Nieuwe lay out

Ik heb een nieuwe lay out gemaakt voor mijn fotoblog. Dat moest wel want ik kon de letters niet goed meer lezen en nu heb ik het zo verbeterd dat het voor mij zichtbaarder is. Het is een leuk werkje om te doen en misschien ga ik op deze blog ook eens een keer experimenteren met een ander thema. Maar je kunt het nieuwe blog bekijken op

https://ellyvandoorn.wordpress.com

En hier dan ook nog een foto

Fijne zondag.

Privacy

Ik heb het er maar druk mee. Heftig aan het snuffelen in oude fotootjes en dan kom ik zoveel leuke dingen tegen. Maar ja ze zijn niet allemaal geschikt voor publicatie met die tegenwoordige privacywetgeving. Dat is soms wel jammer.
Ik durf niet zomaar iets te plaatsen van iemand die ik niet ken en waar ik toch een apart plaatje van heb geschoten.
 Dus houd ik het maar op iets algemeens.

Het is tenslotte niet voor niets voorjaar en deze kuikens zitten er echt niet mee, die zwemmen ermee.

Weer uitrusten

Het gaat nog niet zo lekker met de gezondheid.
Ik vermoed dat de 'HARTPIJN' afkomstig is geweest van het opspelen van lever en of gal. En daar heb ik nog steeds last van.
 Gisteravond was het weer behoorlijk raak en vandaag voel ik me geen half mens. Maar dat trekt wel weer bij.
Ik zal toch wat beter op mijn voedsel moeten letten en vooral voorzichtiger worden met vet e.d.

Dus vandaag gewoon weer heeeeel kalm aan en lekker uitrusten.

The Wave

Deze film zag ik jaren geleden. hij maakte een diepe indruk op me. De film oogt wat gedateerd maar de inhoud blijft functioneren.
De herinnering aan deze film kwam weer boven bij de retoriek die ik van T. Baudet hoorde aan het einde van zijn verkiezingscampagne.

Zo functioneert het volk

Kastanje met stip

Voor ons huis staat een oude kastanjeboom. Al jaren was me opgevallen dat hij er niet fris en vrolijk uitzag ook al produceerde hij vaak nog een pracht aan kastanjebloesem. zijn uitstraling was niet zoals het zou moeten zijn. Er zijn al meer bomen rondom ons huis  gesneuveld in verschillende stromen en ondanks dat ik vreselijk tegen het royale en desastreuze bomenkap beleid ben dat in heel Nederland opgang doet vond ik deze kastanjeboom wel een risicofactor.

Inderdaad, hij heeft nu dus ook een oranje stip gekregen en loopt als eerste van de rij andere die er nog staan uit om misschien  even zijn bloemenpracht te laten zien voor de hakbijl aan zijn voet wordt gezet. Zo gaat het vaker bij vergankelijkheid een laatste opflikkering maakt het afscheid draaglijker.

Onverdraagzaamheid

Nu ik me wat beter voel en niet veel hoef te doen. Zit ik lekker relaxt op de bank met mijn tablet.
Vanmorgen heb ik de gelegenheid te baat genomen om naar de Mattheüs passion van Bach te luisteren. Want op goede vrijdag wil ik die graag laten horen op de muziekmiddg die ik in Vreedenhoff geef. De muziek en het verhaal roepen bij mij allerlei ovewegingen naar boven.

Of het verhaal nu waarheid en werkelijk gebeurd is of niet, is voor mij niet van belang. Belangrijk is wat zulke verhalen  ons of mij te vertellen hebben . En dat is nogal wat als je bij jezelf de diepere lagen induikt.

Een regeltje alleen al waar Bach oppert.

Was ist die Ursach aller solcher plagen

 Ja daar zeg je zowat. Hoe tolerant ben ik zelf. Heb ik ruimte voor mensen die er een andere mening op nahouden dan ik. Daar heb ik niet zo snel een antwoord op. Dan moet ik diep in mezelf graven met een open en eerlijke blik. Daar is waakzaamheid een eerste vereiste voor. Hoe makkelijk wals ik niet over irritaties heen zonder er wakker naar te kijken of het af te doen met.

Ach zo erg is dat niet. Ik heb recht op mijn eige mening. 

Er wordt gevraagd te waken oplettend te zijn en de discipelen vallen in slaap op het moment supreme.

Waar komt al die ellende toch vandaan? Al die vluchtelingen al die onverdraagzaamheid. Het een wakkert het andere aan.
We lopen mee in stille tochten. Geweldig, dat moet gedaan worden, natuurlijk.
En dan gaan we weer aan het werk. Zijn we wakker? Blijven we wakker? Wat is de ellende van DEZE tijd?

