Slordig

 Wat ben ik toch verschrikkelijk slordig. Niet met alles hoor maar gewoon niet accuraat genoeg. Schrijven vind ik heel fijn om te doen maar de puntjes op de i van de taal die ontgaan me altijd weer. Ook onthoud ik nooit dingen als lange ij en korte ei en meer van dat soort dingen. Het lijkt wel of ik dat onbelangrijk vind. Maar ik schrik me dan rot als ik een reactie binnenkrijg in mijn mail en ik zie de titel van mijn blogje  staan met een slag fout. Want ook daarin, dat typen daar ben ik slordig mee. 

Nou ja je moet me maar voor lief nemen. Ik hoef er gelukkig mijn levensonderhoud niet mee te verdienen en doe het voor de lol.  Soms moet ik er zelf om lachen. Tja mezelf neem ik gelukkig ook al niet serieus 🤣 dat scheelt een slok op een borrel.

Een ding is zeker. Ik voel me veel beter dan vanmorgen 

Een heeeel oudje

Lekker uithangen

 Getver

Gister dacht ik al  er gaat iets niet goed en jawel hoor. Vannacbt hing ik op het toilet. Ik vermoed de oorzaak maar dat betekent wel dat ik nu net om twaalf uur mijn bed uitkom. Ik geloof dat ik het ergste gehad heb.

Ik moet ook zo voorzichtig zijn met die darmen. Nou ja als ik weet waardoor  het komt, kan ik het vermijden. 

Lekker uithangen vandaag

Tijd maken

 Ik had al een paar dagen gewoon zin in om bloemetjes te schilderen. Dus het moest er toch van komen.  Er kwamen ook een paar verjaardagen aan dus dat kwam goed uit.

En heerlijk, ik ben ook naar de brievenbus gewandeld om er wat te posten. Op de terugweg even het park ingelopen. Waarom ik dat toch niet vaker doe is me een raadsel. Ik maak er gewoon geen tijd voor. Tijd heb ik er wel voor maar ik MAAK het er niet voor en het is zo heerlijk. Ik ben op een bankje gaan zitten en heb me voorgenomen de volgende keer een schetsboekje en verf mee te nemen om lekker te knoeien. Het is zo mooi in het park en altijd wel weer anders.

En nu maar hopen dat ik daar dan WEL tijd voor ga maken. 

Spelen

 Vanmorgen weer eens even de gitaar opgepakt. Het eelt dat ik vorig jaar zo zorgvuldig op mijn vingers kweekte, zou er tijdens deze corona periode gewoon weer afslijten. Daarvoor had ik een stok achter de deur nodig om te spelen maar ja, als dat wegvalt raakt het spelen in de versloffing. Ik speelde wat ouderwetse liedjes in het verzorgingshuis voor een  zanggroepje maar dat stopte door Corona.

Toch wel leuk om weer even te spelen. Moet ik toch maar weer vaker doen misschien wordt het eelt dan ook weer wat steviger dat is minder pijnlijk. Naarmate je ouder wordt krijg je ook vaak minder vlees op de botjes. Dat is ook voelbaar. Dat vlees is aan de wandel gegaan naar plaatsen waar ik er geen behoefte aan heb 😣😀.

Enfin vandaag poetsen. Het is er goed weer voor. Ik ben al even met de plantjes bezig geweest en zo komt mijn  hulp en die gaat zingend aan het werk. Daar ben ik blij om want poetsen is mijn ding niet echt.

Ik ben weer aan het schrijven voor het andere blogje.  Of het wat wordt? Ik weet het niet. Ik doe maar wat en vind het gewoon leuk mijn denken te verwoorden en op te schrijven.

Geen hoge contrtasten en laatste lootjes

 Heerlijk weer...

Nou ja voor een ding is het in ieder geval heerlijk. Voor mijn ogen. Geen last van hoge lichten en harde contrasten. Dat kijkt zoveel aangenamer en het lijkt alsof ik daardoor ook echt beter zie. Ik ben toch zo benieuwd hoe het na de operatie van de 31ste zal zijn. 

Ik schiet al lekker op met de lay out maar als alles er grof instaat komt het echte werk pas en de laatste lootjes en zoals dat heet, die wegen het zwaarst. Want ook de website moet nog bijgewerkt.  Dan denk je dat je bijna klaar ben maar dat is echt niet zo. 

