vrijdag 20 maart 2020

Verschrikkingen en troost


Ik geloof dat het nu goed gaat met het plaatsen op Blogspot.

Dit schreef ik enkele jaren geleden.



In het dagboek van Etty Hillesum "Het Verstoorde leven" schreef zij over de verschrikkingen van de Tweede Wereld oorlog en de manier waarop zij er in enkele jaren tijd mee om leerde gaan. Ze beschrijft haar weg naar de verwerkelijking van vrede diep in haarzelf. Geregeld vind ik raakvlakken met de weg van de Bodhisattva. Het was voor haar geen pad dat over rozen ging, maar een hard gevecht met zichzelf en met de omstandigheden waarin ze verkeerde wat als een hevig deinen op de golven gezien kan worden. Ze laat zien dat het mogelijk is om het pad te bewandelen om tot innerlijke vrede te komen. Uiteindelijk kiest ze er zelfs voor om bij haar medegevangenen te blijven, omdat ze hen niet in de steek wilde laten. Ze heeft het in bovengenoemd citaat over de vrouwen in het concentratie kamp Westerbork. Hoe begrijpelijk en invoelbaar is hun lijden en hoe bijzonder, vol rust en overgave vindt Etty haar weg daarin.

In veel landen en o.a. Tibet is onderdrukking en marteling aan de orde van de dag. Er zijn verhalen bekend dat, onder de meest zware omstandigheden, monniken en nonnen dit in de diepste innerlijke vrede doorstaan hebben. De Tibetanen die dit meegemaakt hebben en die konden vluchten, hebben hun verhaal in ieder geval aan de wereld kunnen vertellen.
Dit zijn grootse voorbeelden van wat voor de menselijke geest mogelijk is om in barre omstandigheden toch innerlijke vrede te bewerkstelligen.

Al meer dan 65 jaar leven we hier in Nederland in vrede, dat wil zeggen dat er geen oorlogssituatie is. In veel landen is dat anders. Overal op de wereld spelen zich kleine en grotere oorlogen af. Er worden mensen vervolgd, opgesloten en gemarteld. We kunnen het allemaal meebeleven als we het nieuws zien of de kranten lezen, want de hedendaagse communicatie staat voor niets. Deze voorbeelden laten zien dat er zelfs in de grootste ellende een weg naar vrede in jezelf te vinden is.




Ik leef nu hier in een tijd met ontelbare mogelijkheden en juiste omstandigheden. Het is nu de tijd om alle zeilen bij te zetten en om te leren gaan met al onze onvrede over de kleinigheden die er in ons opkomen zoals irritaties, weerstanden ongenoegen over onze medemens. Door aandachtig en oplettend te zijn kunnen we ze leren kennen en herkennen in onszelf. Nu kunnen we oefenen om ook deze onvrede om te zetten tot diepe vrede in onszelf om zo standvastig en vol vrede het volledige leven tegemoet te treden.



Nu in tijden van Corona virus komen er veel emoties vrij en zou ik wensen dat iedereen in zijn eigen midden kan blijven functioneren en niet in paniek zal raken. Dat je je vast kunt houden aan de mogelijkheden die beschikbaar zijn en er het beste van maken.


veel kracht, liefde en licht op ieders pad gewenst.









zaterdag 14 maart 2020

En daar zit ik dan op mijn nieuwe plekje achter de computer. Ik kan alles zo aan de kant schuiven en de plek omtoveren zodat ik kan schilderen. Alles helemaal naar mijn zin.

Ik ben de computer aan het opschonen en heel veel fotootjes aan het weggooien. Maar toen kwam ik deze ook tegen van onze vakantie naar Wenen. Alweer drie jaar geleden. Wat is het toch leuk om te zien. Dan kom ik weer helemaal in die sfeer.


We hoorden onderweg tijdens een tussenstop in Passau het grootste orgel van de wereld. Nou als je daarop Toccata in Fuga van Bach hoort word je finaal omver geblazen en wandelt het kippenvel over je rug. Dus...
Deze herinnering mag blijven.

Weer verhuizen

Ik ben weer eens aan het verhuizen. Ja gewoon, intern. Iedere keer kom ik weer op nieuwe gedachten om de lichtinval zo voordelig mogelijk voor mijn ogen te gebruiken. Teveel licht in mijn ogen is niet handig want dan wordt mijn zicht steeds minder en te weinig licht op waar ik mee bezig ben is ook niet goed. Dus het blijft altijd weer zoeken naar andere of betere mogelijkheden.
Zo ook nu en ik denk dat ik nu mijn plekje gevonden heb.. Ik zit dan zelf buiten de lichtinval maar op de werkplek vang ik al het licht dat ik gebruiken kan.

Lekker in de kamer bij de open keuken een mooie werktafel. Vlakbij de kraan om kwasten te spoelen en ik kan er de computer ook opzetten. Alles bij de hand en voor 's avonds een mooie lamp erboven. Ik heb alles voorbereid en nu is het wachten tot mijn schat zijn gedeelte aanpast en dan kan ik ook weer verder. Dat gaat helemaal goed komen.


n

zondag 8 maart 2020

De herberg

De Herberg

Mens-zijn is een herberg.
Elke dag komen er nieuwe gasten.
Vrolijkheid, somberheid, laagheid (slaperigheid), even een helder moment
als onverwachte bezoeker.

Verwelkom ze en bied allen een gastvrij onthaal!
Ook al zijn het een hoop zorgen
die jouw huis overhoop halen.

Behandel toch elke gast met respect.
Misschien ruimt hij bij je op
en maakt hij plaats voor iets anders, iets fijns.

De sombere gedachte, de schaamte, de boosaardigheid,
Treed ze lachend bij de deur tegemoet
en nodig hen binnen.

Wees dankbaar voor wie er komt,
want ieder van hen is gestuurd
als een gids uit het onbekende.

Geschreven door Rumi




Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...