Het is niet zoveel beter dan 2000 jaar geleden.
Volgens mij schreef Dostojevsky daar heel lang geleden ook al over. Niet zo vreemd.

De grootinquisiteur van Sevilla is het beroemdste hoofdstuk van De gebroeders Karamazov en wordt algemeen beschouwd als een hoogtepunt in de wereldliteratuur. In een lange monoloog verdedigde de grootinquisiteur van Sevilla tegenover Jezus Christus het idee dat alleen de principes van de duivel leiden naar de universele eenwording van de mensheid: Geef de mens brood, beheers zijn geweten en heers over de wereld. Jezus beperkte zich tot een kleine groep van uitverkorenen; de katholieke kerk echter heeft zijn werk verbeterd en richt zich al eeuwen naar alle mensen. De kerk heerst over de wereld in naam van God, maar met de principes van de duivel. Jezus maakte de fout om een te hoge dunk van de mens te hebben. Maar het antwoord van Jezus op ieder verwijt van de grootinquisiteur is de liefde, en voor de absolute liefde is alles mogelijk; zo is ook de boodschap van de Gebroeders Karamazov, dat ieder mens schuldig is ten opzichte van ieder ander mens, dat een mens moet vergeven, dat een mens onvermoeid ieder mens dient lief te hebben, want een mens kan zo liefhebben, vanwege Christus.

Dostojevski ondernam zelf een spirituele zoektocht naar de zin van het leven. Hij concludeerde dat het Westerse christendom decadent geworden was en dat het zuiverste christendomgezocht moest worden bij de Russisch-orthodoxe Kerk.

Wikipedia

Ziek

Morgen zou ik schilderijtjes ophangen in Vreedenhoff, maar helaas, ik heb het af moeten zeggen.
Woensdag belandde ik door een telefoontje van de huisarts op de eerste harthulp van het ziekenhuis. Compleet met ambulance.
Gelukkig bleek de pijn niet van het hart afkomstig. Maar waar wel van is nog een vraagteken.
Het zal vanzelf wel overgaan vertelde de cardioloog en als dat niet zo zou zijn dan volgende week naar de huisarts.
Nu ben ik een beetje aan het bijkomen, slaap veel. Van pijn wordt je moe.
Gister nog behoorlijk pijn ,nu wordt het minder dus ik hoop dat het steeds beter gaat en ik volgende week weer een beetje op pijl ben.

Geweldloosheid

In de Boeddhistisxhe filosofie wordt onder geweldloosheid heel wat meer verstaan dan je op het eerste gezicht zou vermoedden. Het heeft, zoals alle inzichten in het Boeddhisme, alles te maken met een bewustzijnsstaat. Een manier van ZIJN waarbij het hele bewustzijn volkomen is doordrongen van wat zich afspeelt in de geest.

Een voortdurende aandacht bij alles wat er zich in diezelfde geest afspeeld. Daaruit volgt dat wanneer je over o.a. geweldloosheid spreekt , dat het dan gaat over een volkomen doordrongen zijn van geweldloosheid en daardoor  de afwezigheid van alke gedachte om een ander pijn te doen of te kwetsen.

Hierbij gaat het niet over het feit dat je maar over je heen moet laten lopen dat is een volkomen ander verhaal want ook bij het opkomen voor je eigen welzijn hoeft er geen enkele rancuneuze gedachte of een haatdragend gevoel naar boven te komen. 

Rimpochee beschreef het op de volgende manier in een van zijn lessen.

 Geweldloosheid is een mooi woord, maar het is niet eenvoudig. Het basisprincipe is dat de geest niet eens de geur heeft om iemand pijn te doen, en het is ook compassie en geduldgerichtheid. Je kent dit goede oude  gezegde: "Hij of zij is zo goed dat ze geen vlieg kwaad doet," toch? Of je nu pijn doet of je doet de vlieg geen pijn, als je een verlangen en een geest hebt om pijn te doen, dan is dat is de basis van geweld. zelfs woede tegen bed wantsen, vlooien of kakkerlakken is geweld.

 Als je de persoon goed kent, kun je hem gewoon uitlachen of allerlei dingen doen die hem pijn doen, toch? Vaak is het erg moeilijk om dit zelfs als geweld te herkennen. We zeggen: "Wel, ik heb niets gedaan." Maar soms kwetsen we mensen door niets te doen.

