Kunstroute Presikhaaf

Op 1 juni is de kunstroute presikhaaf waar ik ook aan meedoe.
Op die dag kun je mij vinden in de bibliotheek Presikhaaf. De schilderijen hangen er nu al.
Tot ziens.

Geluk bij een ongeluk

Gisteren heb ik de schilderijen voor de kunstroute opgehangen in de bibliotheek

En nu ik de gordijnen open schuif waar ik achter zat omdat ik al even allerlei dingetjes moest regelen op mijn computer, zie ik dat het prachtig weer is. De regenbuien zijn verdwenen en de grond heeft intussen voldoende vocht voor het groen. Ik denk dat ik maar eens heel snel op moet schieten om te genieten van de zon. Het is toch altijd weer heerlijk als de sombere luchten zijn verdwenen en de boodschappen droog binnengehaald kunnen worden.

Intussen ook nog een nieuw hoedje gekocht. Dat scheelt stukken wanneer mijn ogen uit de zon blijven. Dan kan ik werkelijk beter kijken.

Gister maakte ik ook nog een buiteling. Ik wilde oversteken en dacht dat de achteropkomende auto rechtdoor ging maar hij kwam de hoek om, Had ik de richtingaanwijzer niet gezien? Ik moet echt voorzichtiger worden. Toen ik achteruit wilde stappen verloor ik mijn evenwicht en rolde achterwaarts op de grond. Dat was schrikken hahaha. Gelukkig heb ik me totaal niet bezeerd. Ik merkte alleen gisteravond dat ik spierpijn had, maar dat is ook alweer over. Ik zou door al die toestanden nog gaan denken dat ik oud begin te worden ;-)

Wat een geluk toch bij een ongelukje.

Is dat nou toeval? Ik dacht, snel even een fotootje erbij zoeken en uit honderden fotootjes die ik ooit maakte pak ik meteen deze. Die rechterauto heb ik toch mooi ontlopen, want dan hadden ze me meteen mee kunnen nemen. (grapje) Ik hoop het echt nog een poosje vol te kunnen houden.

Stilte

Heerlijk het zonnetje in de kamer en met een boekje op de bank. Ik heb Krishnamurti weer eens tevoorschijn gehaald en vind het heerlijk te lezen hoe aandachtig en duidelijk hij de dingen beschrijft  van zijn omgeving en de gebeurtenissen rondom hem en dan vertelt hij verder over bijvoorbeeld meditatie.

"Meditatie is niet verzonken zijn in een grandioos idee of grandioos beeld: dat maakt iemand slechts rustig zolang dat duurt, zoals een kind dat met zijn speelgoed bezig is. Maar zodra het speelgoed zijn aantrekkingskracht verloren heeft beginnen de rusteloosheid en het kattekwaad uitvoeren opnieuw. 

De mediterende geest is zien, waakzaam zijn, zonder commentaar, zonder mening- vol aandacht voor de beweging van het leven met al zijn betrekkingen de hele dag door. En 's nacht, wanneer het hele organisme rust, heeft de mediterende geest geen dromen,  want hij is de hele dag wakker geweest. Alleen de tragen hebben dromen; alleen de half slapende hebben dromen; alleen de halfslapende die behoefte hebben aan de omgang met hun eigen toestanden. 
Maar als de geest waakzaam is zowel naar de uiterlijke en innerljke beweging van het leven luistert, dan komt tot zo'n geest een stilte die niet door denken gemaakt is.
Het is geen stilte die de waarnemer kan ervaren. Wanneer hij haar ervaart en herkent, is het geen stilte meer. De stilte van de mediterende geest ligt niet binnen de grenzen van de herkenning, want de stilte kent geen grenzen. Er heerst alleen stilte- waarin de ruimte voor verdeeldheid een einde vindt."



Steeds weer kan ik het lezen en realiseer me dat het werkt als een vreemd soort herinnering. Iets waar ik me weer opnieuw meer bewust van wordt.  O Ja. herken ik na het nogmaals aandachtig gelezen te hebben. O ja, en kom tot de conclusie dat ik nog steeds overdag vaak niet wakker ben en 's nachts  af en toe weet dat ik droom. hahaha.

Maar die momenten van stilte in en tijdens aandachtig bewustzijn die momenten zijn juweeltjes. Daarin is liefde de grondtoon en vreugdevol zowel als diep geraakt bedroefd zijn.