Dat vond ik vroeger ook al met de afwas hihihi het bestek was het laatste en vaak nog het meeste werk terwijl ik dacht dat ik bijna klaar was en dan alles nog opruimen.

Druk met lay out

 Ja het is binnen.

Alle gegevens voor het nieuwe boekje voor het programma van de Theosofische vereniging.

Al jarenlang verzorg ik dat boekje voor Arnhem en al kom ik er zelf de laatste jaren niet meer, ik heb veel te danken aan de cursussen en contacten waar ik van hoop te hebben geleerd. Alhoewel ik soms denk, ik leer het nooit. Helaas . Maar ook dat mag er zijn.

Alles is natuurlijk weer aangepast zoals overal maar daar heb ik weinig weet van en dat is goed.

Dus voorlopig ben ik even onder de pannen met de lay out en de website.

The giants awake

 Uit Amerika kreeg ik, geinspireerd op mijn kleurgebruik en schilderijen, een sprookje toegestuurd over geweldadige en beangstigende tijden. Een moeder en kind gaan op weg om de bomen te hulp te roepen en deze ontwaken,schieten te hulp en vernietigen alle wapens en ellende. Een prachtig beschreven verhaal.

Dat inspireerde mij weer zowel voor abstract werk alsook voor het onderstaande. 

Op dit moment is het niet mogelijk de kleine figuurtjes een beetje uit te werken. Hopelijk wel na de staar operatie van de 31ste.

We zullen zien.

Geen probleem

 Ik voel me zo lekker. Als er dan een periode is dat ik weinig of geen last van de darmen heb en ik zit in mijn kamer op de bank rond te kijken met allemaal herkenbare spullen om me heen waar ik alle kanten mee op kan. Een  plek in de kamer vrijgemaakt om te kunnen schilderen wanneer ik daar zin in heb. Een coputer om met mijn fotootjes te expirementeren. Een tablet om te lezen want boeken hebben vaak te kleine letters voor mijn slechte ogen. En op de tablet kan ik ook allelei andere leuke dingen doen. Een heerlijk bed in de slaapkamer om op te slapen. Niet meer 's morgens om 5.30 uur mijn bed uit en opstaan wanneer ik wil. Niemand achter me aan die me allerlei opdrachten geeft.

En  zo kan ik nog wel even door gaan. 

Voor hetzelfde geld was ik op 2 of 3 jarige leeftijd al overleden na een nieroperatie waardoor ik maar een nier heb. 

Conclusie ik heb een pracntig leven, heb in veel jaren veel meegemaakt en ik heb het geluk gehad er uiteindelijk dit van te kunnen maken. 

Ik voel me een 😇 mens.

Dat diepgewortelde innerlijke goede basis gevoel zou ik iedereen toewensen. En als het kon nog een onsje meer.🤣 

Daar kan geen probleem meer tegenop.

Wat vliegt de tijd

 Ik geloof en hoop dat het weer een beetje rustiger wordt. Niet zoveelgrote dingen in huis die aangepast moeten worden en minder afspraken en verplichtingen. Dat geeft ook weer meer ruimte in mijn hoofd. Alhoewel ik daar bovenin gelukkig altijd wel weer de nodige rust terug kan vinden. 

Wat wel ideaal is, is dat ik weinig geconfronteerd werd met de enorme warmte waar iedereen last van had. Die airco is een uitkomst. Hij houd de kamer op een mooie zomer temperatuur en dat is buiten wel anders. Ik voel me een 😇mens.

Woensdag heb ik hier in de kamer samen met een vriendin geschilderd. Is altijd heel leuk om elkaar daarin te stimuleren en feed back te geven.

Verder kreeg ik een leuke mail uit Amerika met een prachtig sprookje. Ik ben heel benieuwd of dat nog een staartje heeft. Het verhaal haalde bij mij mooie beelden naar boven en ik denk dat ik daar in ieder geval maar eens iets mee ga doen.

En dan  weer het weekend tegemoet.

Wat vliegt de tijd.

