kweeperen

Vanmorgen weer heerlijk geschilderd bij de kwa.  Nu pas merk ik hoe ij het heb gemist. Het is zo inpirerend om het maandelijkse praatje van Anbemarie te beluisteren waarin ze weer allerlei openingen laat zien voor nieuwe ideeën  en ik weer alletlei dingen zie om te schilderen die in de maanden dat ik niet ging naar de achtergrond waren gezakt.  

En natuurlijk de mensen die allemaal net als ik hun eigen ding doen . Allema asl zo verschillend maar altijd bijzonder en vol enthousiasme. 

Ik heb weer genoten. 

Deze maand vertelde ze over lichtval in de herfst met de lage zon en liet allerlei voorbeelden zien van  kunstenaars. Hoe zij daarmee om zijn gegaan. 

Dit heb ik ervan gebrouwen. Kweeperen die ik zag in het Openluchtmuseum.

Morgen zijn we van plan om daar weer naartoe te gaan. Met het fototoestel natuurlijk. Eens kijken of de plannen werkelijkheid worden. 

Bliksembezoek

Zo leuk dat mijn vriendin die ik al zo' n 65 jaar ken nu na vele jaren weer in Arnhem komt wonen met haar man. 

Vanmorgen was het zover en kon ik even een kijkje nemen in haar nieuwe huisje waar ze druk bezig waren met witten van de muren. 

Ook haar zoon zag ik na zoveel jaren weer in levende lijve terug. De jaartjes tellen en de uiterlijkheden zijn zo anders geworden maar het gevoel is hetzelfde gebleven . 

Het was een feest van herkenning voor mij en liever zou ik ons zeggen want zo voelde het. 

Een bliksembezoekje maar niet minder vreugdevol. Wat zal de toekomst nog voor ons in petto hebben?

Daarna doorgereden naar park Lingezegen waar morgen voor het laatst de schilderijen van vele kunstenaars hangen in de open lucht. 

Het werk van Annemarie hangt er ook en dat ben ik nog even gaan bewonderen. Maandagmorgen ga ik ook na een corona pauze weer naar de kwa waar zij ons begeleidt bij het schilderen en alrijd weer zinvolle opmerkingen heeft die mij vaak nieuwe openingen geven. Blij dat ik weer gaan kan. 

En zo wandelen we de zomer uit de herfst in.

vermoeidheid

De zomer is voorbij

Vermoeidheid omsluit me

als een zachte sjaal

Om mijn hals

Nog is er groen 

Stap voor stap

Ritselen de bladeren

In de wind over mij heen

Een late vogel

Zingt alsof er niets voorbijgaat

Hoe ik ook zoek

Ik vind hem niet

Verscholen in het groen

Onzichtbaar voor oude ogen

Stil genietend 

Wandel ik verder

Vermoeidheid omsluit me

Ik was het bijna vergeten.

 Maar ik heb nog veel meer blogs van onze vakanties bijvoorbeeld. Daar gaat niets meer af of bij en af en toe bekijk ik ze.. Maar wat ik zeg, ik was het bijna vergeten en nu ging ik eens even kijken op zo'n oud blog over een vakantie in Italië in 2014. 

https://rondomlagomaggiore.blogspot.com/

Wat is er dan veel veranderd. De fotootjes die ik daarop zette vond ik in die tijd mooi. Niet bijzonder maar een goed verslag van de plekken waar we geweest waren en genoten hadden. Wat is er dan veranderd?

Nou m,ijn ogen zijn slechter geworden en het fotograferen is misschien  mede daardoor ook veranderd. Wat ik toen als goed zag vind ik nu niet goed meer. 

Deze foto heb ik eens even als voorbeeld genomen. ik maakte hem in de tuinen van Taranto.

In de donkere partijen is voor mij geen doortekening meer te zien en de hondjes zijn praktisch onzichtbaar. Ik heb hem er eens even afgeplukt en door een fotobewerkingsprogramma gehaald met dit als resultaat. De kwaliteit van dfe foto wordt er natuurlijk niet beter op want de apperatuur was toen minder geavanceerd en de informatie die er niet is kun je niet uit de lucht plukken ook niet door belichtingen te veranderen. Toch is dit plaatje nu voor mijn ogen veel aantrekkelijker.