Geen piepklein rupsje

 Is dat werkelijk mogelijk? kruipen er nu nog vlinders uit hun vermomming?

Wie het weet mag het zeggen. 

Deze kwam ik vanmorgen tegen in het Depot Wageningen. 

Hij lijkt zo erg stil en rustig te hangen maar dat is schijn. Zo af en toe viel hij zowat van het draadtje af met zijn gekronkel. Pas thuis kon ik het ook beter bekijken, Want toen ik de foto maakte kon ik niet zien wat het was voor mij leek het op een piepklein rupsje.  Maar dat is het toch echt niet. 

Nee die ogen worden er niet beter het wordt allemaal steeds lastiger  en in october heb ik weer een afspraak bij de ogen prof. 

Maar ik geniet nog altijd van het fotograferen en schilderen voor zover het allemaal mogelijk is en dat is toch gelukkig nog heel wat. 

Zo was het een drukte van belang op de zoete nektar van deze plant. Volgens mij hadden wij die ook in de tuin van ons vorige huis en klom of hing hij tegen de schutting. In deze tijd van het jaar zat hij ook vol bijen.

Hier was het min of meer prijsschieten met zoveel insecten en vlinders. 

En er zaten ook nog bloemen in de Hibiscus 

Sculpta

Zondagmorgem aan het ontbijt zat ik  behoorlijk op mijn praatstoel en dan rol ik van het een in het ander en zou willen dat ik een en ander hier zou kunnen herhalen.

Het begon met waar ik aan dacht. En vandaar rolde ik door naar overdenkingen die ik weer een keer op Ellys eigen wijze wil plaatsen

Maar eerst over de zondagmiddag met een groepje ouderen naar een open dag van een kunstenaarsgroep die hier op een terrein in Presikhaaf werkzaam is. Dat gaat voor mij tegenwoordig toch heel wat vanzelfsprekender dan vroeger toen de kinderen nog klein waren. In die periode kon ik nooit zomaar ergens naartoe waar ik zelf zin in had. Met handen en voeten gebonden want al leek het een grapje, dat was het niet. Het verhaal was: Wie ze krijgt (de kinderen)  mag ze houden. De vrije tijd was voor de ex en ik was er voor het huishouden en de kinderen.  En zo rolde de gedachten door dat er ontzettend veel vrouwen zijn die nog steeds gebukt gaan onder de terreur van narcistische mannen en dat het in mijn omgeving soms lijkt alsof het alleen maar erger wordt. Ik kom het overal tegen. Vaak onder zeer zware onstandigheden. 

Maar hier plaats ik nu wat fotootjes van een heerlijke vrije midaag.  Misschien een beetje verlaat maar dat komt omdat ik nu eindelijk ook een vakantie gevoel begin te krijgen omdat we weer wat meer op stap zijn geweest. Terwijl alle standaard activiteiten weer volop beginnen is dat best druk.

 Vanmiddag waren we bij een open  dag van sculpta een kunstwerkplaats in de wijk. Er was life muziek. 

Ik ben niet zo van het filmen maar deed het toch. Wat foto's publiceer ik later wel.

Grafheuvels tussen Renkum en Wageningen

Inderdaad het zijn grafheuvels