Vakantiegevoel

We zijn weer eens gewoon lekker op stap geweest. We hebben de laatste lange periode zo weinig gedaan en zijn eigenlijk bijna nergens naartoe geweest terwijl we daar toch zo van genieten. Maar ja alle dingen die we graag doen waren gesloten of je moest allerlei voorzorgsmaatregelen nemen om er naartoe of erin te kunnen nog afgezien van het feit dat toiletten  niet toegankelijk waren. 

Dus wij dinsdag onderweg naar Arcen met een tijdslot want dat geldt nog steeds. 

Over de brug  Nijmegen.  Is  een prachtig stukje architectuur he.

Je komt dan ook langs het industrietgerrein ook wel leuk om her en daar een plaatje te schieten. Soms lukt het en soms gaat het mis en dan wordt alles gewoon weggegooid. 

We zijn over de oude weg naar het zuiden gegaan de N 271 Langs de Maas. en lieten de snelweg links liggen. 

Ik herinner me dat ik er vroeger met mijn ouders ook over reed op de motor met zijspan en later ook met de auto .in de jaren voor q980. Wat was het er toen druk en er gebeurde veel ongelukken want al het verkeer naar het zuiden moest eroverheen. Veel vrachtverkeer ook.

. 

Maar nu kun je er prima toeristisch rijden en genieten van alle leuk huisjes en zo.  Ook herinner ik me nog dat die huisjes vroeger hoofdzakelijk een soort nachtclubs  waren waar mannen ook hun vertier vonden maar nu zijn ze waarschijnlijk allemaal p[particulier bezit en mooi gerenoveerd

En dit huisje is dan van een heel ander kaliber en de entree van de kasteeltuinen.

Langs de gracht de zwanen met hun kroost

Maar dat was schrikken.  In de rozen ruin waren nog meer dan genoeg bloemen te bewonderen maar mijn blik werd getrokken door de tegenstelling in de kunst. 

Een heel groot gedeelte van het park werd opgeluisterd door knalrode beelden die niet over het hoofd waren te zien

In de contrasterende groene omgeving. 

We zijn snel het park verder in gewandeld. En dit zijn we natuurlijk niet zelf want ik zie geen fototoestellen 🤣 maar het staat symbool voor het vervolg van de wandeling door het mooie park met prachtig weer. 

 

Geen piepklein rupsje

 Is dat werkelijk mogelijk? kruipen er nu nog vlinders uit hun vermomming?

Wie het weet mag het zeggen. 

Deze kwam ik vanmorgen tegen in het Depot Wageningen. 

Hij lijkt zo erg stil en rustig te hangen maar dat is schijn. Zo af en toe viel hij zowat van het draadtje af met zijn gekronkel. Pas thuis kon ik het ook beter bekijken, Want toen ik de foto maakte kon ik niet zien wat het was voor mij leek het op een piepklein rupsje.  Maar dat is het toch echt niet. 

Nee die ogen worden er niet beter het wordt allemaal steeds lastiger  en in october heb ik weer een afspraak bij de ogen prof. 

Maar ik geniet nog altijd van het fotograferen en schilderen voor zover het allemaal mogelijk is en dat is toch gelukkig nog heel wat. 

Zo was het een drukte van belang op de zoete nektar van deze plant. Volgens mij hadden wij die ook in de tuin van ons vorige huis en klom of hing hij tegen de schutting. In deze tijd van het jaar zat hij ook vol bijen.

Hier was het min of meer prijsschieten met zoveel insecten en vlinders. 

En er zaten ook nog bloemen in de Hibiscus 

Sculpta

Zondagmorgem aan het ontbijt zat ik  behoorlijk op mijn praatstoel en dan rol ik van het een in het ander en zou willen dat ik een en ander hier zou kunnen herhalen.

Het begon met waar ik aan dacht. En vandaar rolde ik door naar overdenkingen die ik weer een keer op Ellys eigen wijze wil plaatsen

Maar eerst over de zondagmiddag met een groepje ouderen naar een open dag van een kunstenaarsgroep die hier op een terrein in Presikhaaf werkzaam is. Dat gaat voor mij tegenwoordig toch heel wat vanzelfsprekender dan vroeger toen de kinderen nog klein waren. In die periode kon ik nooit zomaar ergens naartoe waar ik zelf zin in had. Met handen en voeten gebonden want al leek het een grapje, dat was het niet. Het verhaal was: Wie ze krijgt (de kinderen)  mag ze houden. De vrije tijd was voor de ex en ik was er voor het huishouden en de kinderen.  En zo rolde de gedachten door dat er ontzettend veel vrouwen zijn die nog steeds gebukt gaan onder de terreur van narcistische mannen en dat het in mijn omgeving soms lijkt alsof het alleen maar erger wordt. Ik kom het overal tegen. Vaak onder zeer zware onstandigheden. 

Maar hier plaats ik nu wat fotootjes van een heerlijke vrije midaag.  Misschien een beetje verlaat maar dat komt omdat ik nu eindelijk ook een vakantie gevoel begin te krijgen omdat we weer wat meer op stap zijn geweest. Terwijl alle standaard activiteiten weer volop beginnen is dat best druk.

 Vanmiddag waren we bij een open  dag van sculpta een kunstwerkplaats in de wijk. Er was life muziek. 

Ik ben niet zo van het filmen maar deed het toch. Wat foto's publiceer ik later wel.