maandag 26 augustus 2013

Trouw blijven aan mezelf

maar

Wie  en wat ben ik?

Mijn gevoelens.
Soms ben ik boos, soms ben ik aardig, soms ben ik geïrriteerd, soms loop ik over van sentiment, soms zit ik te huilen. soms ben ik aan het schaterlachen.
De ene keer reageer ik zus op een bepaalde situatie, de andere keer reageer ik op dezelfde situatie heel anders.
De ene dag heb ik pijn de andere dag  voel ik me rot en als de zon schijnt voel ik me stralend.
En dat heb ik allemaal in me zitten??!!!
Hoe is het mogelijk. Maar wie van al die mogelijkheden ben ik nou toch echt zelf?
Daarbij komt ook nog dat ik me steeds meer afvraag wat er nog over is van het kind dat ik ooit was. Heb ik nog dezelfde gevoelens ben ik nog steeds het angstige kind of de lacherige puber en van de zorgzame moeder komt ook niet veel meer terecht, want daar zijn de omstandigheden niet meer naar. Het zit er misschien allemaal nog wel in, maar alles is zo veranderd het komt niet meer tot uitdrukking in mijn gedrag.
Een beetje oneerbiedig gezegd denk ik dat ik het product ben van oorzaken en omstandigheden die steeds weer veranderen en ik verander mee. Op die omstandigheden reageer ik altijd weer anders want ik heb alle mogelijkheden in mij zitten. En dan te bedenken dat ik lang niet in één leven met alle omstandigheden in aanraking kan komen. Hoe zou ik in oorlogssituaties handelen? Ik kan wel denken zus of zo, maar de werkelijkheid is heel anders dan ik nu kan weten.

Mijn lijf
O.. ik weet het, ik ben mijn lijf. Mijn hersens en denken.  Zou ik een ander zijn als ik iets uit of van mijn lijf zou moeten missen. Ik denk het niet, maar dan zijn de omstandigheden wel weer zo waardoor ik me misschien anders zal voelen. Ik zelf verdwijn dan toch niet. Dan ben ik dus ook niet mijn lijf.
Zou ik een ander zijn als ik verward zou raken, want mijn hersens horen ook bij mijn lijf. Nee ook dat denk ik niet. Ik verdwijn dan toch niet ondanks alles.

Mijn ziel
En nu hoor ik je zeggen ik ben mijn ziel.
Ja en nee. Dan zal ik daar toch eerst eens een echte verbinding mee moeten zoeken en niet denken dat alles wat IK denk dat IK ben met de ziel te maken heeft. Ik heb het liever over bezieling. Want ik HEB geen ziel. De ziel is dat wat mij vanuit het goddelijke aanstuurt me inspireert en leven schenkt me beademt van minuut tot minuut steeds weer anders. Daar ben ik me nauwelijks van minuut tot minuut van bewust. En of ik me daar echt door laat leiden en of ik me daar aan heb overgegeven is voor mij nog lang niet zo zeker. Daarvoor ben ik lang nog niet aandachtig genoeg. Maar ik doe mijn best en dat is goed genoeg.
Ik hoef en wil me daar geen illusies over maken.

Trouw blijven
Wel wil ik graag trouw blijven aan mijn beloften, maar…
Trouw blijven aan mijzelf? Wie ben ik dan eigenlijk en is het zo noodzakelijk dat IK of ZELF te vinden en vast te houden? Heeft dat misschien met willen hebben te maken?

Verandering
Ik ben blij dat ik als persoon veranderen kan en mag omdat het eindeloze mogelijkheden biedt. Ik vind het heerlijk om doordat ik kan denken en leven meer vrijheid krijg. Ik hoef niet meer zus of zo te zijn. Ik mag alles zijn. Ik mag zijn wat ik op dat moment ben.

Vinden jullie ook niet?

I love it.
 mixed media op papier 


15 opmerkingen:

  1. Moeilijk om nog te reageren, Elly. Alles wat je schrijft is immers een reflectie van... en bedoeld voor jezelf. Daar mag een ander (ondanks het feit dat je op een openbare blog schrijft) niet aankomen.

    Toch een opmerking. Ik heb altijd het idee gehad dat ik niet mijn lijf ben. Wel voel ik aan dat ik precies het lijf in bruikleen heb gekregen dat ik nodig heb in deze fase van mijn geestelijke / zielkundige ontwikkeling. Ik denk ook niet dat de hersenen denken, maar dat het denken zich buiten mijn lijf afspeelt en dat de hersenen een soort doorgeefluik zijn aan mijn lichaam. Het is een controversionele opvatting die lang niet door iedereen gedeeld wordt maar het verklaart wel een aantal zaken (zie eindeloos bewustzijn van Pim van Lommel waar mensen die schijnbaar hersendood zijn toch optimaal kunnen waarnemen en dat later haarfijn kunnen uitleggen).

