Trouw blijven aan mezelf

maar

Wie  en wat ben ik?

Mijn gevoelens.

Soms ben ik boos, soms ben ik aardig, soms ben ik geïrriteerd, soms loop ik over van sentiment, soms zit ik te huilen. soms ben ik aan het schaterlachen.

De ene keer reageer ik zus op een bepaalde situatie, de andere keer reageer ik op dezelfde situatie heel anders.

De ene dag heb ik pijn de andere dag  voel ik me rot en als de zon schijnt voel ik me stralend.

En dat heb ik allemaal in me zitten??!!!

Hoe is het mogelijk. Maar wie van al die mogelijkheden ben ik nou toch echt zelf?

Daarbij komt ook nog dat ik me steeds meer afvraag wat er nog over is van het kind dat ik ooit was. Heb ik nog dezelfde gevoelens ben ik nog steeds het angstige kind of de lacherige puber en van de zorgzame moeder komt ook niet veel meer terecht, want daar zijn de omstandigheden niet meer naar. Het zit er misschien allemaal nog wel in, maar alles is zo veranderd het komt niet meer tot uitdrukking in mijn gedrag.

Een beetje oneerbiedig gezegd denk ik dat ik het product ben van oorzaken en omstandigheden die steeds weer veranderen en ik verander mee. Op die omstandigheden reageer ik altijd weer anders want ik heb alle mogelijkheden in mij zitten. En dan te bedenken dat ik lang niet in één leven met alle omstandigheden in aanraking kan komen. Hoe zou ik in oorlogssituaties handelen? Ik kan wel denken zus of zo, maar de werkelijkheid is heel anders dan ik nu kan weten.

Mijn lijf

O.. ik weet het, ik ben mijn lijf. Mijn hersens en denken.  Zou ik een ander zijn als ik iets uit of van mijn lijf zou moeten missen. Ik denk het niet, maar dan zijn de omstandigheden wel weer zo waardoor ik me misschien anders zal voelen. Ik zelf verdwijn dan toch niet. Dan ben ik dus ook niet mijn lijf.

Zou ik een ander zijn als ik verward zou raken, want mijn hersens horen ook bij mijn lijf. Nee ook dat denk ik niet. Ik verdwijn dan toch niet ondanks alles.

Mijn ziel

En nu hoor ik je zeggen ik ben mijn ziel.

Ja en nee. Dan zal ik daar toch eerst eens een echte verbinding mee moeten zoeken en niet denken dat alles wat IK denk dat IK ben met de ziel te maken heeft. Ik heb het liever over bezieling. Want ik HEB geen ziel. De ziel is dat wat mij vanuit het goddelijke aanstuurt me inspireert en leven schenkt me beademt van minuut tot minuut steeds weer anders. Daar ben ik me nauwelijks van minuut tot minuut van bewust. En of ik me daar echt door laat leiden en of ik me daar aan heb overgegeven is voor mij nog lang niet zo zeker. Daarvoor ben ik lang nog niet aandachtig genoeg. Maar ik doe mijn best en dat is goed genoeg.

Ik hoef en wil me daar geen illusies over maken.

Trouw blijven

Wel wil ik graag trouw blijven aan mijn beloften, maar…

Trouw blijven aan mijzelf? Wie ben ik dan eigenlijk en is het zo noodzakelijk dat IK of ZELF te vinden en vast te houden? Heeft dat misschien met willen hebben te maken?

Verandering

Ik ben blij dat ik als persoon veranderen kan en mag omdat het eindeloze mogelijkheden biedt. Ik vind het heerlijk om doordat ik kan denken en leven meer vrijheid krijg. Ik hoef niet meer zus of zo te zijn. Ik mag alles zijn. Ik mag zijn wat ik op dat moment ben.

Vinden jullie ook niet?

I love it.

 mixed media op papier 

Overdenking

En nu eens een hele vrolijke die ik leende van Anja. Deze zette ze op Facbook.
Dit is toch werkelijk waar het begint en dan dat delen met anderen!! Daar moet je toch wel blij van worden. Daar kunnen moeilijke omstandigheden nauwelijks grip op krijgen.

Zwolle

We waren in De Fundatie. Zwolle.
Schitterend weer en genoten van de stad, het gebouw en de kunst

We vielen kennelijk op dezelfde schoenen.

Het schilderen.

