Dat werd hoog tijd.
Al tijden erger ik me aan het kap en rooibeleid van de gemeente Anhem. Ik geloof dat het niet alleen in Arnhem zo is maar overal in Nederland word te pas en te onpas bomen gerooid en bossen leeggehaald. Voor biobrandstof???
Maar nu kregen we een berichtje dat in het naastgelegen park 650 bomen en struiken geplant zouden worden. Ik hoop dat de eekhoorntjes langzamerhand weer terug zullen komen want daar zien we de laatste tijd niets meer van.
Dat was 10- jaar geleden wel anders toen werd het park niet zo opgeschoond en was er voldoende groei onder de bomen. Een warnet van struiken waar vele vogels insecten en diertjes zich konden verschuilen. Dat is helaas verdwenen en waarschijnlijk komt dat niet zo snel meer terug. Het wordt nu toch iedere keer weer opgeschoond.
Vanuit de serre maakte ik deze foto's van de kinderen die in het gure natte weer vrolijk aan de gang gingen.
De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
woensdag 13 maart 2019
zondag 10 maart 2019
Hangen
Verleden jaar deed ik niet mee aan de kunstroute met mijn schilderwerk. Ik had het idee dat ik daar wel op uitgekeken was. Maar niets veranderlijker dan een mens. Ik heb er gewoon weer zin in.
Nu ik hoofdzakelijk op een klein formaat werk en op papier, omdat de kelder vol schilderijen staat en we te klein behuisd zijn voor een atelier met opslagruimte, is het natuurlijk ook mogelijk eens wat van dit kleinere werk te laten zien. Dus heb ik gevraagd en kan ik in de gang van Vreedenhoff een en ander gaan hangen.
Om de juiste passepartouts te vinden, dat viel nog niet mee. Vroeger sneed ik ze allemaal zelf. Ook de lijsten voor de schilderijen maakte ik zelf maar daar heb ik niet zoveel puf meer in. Na lang zoeken heb ik toch pasklare gevonden. Ik ben heel benieuwd wat het gaat worden.
Tja en als ik dan toch bezig ben, misschien ga ik dan in september wel weer met de kunstroute meedoen. Het is toch heerlijk om lekker bezig te zijn.
Zo, me hier ook maar even uitgeleefd met wat werkjes
Nu ik hoofdzakelijk op een klein formaat werk en op papier, omdat de kelder vol schilderijen staat en we te klein behuisd zijn voor een atelier met opslagruimte, is het natuurlijk ook mogelijk eens wat van dit kleinere werk te laten zien. Dus heb ik gevraagd en kan ik in de gang van Vreedenhoff een en ander gaan hangen.
Om de juiste passepartouts te vinden, dat viel nog niet mee. Vroeger sneed ik ze allemaal zelf. Ook de lijsten voor de schilderijen maakte ik zelf maar daar heb ik niet zoveel puf meer in. Na lang zoeken heb ik toch pasklare gevonden. Ik ben heel benieuwd wat het gaat worden.
Tja en als ik dan toch bezig ben, misschien ga ik dan in september wel weer met de kunstroute meedoen. Het is toch heerlijk om lekker bezig te zijn.
Zo, me hier ook maar even uitgeleefd met wat werkjes
vrijdag 8 maart 2019
woensdag 6 maart 2019
Boomstronk
Heel langzaam vergaat de boomstronk die nu al jaren in de heemtuin ligt. Eerder was er een gedeelte geschikt als bank en kon je erop zitten.
In 2010 was hij er al en in 2011 maakte ik deze opname.
Als je er dichtbij staat is hij immens groot. In 2012 Begonnen de zwammen er behoorlijk aan te knagen.
En dat proces ging steeds verder.
Kleine insecten, kikkers en padden vonden er een schuilplaats.
Heel langzamerhand wordt de boomstronk kleiner
Hij zal nog wel een tijdje ruimte kunnen geven aan het leven dat zich eronder afspeelt
Dit is de laatste opname die ik ervan nam. dit jaar.
We verbeelden ons vaak dat dingen zijn zoals ze zijn maar als je goed oplet weet je dat er helemaal niets is dat hetzelfde blijft.
Vergankelijkheid en verandering, dat hoort bij het leven. Soms moeilijk te bevatten maar het geeft ruimte aan vernieuwing en nieuw leven.
In 2010 was hij er al en in 2011 maakte ik deze opname.
