauw liet hij niet vaak in ruststand zien.

Maar nu was hij uitgeput.  Het leven was mooi geweest. 

Alles is schoonheid.

Helaas ervaren wij dat niet altijd zo.

Een bijzondere tijd

 Wat ik met het blote oog niet zie, zie ik met mijn fototoestel en op de computer. 

We leven een een bijzondere tijd. 

Bijna abstract

 Vandaag zo genoten van het mooie weer. Het was niet de bedoeling op stap te gaan want er stond best veel in de agenda maar het moest er toch echt van komen. Al vroeg stond de monteur voor de deur voor onderhoud aan de verwarmingsketewl en omdat er nog voldoende tijd over was, besloten we even naar de Harskamp te rijden naar de Passie Flora Hoeve. 

Het was weer genieten en we kwamen thuis met een enorme hoeveelheid fotootjes. Dat is makkelijk want achter elkaar konden ze in de prullebak. 

Maar...

Er zitten ook juweeltjes tussen. Ik ben nog volop bezig met uitzoeken en organiseren. Deze heb ik net even een beetje bijgesneden en kan hier al wel vast geplaatst worden. Hij is bijna abstract. Daar houd ik wel van.

Ik heb er nog heel wat te gaan. 

Kunst in Presikhaaf

Aanvallen !

 

late zomer

 Ik was van plan nog wat fotootjes van Park Presikhaaf te publiceren want daar fietste ik na het rondje in de wijk Molenbeek doorheen. 

Vaker loop ik door het westelijk deel van het park  dat aansluit bij de toegangsweg tot Presikhaaf

Maar nu fietste ik door het meer oostelijke deel van het park

Waar ook verschillende objecten geplaatst zijn. 

 Vroeger liep ik daar nog wel eens met de kleinkinderen

Omdat je zo bij de speeltuin attributen kwam maar er is veel veranderd

Richting naar huis staat aan de overkant van de weg waar geen auto's mogen komen  De Hogeschool Arnhem Nijmegen

En ik kom dan langs een van de toegangspoorten. 

Aan de andere kant van die weg zonder auto's  ligt de Heemtuin waar we veel komen om te fotograferen. met  zijn kleine akkers en verschillende soorten landschappelijkheid. bos heide en water.

Zo ook vanmorgen waren we daar

In het najaar is het zo leuk omdat de insecten minder onrustig zijn 

Zoals dit koolwitje die een overstapje maakte.

En er toch als de wiedeweerga weer vandoor ging.

Maar ze bleven om ons heen dansen.

En de libellen die voor ons op het pad gingen zitten bleven in het voorbijgaan rustig zitten. Moe van de zomer. 

Meer foto's later want die laatste bloei van de bloempjes en de insecten zijn  voor mij een waar feest.  En ik vind het leuk dat op het blog te plaatsen. 

Parkstad Arnhem

 Vrijdag is poetsdag. Nou ja niet dat ik zo van het poetsen ben maar ik heb een schat van een hulp en dan doe ik hier en daar mee met opruimen en plantjes verzorgen. 

Die doen het de laatste rijd geweldig. Jaren geleden herinner ik me dat ik van een vriendin wormenmest kreeg en dat was zo fijn. met een theelepeltje strooide ik iets bovenop de grond in de potjes en de plantjes deden het er goed op. Het hoefde ook niet zo vaak. herinner ik me. Maar denk je nou dat ik dat nu nog ergens kon kopen. Ja wel vond ik een enorme zak van 40 liter en ik weet niet wat ik daar allemaal mee zou moeten. En zoveel plek om alles maar op te slaan hebben we niet.  Toch snuffelde ik verder en vond bij Intratuin geranium en potplanten mest en de piepkleine korreltjes die in die plastik verpakking zaten leken sprekend op mijn wormenmest. 

Dat heb ik dus uitgeprobeerd en ja een theelepeltje en het verschil is nu na een paar weekjes al zichtbaar.  Mijn Ficus waaraan ik zag dat hij het niet echt naar zijn zin had ziet er weer heel wat beter uit, het floreert weer.

En zo is het met alle plantjes. 

Maar goed. ik had 's middags nog een beetje energie over om een lekker fietsrondje te maken en in Arnhem Parkenstad is het niet zo moeilijk om dicht bij huis te blijven want rondom zijn prachtige plekjes te vinden. Dus ging ik naar een naastgelegen woonwijk kijken en was verbaasd over de schoonheid van de ligging.  Kijk zelf maar.

De wijk heet Molenbeek naar het beekje dat erlangs loopt

Rechts lift de woonwijk en aan de linker kant  rijd de trein die ook langs ons appartement komt iets verderop 

We wonen daar intussen alweer 16 jaar. De tijd vliegt en ik was nog nooit in door die aansluitende wijk gegaan om er in aandacht rond te kijken.

We wonen zelf ook aan een prachtig park iets groter dan hier. Jaja maar hier is het ook prachtig toeven 

En ik ben er dan ook heer lijk een tijdje op een bankje gaan zitten en genoot van de prachtige omgeving.

En verscholen tussen de huizen een klein oud katholiek kerkje. Ik was er graag even binnen gelopen want er stond een bord voor de deur met open dag.  Toch durfde ik mijn fietsje niet voor de deur te zetten het is zo klein en opvallend dat het zo onder de arm meegenomen kan worden. Niet echt een fiets ook om boodschappen mee te doen. Want dan zou ik hem het liefst mee de winkel in nemen. ghaghagha

Maar toch wat ben ik blij met dat heerlijk kleine fietsje dat me zo'n stuk meer vrijheid geeft. 

En zo fietste ik de wijk weer uit om nog even in een volgend park, Park Presikhaaf rond te kijken. 

Gram spuien

 Deventer is een leuke stad. De laatste keer dat ik er was is al weer enkele jaren geleden. En gelukkig zijn er ook nog wel mooie plekjes in Deventer te vinden. Maar deze keer zat het me niet mee. Natuurlijk, ik heb leuke opnamen van de opgravingen kunnen maken en ik heb ook nog wat aardige fotootjes op het 'rolletje' zitten maar ik wil toch ook even mijn gram spuien en dat gaat over terrasjes. 

De halve stad lijkt volgebouwd met terrasjes en ik denk dat Deventer niet de enige stad is waar sommige plekjes cultureel erfgoed worden opgeofferd aan- en het uitzicht daarop belemmerd wordt door alle terrasjes die her en der uit de grond gestampt worden. Ondanks alle tegenspoed van de afgelopen tijd lijkt de horeca big business.

Misschien is het altijd wel zo geweest maar nu viel het me wel erg op.

Verder werd ik nog getroffen 😏 door een tekort aan energie in de accuus die ik bij me had en stond mijn piepkleine cameraatje niet goed ingesteld en ik zie te slecht om dat op te merken dus was het laatste gedeelte van de foto's die ik maakte niet van de gewenste kwaliteit. 

Ach eigenlijk allemaal peanuts in het licht van de eeuwigheid. 😍 Dus hier gewoon een serie van terrasjes voor de broodnodige 'uitrusting'.