Ik ben de laatste tijd veel meer met schilderen bezig dan met andere dingen. Dat betekent dat ik op dit moment niet zoveel overdenkingen heb. Misschien zijn ze er wel maar worden dan al snel verdrongen door het bezig zijn met schilderen. Want waar het ene zit kan het andere niet zitten. Toch heeft het wel verbanden met elkaar. Uiteindelijk komen de schilderijen voort uit mijn doen, denken en emoties dus mijn hele ZIJN.
Dan begin ik met iets en zoals ik nu bezig ben, groet het steeds verder. Alle losse onderdelen waar ik mee experimenteer op een stuk papier worden soms uiteindelijk weer één geheel. Heel leuk om daarmee bezig te zijn en mijn fantasie erop uit te leven.
Ik werk veel op papier want helaas ontbreekt de ruimte om stapels schilderijen op te slaan. Af en toe pak ik weer een doek om op te schilderen.
Gelukkig heb ik gisteren twee doeken verkocht en misschien komt er over een tijdje nog iets aan. Dat betekent dat ik dan weer twee nieuwe doeken kan plaatsen in de ruimte beneden.

zie ook:
http://ellyvandoorn.blogspot.nl/

Ik verkocht de Lotus
zo x 100

Afdruk

De vogel heeft een behoorlijke klap gehad. We waren bang dat ze tegen de ruiten van de serre aan zouden vliegen, maar dat gebeurde (nog) niet. Deze afdruk stond op het slaapkamerraam. Ik kon hem nergens buiten vinden dus ik hoop dat hij het overleefde.

De Fundatie, kasteel Het Nijenhuis in Heino

Alweer een week geleden dat ik mijn laatste berichtje hier plaatste.
Het komt er de laatste tijd niet zo van om tekstjes te plaatsen. Een tijdelijke kalm aan aktie? Misschien... De tijd zal het leren. Feit is dat ik het de afgelopen week erg druk heb gehad met het maken van de lay out voor het Magazine van Jewel Heart. Dat komt een paar maal per jaar uit en de ene keer steekt er meer werk in dan de andere keer, afhankelijk van de artikels die geplaatst worden en de beelden die ik erbij moet zoeken of maken.
Of heeft de tijd die daarin gaat zitten ook te maken met het ouder worden? Dat zou me niet zo bevreemden. Ik merk dat ik steeds eerder moe ben. Dat de dingen meer energie van me vragen en dus ook alles wat langzamer gaat. Ja ik zal toch wat bedachtzamer met mijn tijd om moeten gaan, want grote vermoeidheid leidt ook tot meer darmklachten heb ik ondervonden, dus ... alles op zijn tijd.

Gister waren we in het museum De Fundatie het Nijenhuis in Heino. Een heel mooie beeldentuin en ook in het kasteel waren prachtige kunstwerken te bezichtigen. Erg leuk en verrassend vond ik de werken van Hieron Presser. Ik kon me nauwelijks voorstellen dat zijn werk zou passen bij de inrichting van het kasteel maar het werd werkelijk een verrassing. Ik heb genoten van de prachjtige schilderijen en de mooie combinaties met het antiek van het kasteel.

Maar dat was niet het enige. Het was ook prachtig weer en we hebben genoten van de beeldentuin en de beelden die niet alleen in de Engels aandoende tuin met perkjes achter de ingang zichtbaar werd

Maar ook rondom in de lommerrijke bosschages

Het was een heerlijke dag.
Meer foto's op mijn Facebook pagina met deze link als je er bent ingelogd.

Angst in de ogen kijken

Er zijn zoveel dingen die een of andere vorm van angst oproepen. Pema Chodron praat erover

Een nieuwe jurk

Steeds meer herinneringen dwarrelen naar de oppervlakte. Ach het zal met de leeftijd te maken hebben en ik geniet er mateloos van.
Nu zit ik met de ramen open op het balkon. De sfeer is 's zomers en zachtjes hoor ik de bomen ruisen. In de verte het gemurmel van wat stemmen. Die doen me denken aan mijn ouderlijk huis en dan plotseling ben ik weer het kind van een jaar of  acht.

Ik zit op de rand van het ouderlijk bed voor de openslaande deuren in de achterkamer. Ik kan in de verte de buren in de tuin horen praten. Het is heerlijk weer.  Ik hoefde geen jas aan naar school en ben vrolijk naar huis gehuppeld. Daar naast de deuren zit mijn moeder zoals zo vaak achter de naaimachine en ik wacht tot ze klaar is.
'Nog even een naadje stikken El en dan moet je even passen hoor'.
Dat vind ik helemaal niet zo leuk, want ik ben altijd bang dat ze me per ongeluk met het afspelden zal prikken. Maar deze keer hoeft ze de spelden niet te gebruiken. Ik sta bovenop het bed en met de schaar knipt ze voorzichtig het armsgat een beetje uit.
"Ziezo klaar trek je jurkje maar weer aan, nu gaan we een broodje eten", zegt ze.
Ik weet het zeker, morgen heb ik weer een mooie nieuw jurk.

Goed genoeg

Een pad van liefde mededogen.  Dat begint in mijn eigen huis.