Als je er dichtbij staat is hij immens groot. In 2012 Begonnen de zwammen er behoorlijk aan te knagen.
En dat proces ging steeds verder.
Kleine insecten, kikkers en padden vonden er een schuilplaats.
Heel langzamerhand wordt de boomstronk kleiner
Hij zal nog wel een tijdje ruimte kunnen geven aan het leven dat zich eronder afspeelt
Dit is de laatste opname die ik ervan nam. dit jaar.
We verbeelden ons vaak dat dingen zijn zoals ze zijn maar als je goed oplet weet je dat er helemaal niets is dat hetzelfde blijft.
Vergankelijkheid en verandering, dat hoort bij het leven. Soms moeilijk te bevatten maar het geeft ruimte aan vernieuwing en nieuw leven.
Kistje
Ik heb door de jaren heen al meerdere 'kistjes' versiert. Ze nemen nogal veel ruimte in en de kelder staat al zo vol met schilderijen. Ik werk tegenwoordig door platsgebrek gedwongen nog hoofdzakelijk op papier.
Nu zouden we een kistje maken bij het open atelier van de KWA die dit jaar 50 jaar bestaat. Tijdens de feestelijkheden willen ze daar een tentoonstelling aan wijden en krijgen alle (bijna 300) deelnemers een kistje waarop ze zich creatief uit kunnen leven. Het ziet ernaar uit dat het een heel interessante tentoonstelling gaat worden voor zover ik al heb waargenomen.
Mijn kistje is nu ook klaar
Onder en bovenwereld.
Nu zouden we een kistje maken bij het open atelier van de KWA die dit jaar 50 jaar bestaat. Tijdens de feestelijkheden willen ze daar een tentoonstelling aan wijden en krijgen alle (bijna 300) deelnemers een kistje waarop ze zich creatief uit kunnen leven. Het ziet ernaar uit dat het een heel interessante tentoonstelling gaat worden voor zover ik al heb waargenomen.
Mijn kistje is nu ook klaar
Onder en bovenwereld.
Eindelijk
Mijn pannen kiepten regelmatig omver op de gaskookplaat. De standaardjes waarop ze boven de vlam stonden waren te smal en hadden maar 4 raakpunten. Doodeng wanneer er een hete pan met vet opstond waarvan de steel ook nog eens uitstak. Dus besloten we toch over te gaan op inductie.
Nou dat ging niet zonder tegenslagen. Op de zwarte platen die ik allemaal bekeek, had ik al ontdekt dat het voor mij niet makkelijk te zien was waar de aan en uitknop stond laat staan de taotale bediening. Dus we zochten er een uit in een showroom van Atag waar alles gedemonstreerd kon worden en waarop ik redelijk kon zien. Een die makkelijk te overzien was als het aanstond met de verlichting werkend. Er moest een gecertificeerde aansluiting voor komen maar al bellend stonden de installateurs bepaald niet te trappelen om het aan te leggen.
Uiteindelijk een goede bedrijf gevonden maar.... tijdens het leggen van de elektrische leiding klapte de monteur om met trap en al, bovenop de inductieplaat die wij met zorg hadden uitgezocht. De monteur mankeerde gelukkig niets maar de nieuwe glasplaat lag aan diggelen.
Eindelijk vandaag kwam een monteur van de Atag en het apparaat kwam weer helemaal in orde plus de hele eind installatie die hij meteen deed. Geweldig, alles nu eindelijk achter elkaar afgewerkt. Helemaal blij.
Ik maakte er een foto van maar kan er zelf niets op zien. Maar hij doet het wel 👌👍😊
Nou dat ging niet zonder tegenslagen. Op de zwarte platen die ik allemaal bekeek, had ik al ontdekt dat het voor mij niet makkelijk te zien was waar de aan en uitknop stond laat staan de taotale bediening. Dus we zochten er een uit in een showroom van Atag waar alles gedemonstreerd kon worden en waarop ik redelijk kon zien. Een die makkelijk te overzien was als het aanstond met de verlichting werkend. Er moest een gecertificeerde aansluiting voor komen maar al bellend stonden de installateurs bepaald niet te trappelen om het aan te leggen.
Uiteindelijk een goede bedrijf gevonden maar.... tijdens het leggen van de elektrische leiding klapte de monteur om met trap en al, bovenop de inductieplaat die wij met zorg hadden uitgezocht. De monteur mankeerde gelukkig niets maar de nieuwe glasplaat lag aan diggelen.