Ik vind het wel mooi om me met zulke gedachten uiteen te zetten. Zonder mezelf erop te veroordelen kom ik erachter dat niets menselijks mij vreemd is en ik daarom ook niet over een ander moet oordelen. 🤔🤣

Regen

De regen tikt al dagen op de bakken van de rolluiken.

Het heeft wel iets

Het kunnen bijzondere momenten in je leven zijn die je niet makkelijk vergeet.

Boomplantdag

Dat werd hoog tijd.
Al tijden erger ik me aan het kap en rooibeleid van de gemeente Anhem. Ik geloof dat het niet alleen in Arnhem zo is maar overal in Nederland word te pas en te onpas bomen gerooid en bossen leeggehaald. Voor biobrandstof??? 

Maar nu kregen we een berichtje dat in het naastgelegen park 650 bomen en struiken geplant zouden worden. Ik hoop dat de eekhoorntjes langzamerhand weer terug zullen komen want daar zien we de laatste tijd niets meer van.
Dat was 10- jaar geleden wel anders toen werd het park niet zo opgeschoond en was er voldoende groei onder de bomen. Een warnet van struiken waar vele vogels insecten en diertjes zich konden verschuilen. Dat is helaas verdwenen en waarschijnlijk komt dat niet zo snel meer terug. Het wordt nu toch iedere keer weer opgeschoond.

Vanuit de serre maakte ik deze foto's van de kinderen die in het gure natte weer vrolijk aan de gang gingen.

Hangen

Verleden jaar deed ik niet mee aan de kunstroute met mijn schilderwerk. Ik had het idee dat ik daar wel op uitgekeken was. Maar niets veranderlijker dan een mens. Ik heb er gewoon weer zin in.

Nu ik hoofdzakelijk op een klein formaat werk en op papier, omdat de kelder vol schilderijen staat en we te klein behuisd zijn voor een atelier met opslagruimte, is het natuurlijk ook mogelijk eens wat van dit kleinere werk te laten zien. Dus heb ik gevraagd en kan ik in de gang van Vreedenhoff een en ander gaan hangen.

Om de juiste passepartouts te vinden, dat viel nog niet mee. Vroeger sneed ik ze allemaal zelf. Ook de lijsten voor de schilderijen maakte ik zelf maar daar heb ik niet zoveel puf meer in. Na lang zoeken heb ik toch pasklare gevonden. Ik ben heel benieuwd wat het gaat worden.

Tja en als ik dan toch bezig ben, misschien ga ik dan in september wel weer met de kunstroute meedoen.  Het is toch heerlijk om lekker bezig te zijn.

Zo, me hier ook maar even uitgeleefd met wat werkjes

Stoeien ,met verf

Dat is wat ik graag doe.

http://ellyvandoorn.blogspot.com/

Boomstronk

Heel langzaam vergaat de boomstronk die nu al jaren in de heemtuin ligt. Eerder was er een gedeelte geschikt als bank en kon je erop zitten.

In 2010 was hij er al en in 2011 maakte ik deze opname.

Als je er dichtbij staat is hij immens groot. In 2012 Begonnen de zwammen er behoorlijk aan te knagen.

En dat proces ging steeds verder.

Kleine insecten, kikkers en padden vonden er een schuilplaats.

Heel langzamerhand wordt de boomstronk kleiner

Hij zal nog wel een tijdje ruimte kunnen geven aan het leven dat zich eronder afspeelt
Dit is de laatste opname die ik ervan nam. dit jaar.

We verbeelden ons vaak dat dingen zijn zoals ze zijn maar als je goed oplet weet je dat er helemaal niets is dat hetzelfde blijft.
Vergankelijkheid en verandering, dat hoort bij het leven. Soms moeilijk te bevatten maar het geeft ruimte aan vernieuwing en nieuw leven.

Kistje

Ik heb door de jaren heen al meerdere 'kistjes' versiert. Ze nemen nogal veel ruimte in en de kelder staat al zo vol met schilderijen. Ik werk tegenwoordig door platsgebrek gedwongen nog hoofdzakelijk op papier.
Nu zouden we een kistje maken bij het open atelier van de KWA die dit jaar 50 jaar bestaat. Tijdens de feestelijkheden willen ze daar een tentoonstelling aan wijden en krijgen alle (bijna 300) deelnemers een kistje waarop ze zich creatief uit kunnen leven. Het ziet ernaar uit dat het een heel interessante tentoonstelling gaat worden voor zover ik al heb waargenomen.

Mijn kistje is nu ook  klaar

Onder en bovenwereld.

Eindelijk

Mijn pannen kiepten regelmatig omver op de gaskookplaat. De standaardjes waarop ze boven de vlam stonden waren te smal en hadden maar 4 raakpunten. Doodeng wanneer er een hete pan met vet opstond waarvan de steel ook nog eens uitstak. Dus besloten we toch over te gaan op inductie.