Ja ook hier

 🔵 Als ik 1,5 mtr. afstand hou en de overige maatregelen hanteer, dan wil ik dat je dit weet:

🔵 Ik ben slim genoeg om te weten dat je asymptomatisch kan zijn en toch het virus kan verspreiden.

🔵 Nee, ik ''leef niet in angst'' voor het covid 19 virus; ik wil gewoon deel uitmaken van de oplossing, niet van het probleem.

🔵 Ik heb niet het gevoel dat de overheid mij beheerst; ik heb het gevoel dat ik als volwassene een bijdrage kan leveren aan de samenleving.

🔵 De wereld draait niet om mij. Hij draait om ons allen.

🔵 Als we allemaal konden leven met aandacht voor andere mensen, zou deze wereld een veel betere plek zijn.

🔵 Ik wil niet bijdragen aan weer overvolle IC’s.

🔵 Het houden aan de maatregelen maakt me niet zwak, angstig, dom of ''beheerst”. Het houdt me alert.

🔵Je aan de maatregelen houden is niet politiek.

      Het is de keuze van volksgezondheid en gezond verstand!

Ps gekopieerd en delen is fijn!

En nu douchen

 Ik ben moe, niet dat ik zo hard gewerkt heb hoor maar wel de hele dag opmerkzaam bezig geweest want de kapotte douchecabine zou worden vervangen. Neefje kwam vanmorgen om net klusje te klaren en Fer heeft hem flink geholpen. Het was zoals dat wel vaker is, een behoorlijke klus en er ging veel meer tijd inzitten dan je zou verwachten, Maar dan heb je ook wat/ De badkamer zier er weer pico bello uit en die nieuwe cabine geeft alles weer een nieuwe bijzondere uitstraling. Ik ben er blij mee.

Het enige dat ik heb gedaan is een paar gaatjes in de wand van de oude cabine vol gesmeerd met vulmiddel. De plastics en dozen opgeruimd de lunch verzorgd en eten gekookt. Maar  o o al dat ongewone en niet in je eigen doen zijn. Ik krijg daar steeds meer moeite mee. Maar Fer is ook goed moe geworden. Laat mij maar lekker in mijn eigen bekende wereldje ronddobberen daar word ik niet zo moe van. 

En morgen staat er weer een en ander op de nominatie. Dat wordt hopelijk een gezellig dagje maar voordat het zover is wil ik eerst die nieuwe douchecabine uitgeprobeerd hebben. Heerlijk lijkt me dat weer op de gebruikelijke wijze onder de douche springen.

Het bijltje erbij neergooien

 Nee ik zit niet goed in mijn vel. Vanmorgen om 5 uur werd ik beroerd wakker. Mijn darmen. Dan voel ik me hartstikke ziek maar weet uit ervating  dat het wel over gaat. Het duurt inderdaad een paar uurtjes maar nu ben ik hoofdzakelijk nog moe.

Gister een zware dag gehad een begrafenis en daardoor ook nog iemand mee naar huis, heel fijn en gezellig maar ook vermoeiend en dom genoeg rucola gegeten omdat ik hoopte dat beter te verdragen dan sla, maar nee dus. 

Vandaag gooi ik gewoon het bijltje er even bij neer. Lekker bijkomen.

Douche cabine

Ik hang heerlijk op de bank en lig half met de laptop op mijn benen te tikken. Daarbij hoef ik me niet druk te maken en kom ik de warme dagen wel door. Ik ben veel aan het schrijven de laatste tijd en het meeste komt op Elly.s eigen wijze te staan.

Zorgen maken schreef ik al eens, daar heb je niks aan en dat doe ik ook niet zo snel. Wat komt dat komt. 

Maar ja. Hoe moet die enorme nieuwe douchcabine die vervangen moest worden omdat de oude stuk is en niet gemaakt kan worden, bij ons in huis komen op de eerste verdieping.?  We hadden al van alles bedacht en een steekwagentje, die in dit geval veel te klein zou zijn gewest, klaargezet. Nu in coronatijd hadden we te horen gekregen dat het 42,5 kg wegende pakket slechts tot aan de eerste drempel gebracht zou worden.  Dat is beneden voor de hal. En dan moet het ook nog de lift in en allerlei hoekjes om. pffff. Ik zag het helemaal niet zitten. Maar goed, het steekwagentje stond klaar, we zien wel.