Mijn eigen huis is niet alleen mijn directe omgeving, maar is ook mijn eigen lijf en dat zijn ook mijn eigen emoties en handelingen. Als ik daar geen liefde en mededogen voor op kan brengen en mijzelf veroordeel om de dingen die ik denk of doe hoe zal ik dan tolerant naar mijn omgeving kunnen zijn? Dan heb ik al genoeg ruimte nodig om zelf te kunnen overleven met mijn eigen problemen.

Heel vroeger dacht ik dat het betekende dat ik me met allerlei liefdadigheid bezig moest houden en me in moest zetten voor alles wat ik wel of zelfs nog niet kon. Dat maakte veel frustratie los als ik niet aan mijn opgelegde zelfbeeld beantwoordde en het zorgde er juist voor dat ik in mijn naaste omgeving niet altijd even vriendelijk kon zijn.

Niet dat ik het nu allemaal wel doorheb en vriendelijk naar mijzelf ben en dus ook naar mijn omgeving, maar de discipline en opmerkzaamheid uit het vorige blogje komen me zeer van pas om steeds weer zowel met vriendelijkheid naar mezelf als naar de ander te kijken.

Zo langzamerhand begint het me eigen te worden om daar waar ik ben ook te zijn en hopelijk zoveel mogelijk met een stabiel emotioneel gevoel dat redelijk snel terug kan koppelen naar vriendelijkheid. Daar begint het werken aan spiritualiteit voor mij. Daar speelt mijn leven zich af. Ik hoef het niet te ver buiten mijzelf te zoeken, want daar ben ik niet. De mens die ik ontmoet hoop ik altijd vriendelijk vanuit een liefdevol hart te kunnen benaderen. Dat alleen al kost opmerkzaamheid genoeg. Het is de basis voor mijn bestaan in onderlinge afhankelijkheid.

En natuurlijk als ik groot en sterk ben :-), is er vast een mogelijkheid zodat die basis zich uit kan breiden. Het is voor mij belangrijk om dat in de gaten te houden, maar tot nog toe ben ik niet anders dan waar ik ben en dat is goed genoeg.

Ook een kleine bij levert een waardevolle bijdrage aan het geheel .

Je diepste waardevolle zelf.

Afgelopen dinsdagmorgen spraken we in de filosofiekring van Vreedenhoff over hoe moeilijk het is om oude gewoontepatronen los te laten. Ze zitten vaak zo vastgeroest dat we nauwelijks in de gaten hebben hoe we er iedere keer weer in terugvallen en het ons eigen gemaakt hebben. Zeggen: 'zo ben ik nu eenmaal', heeft geen zin en daar schiet je niets mee op, want je BENT niet zo, maar je HEBT die gewoonte.  Soms plotseling  heb je het weer door en weet je dat je reageert op iets, geraakt wordt door iets wat je helemaal niet wilt of wat helemaal niet nodig is en dan zit je er weer middenin, in die frustraties van vroeger en je reactiepatroon daarop.

Aan de ene kant zijn er dingen waar je discipline voor op moet brengen om het je eigen te maken en misschien wel nieuwe gewoontepatronen aankweken die heilzamer zijn dan de oude, aan de andere kant moet je diezelfde discipline opbrengen om dingen die je niet wilt op te merken en af te leren. Steeds is het weer een stapje terugdoen en naar jezelf kijken in de spiegel. Zien waar je mee bezig bent en of je het ook zo wilt en dan misschien tot de conclusie komen dat je weer klakkeloos reageerde en het zo helemaal niet wilde. Ertegen vechten helpt niet, opmerken zonder jezelf te veroordelen, brengt je langzamerhand steeds een stapje dichterbij.

Als je iets wilt veranderen of als je ergens intensiever mee bezig wilt houden, altijd zal er voldoende motivatie en discipline moeten zijn om eraan te werken. Als daar voldoende van aanwezig is, is het leven tot op zekere hoogte maakbaar. We scheppen zo onze eigen wereld en het is mogelijk om met dingen waar je vroeger niet mee om kon gaan te leren aanvaarden en in vrede aanwezig te blijven. De omstandigheden kun je niet altijd veranderen maar wel de manier van ermee omgaan al heeft dat enige inspanning en tijd nodig. Zelfs is het mogelijk dat sommige onplezierige omstandigheden naarmate jezelf verandert ook veranderen.

Het is niet altijd gemakkelijk maar met doorzettingsvermogen, opmerkzaamheid en discipline komen er zeker resultaten en geeft het uiteindelijk veel voldoening.

Zo is het ook als je een pad van liefde mededogen wilt volgen, het kost soms meer inspanning dan je verwacht om je diepste innerlijke waardevolle zelf te herkennen en te activeren. De basis voor een vredevol leven.


Uitspraak van de Dalai Lama: Ik ben niet bezig het Boeddhime te promoten, maar menselijk waarden.

_/\_