Nou dat ging niet zonder tegenslagen. Op de zwarte platen die ik allemaal bekeek, had ik al ontdekt dat het voor mij niet makkelijk te zien was waar de aan en uitknop stond laat staan de taotale bediening. Dus we zochten er een uit in een showroom van Atag waar alles gedemonstreerd kon worden en waarop ik redelijk kon zien. Een die makkelijk te overzien was  als het aanstond met de verlichting werkend. Er moest een gecertificeerde aansluiting voor komen maar al bellend stonden  de installateurs bepaald niet te trappelen om het aan te leggen.

Uiteindelijk een goede bedrijf gevonden maar.... tijdens het leggen van de elektrische leiding klapte de monteur om met trap en al, bovenop de inductieplaat die wij met zorg hadden uitgezocht. De monteur mankeerde gelukkig niets maar de nieuwe glasplaat lag aan diggelen.

Eindelijk vandaag kwam een monteur van de Atag en het apparaat kwam weer helemaal in orde plus de hele eind installatie die hij meteen deed. Geweldig, alles nu eindelijk achter elkaar afgewerkt. Helemaal blij.

Ik maakte er een foto van maar kan er zelf niets op zien. Maar hij doet het wel 👌👍😊

Nostalgie

Een paar jaar geleden zocht ik het huis op waar ik als kind woonde en waar ik zoveel heerlijke kinderherinneringen aan heb.  Toen stond die grote boom niet voor het raam en in mijn herinnering was alles natuurlijk veel groter, want ik was heel klein. 😄.
Rechts woonde een gezin met vier jongens en aan de linker kant woonde de zus van mijn vader met drie kinderen.  Door het poortje kwam je in de geschakelde achtertuinen.

Toen ik het stoepje op liep stond ik er versteld van hoe klein het allemaal was. Wat vroeger een enorme trap met grote treden was, waar ik rechts bovenaan zat met een buurmeisje en mijn moeder die Opoe uitzwaaide na een bezoekje,

Al dat grootse was gekrompen tot een klein stoepje.

We keken  uit het raam dit straatje af waar toen geen auto's stonden en daar speelden we castie, hinkelen, stokspringen, witte zwanen zwarte zwanen, wie gaat ermee naar Engeland varen, tollen, met 4 ballen  kaatsen tegen de muur van het hoekhuis en nog veel meer.. Aan de rechterkant op deze foto tegenover ons huis woonde de kruidenier van de Burg

Ieder week mocht ik voor een kwartje een fles champagne gazeuse kopen. Mijn moeder vond dat ik  te weinig dronk met mijn ene nier en dat moest er maar vanaf van het weekloon. In dat leuke kruidenierswinkeltje werd zo af en toe een enorm groot blok ijs bezorgd voor de koeling van de producten. Die werd door de winkelier op de stoep in stukken  gehakt. Wij kinderen kregen dan wel een stukje van de splinters om op te sabbelen. Dat was feest

En niet te vergeten. Onderweg naar school, halverwege deze straat voorbij de garage was een snoepwinkeltje. Heeeeel af en toe kreeg ik ook een stuiver om van die heerlijke kleine dropjes met een gekleurd suikerlaagje te kopen.'
Het leven was goed voor mij als kind.

Het prachtige weer lokte ons vorige week weer naar de Hoge Veluwe. Zo leuk en makkelijk wanneer je een abonnement hebt genomen. Ik had het fototoestel met de groothoeklens mee genomen en eerst maar eens die prachtige berken op de kiek zetten. Jammer genoeg maakte ik de opnamen op 3x4. Intussen heb ik het formaat op 2x3 ingesteld dat is zeker voor de groothoek een betere verhouding. Maar deze hieronder mogen er ook wel zijn.
Verder ging het naar de plas.

bij het informatie centrum van het Museonder wordt druk gebouwd. Eén grote bouwplaat waardoor er heel veel ruimte ontstaat.

Een boswachter liet de kinderen ruiken hoe de grote bosmieren zich verdedigen. Hij wapperde met zijn hand over de kolonie waardoor de mieren verstoord werden en ze scheiden mierenzuur af. 

Zo druk als het op het plein bij het centrum en restaurant was, zo rustig was het rond het water.

Aan het einde van de rondgang is een vogelspotplaats

Geprobeerd wat vogeltjes te schieten maar daarvoor was de lens niet toereikend genoeg. Helaas.

Wat een heerlijk lenteachtig februari zonnetje