De bel. Daar is hij. Wij naar beneden en ik zeg tegen Fer, 'vraag of hij wat koels te drinken wil'. Ja graag was het antwoord. En jawel hoor  en aardige jonge knul zette dat enorme pakket op zijn eigen grote steekkar en daar ging het naar boven. Keurig door alle hoekjes en deuren gemanoeuvreerd en op de voorlopige plek gezet. Dan is een fooitje zeker op zijn plaats. Hij blij, wij blij. Wat een opluchting. Nu wachten op de installatie dan kan ik over een tijdje weer lekker douchen in plaats van in het bad douchen 

Oplettend zijn

 Grappig

Als er geen titel boven het blogje staat staan er minder bezichtigingen in de statistieken. Gelukkig zit ik daar ook niet op t wacjten. Ik vind schrijven gewoon leuk en schrijf graag over de dingen die me bezih houden. Hier op dit blog meer van algemene aard en op mijn eigen wijze over dingen die me bezig houden en wat meer spiritueel van aard. Maar ja dat is ook zo betrekkelijk want spiritualiteit is voor mij verweven met het dagelijks leven. 

Eigenlijk ben ik op dat andere blog begonnen omdat ik dacht dat er zaken waren die ik voor mezelf wilde schrijven maar al doende kwam ik tot de ontdekking dat er nauwelijks iets is dat ik geheim wil houden. Ik ben geloof ik niet zo'n privacy freek. Dus maakte ik dat blig oook openbaar. Als ik berichten niet wil delen kan ik ze altijd nog onder privé zetten, toch.

Maar goed dit weekje is weer achter de rug en een warm weekend alweer bijna voor een kwart voorbij als ik dit schrijf. De tijd vliegt. Vanmorgen even mijn stylus pennetje opgehaald van het Galaxy tablet. Dy was kapot gegaan en ik heb een nieuwe gekregen. Kan ik weer van alles uitproberen. Dat vind ik allemaal zo leuk om te doen.

Verder kregen we vlak voor de hittegolf een airco dus ik zit hier nu echt niet te puffen en voel me een bevoorrecht mens. Ik lees net bij Geri kleurrijk weer over al die ellende in Libanon. En dat is niet het enige de hele wereld is vol met leed en verdriet en er zijn slechts  een paar 'happy vieuw' op de hele wereld lijkt het soms die het voor het zeggen hebben en die onder goede omstandigheden kunen leven , zoals wij.\,  Je zou graag iets aan de ellende van de hele wereld willen veranderen maar het lijkt bijna onmogelijk. Voor mij is dan ook het enige om ermee te doen er mijn best ervoor doen zo vriendelijk mogelijk in het leven te staan zodat ik er kan zijn. Niet wegloop voor de nare dingen van mezelf en van anderen, Maar dat gaat niet altijd vanzelf.

Hoe vaak word ik niet boos als het niet meezit, hoe stel ik me op tegenover mensen die lastig op mij overkomen en met een sacherijnig gezicht naar me zelf komt ik ook niet vriendelijk over en dat werkt niet heilzaam op mij en op anderen. Zo zijn er talrijke voorbeelden waarin ik nog heel wat te leren heb. Want als ik oplet dan overkomen mij die onhebbelijkheden dagelijks. Vaak wals ik eroverheen en heb het niet eens in de gaten hoe mijn geachten naar onhebbelijke dingen schieten. Ook dat leren zien is voor mij spiritualiteit. Het gaat niet over zgn. hogere dingen. Het gaat over hier en nu er op een vriendelijke manier zijn. En daar hebben we hier onder deze goede omstandigheden toch alle mogelijkheden voor om daarop te letten? Tot nog toe worden we niet geplaagd door al te grote problemen en natuurlijk wel voor degene die bv in de zorg werken en nog niet zijn hersteld van de vorige corona golf. Wat klaag ik dan? Ik kan gewoon doen wat ik kan.

Dus ik doe mijn best.En waar ik ook met andere dingen behulpzaam kan zijn, zal ik er ook proberen te zijn. Ook al heb ik zelf beperingen er is nog genoeg over om op te letten.

Doe je mee zelf ook oplettend te zijn?