Exposeren

Het komt er de laatste tijd gewoon niet van. Van blogjes schrijven. Heel snel even iets op Facebook zetten dat gaat nog wel, maar uitgebreid iets schrijven daar staat mijn hoofd niet na. En toch... als ik nu even de tijd neem en wat schrijf merk ik hoe leuk ik het vind. Ach ik pak het maar gewoon op zoals het me uitkomt.

Het weekje Nijmegen is weer achter de rug en daaraanvolgend heb ik besloten niet naar de Dalai Lama in Rotterdam te gaan. Enkele mensen van Jewel Heart waren bij de organisatie betrokken van het hele gebeuren en ik kan je verzekeren dat ze er enorm druk mee zijn geweest. En ook dat is nu alweer achter de rug.

En ook moederdag is weer voorbij. Het was heel gezellig. Mijn oudste zoon kan er helaas niet altijd bijzijn. Ook nu niet. Hij was vanuit Italië in Munchen gestrand en kan dan niet eerder thuis zijn dan vandaag. Zo is het leven van een vrachtwagenchauffeur.

Tja en exposeren. Ook al lang niet meer gedaan. Ik had er geen behoefte meer aan. Dat krijg je bij het ouder worden, maar nu had ik er weer zin in. Ik ben bezig met het in orde maken van de schilderijen die ik mee wil nemen naar de expositie van de Kunstroute Presihaaf. Ik heb een plek in de bibliotheek Presikhaaf gekregen waar ik a.s. woensdag mijn werk op ga hangen en op 1 juni is de kunstroute. Dan zit ik daar de hele dag. Ik heb een kribbe gekocht waar mijn oude aquarelletjes, tekeningen en enkele oude acrylwerken op papier in gaan, die neem ik op 1 juni ook mee. Ik ben er al een tijdje druk mee. Uitzoeken en voor een paar euro per stuk geprijsd, gaan ze weg. Misschien ruimt het op hahaha.

Dan ga ik nu maar langzamerhand aan de dag beginnen. Eens kijken of ik nog tijd heb om naar het open atelier te gaan of dat ik mijn tijd voor andere dingen moet gebruiken. Ik heb de aquarelkwast weer in de hand genomen. Jarenlang heb ik die techniek niet meer geoefend, maar het is toch wel heerlijk en leuk ontspannend om daarmee te werken. Ik kan er echt van genieten alhoewel ik helemaal niet zo houd van het resultaat. In mijn acrylwerk leef ik me op een heel andere manier uit dan in de landschapjes, stillevens en bloemetjes die ik in aquarel probeer na te bootsen en waarvan het resultaat me niet echt aanspreekt. Maar het DOEN daar gaat het me om. En dat is hetzelfde plezier als wat ik heb in het werken met acrylverf.

wil je meer zien of weten wat ik in de kribbe meeneem?

http://ellyvandoorn.blogspot.nl/p/aquarellen.html

Kiojk en zo ziet de kribbe eruit

Een humorvolle leraar

De lessen zijn alweer achter de rug en het 'gewone' leven en de dagelijkse dingen zijn weer begonnen. Nu gaat het erom alles in praktijk te brengen.

Ik las op Facebook bij Jewel Heart Nederland en aardige samenvatting waar de lessen over gingen.

"Over wat slim is om met je geest, je bewustzijn, je mind (hoe je het ook wil noemen) te doen. Je geest richten, een mentale houding trainen. Vrijgevigheid, moraliteit, geduld, enthousiasme, concentratie en wijsheid trainen (inderdaad, de 6 paramitas). Die training zal z’n vruchten afwerpen op alle terreinen, niet alleen op het gebied van spirituele ontwikkeling!"

Nou ik kan je verzekeren, dat is niet niets. Wanneer je daar echt diep over na gaat denken en met aandacht en oplettendheid je eigen handelingen en denken analyseert kom je soms tot opmerkelijke gewaarwordingen. Het is op een gegeven moment een hele bevrijding op te merken dat je met humor durft toe te geven dat je nog heel wat hebt om aan te werken.

Ik heb er weer een hele week de tijd voor gehad en hoop er mijn voordeel mee te doen in de komende tijd en het dagelijks leven.

De zaal in de pauze en mijn plekje op de grond links voor met rugleuning en statief waar ik het toestel vanaf haalde om de foto's te maken.

Rimpoche is een doorgewinterde Tibetaans westerling en kent de westerse mentaliteit als geen ander. Dat maakt de lessen levendig.

Een humorvolle leraar.