    Enfin, op jouw eindconclusie is maar een antwoord mogelijk: natuurlijk mag je alles zijn. Wie zou je dit recht kunnen en mogen betwisten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gek ik weet niet waar mijn reactie bleef die ik via Gmaiol verstuurde. Dat was een foutje denk ik maar nu hieronder dus.
      Leuk Plato. Ik ben intussen jouw blog aan het lezen heftig.

      Dat van de hersenen, doorgeefluik, ja zo zie ik het ook, maar dan voor het bewustzijn. Ik denk dat de hersenen denken en dat daar NIET het bewustzijn zetelt, dat is iets anders dan het denken dat m.i. wel in de hersens zit. Het bewustzijn blijft (tijdelijk??) intact na de lijfelijke dood. Jij refereert ook al naar Pim van Lommel etc. Na de zgn dood weer 'bijkomen' zorgt ervoor dat je de ervaringen vanuit het bewustzijn weer kunt 'doorgeven' en er via de hersens woorden voor vinden.

      Er is een mooi boek op de markt waar de Dalai Lama spreekt met wetenschappers over Slapen Dromen en Sterven. Een onderzoek naar bewustzijn. Heel interessant. isbn 90-71886-12-3

      Verwijderen
    2. Ik geloof toch Plato dat jouw eerste opmerking niet synchroon loopt met mijn ideeën daarover :-).
      Op een openbaar blog mag iedereen overal áankomen' met andere ideeën en meningen, maar het is aan de houder van het blog om het daar niet mee eens te kunnen zijn en erop te reageren. Zo kan de houder van het blog zijn idee nog duidelijker maken en dat is waar het blog in mijn geval voor bedoeld is.

      Het wordt wat lastiger voor de reageerder als die zich aangesproken voelt omdat de blogeigenaar het niet met hem/haar eens is.
      Gelukkig heb ik niet snel de neiging me aangesproken te voelen en als dat wel zo zou zijn is het een mooie oefening om inzicht te krijgen in mijn onhandig functioneren.

      Verwijderen
    3. Ik denk dus wel dat de ziel mijn ware zelf is, mijn ziel is het puurste van mij en de ziel weet alles. Verder ben ik het grootdeels met Plato eens eigenlijk

      Verwijderen
    4. Zou zomaar kunnen Margreet. Ik ben zelf alleen niet zo zeker dat ik voortdurend met dat diepste allomvattende in mijzelf in contact ben. Ik word vaak overspoeld door persoonlijke emoties en indrukken die van buiten komen.

      Verwijderen
    5. ja natuurlijk, dat zie ik ook zo maar dat is ook niet erg toch?

      Verwijderen
    6. Dat is toch voor ieder persoonlijk anders en ik zelf denk niet in: erg of niet erg, maar wat ik voor mijzelf belangrijk vind of wil veranderen of iets mee wil doe daar 'werk' ik aan. Dat wil dan zeggen dat ik het me bewust wil maken zodat ik er iets mee kan.
      Een ander zal hele andere dingen belangrijk vinden.

      Verwijderen
    7. Als je het weet ben je het je al bewust. Emoties zijn van voorbijgaande aard en het is menselijk om ze te hebben denk ik. Als je er in blijft hangen is dat een andere zaak natuurlijk.

      Verwijderen
  2. Eerst maar eens even reageren op je bezoeker Hallo Plato, een zeer invoelbare visie heb je!
    En ja, zo dacht ik vandaag ook toevallig even Elly, ik ben alles.
    Daarom kan ik lachen als ik huil en verdrietig zijn als ik vrolijk ben.Enz.
    Maar het mooiste geschenk vind ik nog altijd dat ik mijn eigen toeschouwer kan zijn.
    En van die toeschouwer blijf ik af. Ik ga hem niet ontrafelen of binnen een kader willen plaatsen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoeft ook niet Walter. Alles is afhankelijk bestaan. Soms valt het kwartje gewoon. Zo mooi!:-)

      Verwijderen
  3. tja het is veel ik moet er eerst eens over denken Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  4. oh ja en dat kunstwerkje vind ik leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dank je wel Walter.

    Mooie reacties hier. Prettig inhoudelijk, zeker voor zulke moeilijke- en persoonlijke materie.

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...