Kijk dit blogje had nu ook op elly'seigenwijze kunnen staan. 

De verf heeft ook mij de weg gewezen

 en ik weet niet of ik er nog hier of daar iets aan veranderen wil. 

Ik laat het voorlopig maar eveb zo. Ik twijfel over ...

Hoezo, slecht zien?

Wat is het toch een rare ouderdomshandycap.

Zitten we lekker aan tafel te lunchen  met een heerlijke nieuwe haring erbij. Zie ik plots een graatje aan de vinger van Fer hangen. 

Als je dat ziet en zegt dan wil toch niemand meer geloven dat er hele letters in een tekst wegvallen en dat ik moet zoeken bij de oogarts om de letter te vinden die hij aanwijst en het dan nog niet zie met dat ene oog als het te klein en te ver weg is.

Schrijven is ook lastig omdat ik vaak de volgende letter die ik wil schrijven niet kan zien en dus meer op gevoel af moet gaan. Daarom is het toetsenbord zo makkelijk en zeker nu ik ook nog eens de beschikking heb over verlichte toetsen die de lettercontrasten versterken. Wat leven we toch in een mooie tijd met zoveel goede uitvindingen om allerlei handicaps te kunnen ondersteunen. 

De 31 augustus krijg ik de staar operatie voor het tweede oog. Ik kijk ernaar uit. Bij het eerste oog is het echt beter geworden. Ik ben benieuwd.

En dan woon ik ook nog zo mooi. Dit is het park waar mijn raam op uitkijkt. Als je het pad doorloopt kijk je tegen ons appartement aan. Ik ben een gelukkig mens.

 

De Hoge Veluwe en Otterlo

Gisteren zijn we even naar de Hoge Veluwe gereden. Het is heerlijk hier in het midden van het land in  Arnhem te wonen. Er is zoveel moois aan natuur rondom. Daar hoef je niet ver voor te gaan. In tien minuten staan we met de auto voor het hek van de Hoge Veluwe.  We hadden niet zoveel tijd want s middags kwam de jongste zoon met zijn vrouw langs en hebben we alles bij elkaar een prachtige dag gehad. 

Op de Veluwe wilde we een wandelingetje om de plas bij het bezoekerscentrum maken.

 Maar het werd geen ommetje. Er was een brieje opgehangen dat we op moesten passen voo de processierups die daar kennelijk ergens zijn best deed. 

We zijn teruggewandeld om aan de andere kant langs de plas te lopen waar hoofdzakelijk dennen en berken stonden.

Maar ook het looppad langs het water was afgesloten

Toch was er nog wel van alles te fotograferen en daar gaat het ons altijd om. Dat we nog geen vierkante ogen hebben is een raadsel 

Het werd erg warm en we zijn doorgereden naar St Hubertus. 

Daar aan de linkerkant van de weg is ook een plas 

met prachtige-en heel veel waterlelies dus deden we daar een rondje 

Voor we weer naar huis gingen

We gingen via Otterlo terug, het dorp waar ik zoveel kinderherinneringen van meer dan 60 jaar terug heb liggen.  Achter deze boerderij stond een afgedankte bus die mijn ouders en zus van moeder  kochten  van de Gelderse Tramwegen die mijn vader met zwager ombouwde tot grote kampeer wagen. De boerderij wordt nu als vakantie oord en vele andere activiteiten geëxploiteerd. Ik ga er maar weer eens iets over schrijven in mijn blog "lang geleden".  Schjrijven over een tijd die niet meer bestaat.  Herinneringen ophalen.

 In het dorp stikte het van de toeristen en er was niet veel over ven de oude dorpsstraat. Maar er kwamen steeds meer  herinneringen naar boven. Nog gauw een kiekje van de dorpskerk. Wat was het toen anders. Gauw weg uit de drukte! 

 Ik heb nog een fotoboek van oud Otterlo en Wim Zonneveld zong 'slagerij J v.d. Ven'. Nou die schijnt er nog te zijn als ik het bord op de kruising naar Arnhem Ede mag geloven. 

Ja ik krijg er zin in om erover te schrijven. 

En...

Ik heb ook weer heer wat fotootjes van de bloemetjes en bijtjes voor het fotoblog.

Ik hoef me niet te vervelen.