Positief blijven

Wat een heerlijke dag. Gisteravond Om 11 uur heb ik nog weer eens gekrepeerd van de pijn in mijn darmen maar ik denk dat het ergste leed nu geleden is want...

Vanmorgen, wat een genot. Ik voel me weer energiek en blij en dat bleef de hele dag zo. Wat is het een verschil, de manier waarop ik in mijn lijf steek. Wat ben ik dan gelukkig. We zijn s morgens boodschappen wezen doen en thuisgekomen heb ikwat vriendinnen gebeld.

De een is aangemaakt met een behoorlijke ostheoporose en had gister ook een slechte dag. Allerlei bijverschijnselen vanwege de medicatie en een tandarts behandeling. Ze moet wel in beweging blijven, maar voorzichtigheid is geboden. 'Het zal nooit meer zijn als vroeger', zei ze. Maar staat toch blij in het heden. Net als de andere vriendin die nieuwe medicatie heeft en blij is met de manier waarop haar lijf nu reageert. Ze voelt zich geen zombie meer en hoopt dat de medicatie ook goede invloed heeft op haar bloeddruk want daar gaat het om. Ja we zijn allemaal de 70 gepasseerd en het leven verandert door alle lijfelijke omstandigheden. Een van mijn vriendinnen heeft het in haar new age vieuw over het weten wie je werkelijk bent en ik vertaal het dan op mijn manier en vanuit mijn boeddhistische achtergrond en weet hoe lastig het is om middenin de pijn te zitten en te weten dat het 'alleen maar' je lijf is want op zulke momenten ben ik volkomen geidentificeerd met de pijn. Ik BEN de pijn. Om dat op zulke momenten los te laten en je ahw over te geven, is vaak niet mogelijk en dan bemerk je pas hoezeer je EEN GEHEEL met je lijf bent en je ermee identificeert. 'Erboven gaan hangen van bovenaf kijken naar jezelf', zegt ze dan. Ja goeie oefening denk ik dan en heb al best duidelijk hoe ik ermee om kan gaan maar als ik echt zit te kreperen, tja dan lukt me dat niet echt en dan mag ook dat er natuurlijk zijn. Bij minder pijn helpt meditatie mij wel goed. Gewoon zitten ontspannen en naar de pijn toegaan. Het laten zijn voor wat het is. Vooral geen weerstand bieden en het weg willen hebben want dat maakt het slechts erger. En nu diezelfde beweging maken als de pijn dus zo heel erg is... jaja

Positief blijven vind ik een beetje een vies woord want dat wordt op allerlei manieren misbruikt en daar wordt iedereen tegenwoordig mee om de oren geslagen. Ik denk dan: leef je maar eens echt in , in een ieder met ondraagbaar leed en of pijn. Zoalang je er zelf goed mee om kunt gaan is het mooi maar er zijn er genoeg die niet meer nodig hebben dan erkenning en een luisterend oor. Positief blijven is voor velen een nog groteren belasting door het leed en de pijn die ze toch al ervaren. Daarom gaan mijn haren bij 'positief blijven' overeind staan.Voor mij blijft het opmerkzaamheid en oefening. En ik ben dankbaar dat het mij gegeven is daar nog steeds baat en rust in te vinden