Eindelijk vandaag kwam een monteur van de Atag en het apparaat kwam weer helemaal in orde plus de hele eind installatie die hij meteen deed. Geweldig, alles nu eindelijk achter elkaar afgewerkt. Helemaal blij.
Ik maakte er een foto van maar kan er zelf niets op zien. Maar hij doet het wel 👌👍😊
dinsdag 5 maart 2019
Nostalgie
Een paar jaar geleden zocht ik het huis op waar ik als kind woonde en waar ik zoveel heerlijke kinderherinneringen aan heb. Toen stond die grote boom niet voor het raam en in mijn herinnering was alles natuurlijk veel groter, want ik was heel klein. 😄.
Rechts woonde een gezin met vier jongens en aan de linker kant woonde de zus van mijn vader met drie kinderen. Door het poortje kwam je in de geschakelde achtertuinen.
Toen ik het stoepje op liep stond ik er versteld van hoe klein het allemaal was. Wat vroeger een enorme trap met grote treden was, waar ik rechts bovenaan zat met een buurmeisje en mijn moeder die Opoe uitzwaaide na een bezoekje,
Al dat grootse was gekrompen tot een klein stoepje.
We keken uit het raam dit straatje af waar toen geen auto's stonden en daar speelden we castie, hinkelen, stokspringen, witte zwanen zwarte zwanen, wie gaat ermee naar Engeland varen, tollen, met 4 ballen kaatsen tegen de muur van het hoekhuis en nog veel meer.. Aan de rechterkant op deze foto tegenover ons huis woonde de kruidenier van de Burg
Ieder week mocht ik voor een kwartje een fles champagne gazeuse kopen. Mijn moeder vond dat ik te weinig dronk met mijn ene nier en dat moest er maar vanaf van het weekloon. In dat leuke kruidenierswinkeltje werd zo af en toe een enorm groot blok ijs bezorgd voor de koeling van de producten. Die werd door de winkelier op de stoep in stukken gehakt. Wij kinderen kregen dan wel een stukje van de splinters om op te sabbelen. Dat was feest
En niet te vergeten. Onderweg naar school, halverwege deze straat voorbij de garage was een snoepwinkeltje. Heeeeel af en toe kreeg ik ook een stuiver om van die heerlijke kleine dropjes met een gekleurd suikerlaagje te kopen.'
Het leven was goed voor mij als kind.
Rechts woonde een gezin met vier jongens en aan de linker kant woonde de zus van mijn vader met drie kinderen. Door het poortje kwam je in de geschakelde achtertuinen.
Toen ik het stoepje op liep stond ik er versteld van hoe klein het allemaal was. Wat vroeger een enorme trap met grote treden was, waar ik rechts bovenaan zat met een buurmeisje en mijn moeder die Opoe uitzwaaide na een bezoekje,
Al dat grootse was gekrompen tot een klein stoepje.
Ieder week mocht ik voor een kwartje een fles champagne gazeuse kopen. Mijn moeder vond dat ik te weinig dronk met mijn ene nier en dat moest er maar vanaf van het weekloon. In dat leuke kruidenierswinkeltje werd zo af en toe een enorm groot blok ijs bezorgd voor de koeling van de producten. Die werd door de winkelier op de stoep in stukken gehakt. Wij kinderen kregen dan wel een stukje van de splinters om op te sabbelen. Dat was feest
Het leven was goed voor mij als kind.
maandag 4 maart 2019
Het prachtige weer lokte ons vorige week weer naar de Hoge Veluwe. Zo leuk en makkelijk wanneer je een abonnement hebt genomen. Ik had het fototoestel met de groothoeklens mee genomen en eerst maar eens die prachtige berken op de kiek zetten. Jammer genoeg maakte ik de opnamen op 3x4. Intussen heb ik het formaat op 2x3 ingesteld dat is zeker voor de groothoek een betere verhouding. Maar deze hieronder mogen er ook wel zijn.
Verder ging het naar de plas.
Aan het einde van de rondgang is een vogelspotplaats
Geprobeerd wat vogeltjes te schieten maar daarvoor was de lens niet toereikend genoeg. Helaas.
Wat een heerlijk lenteachtig februari zonnetje
Verder ging het naar de plas.
bij het informatie centrum van het Museonder wordt druk gebouwd. Eén grote bouwplaat waardoor er heel veel ruimte ontstaat.
Een boswachter liet de kinderen ruiken hoe de grote bosmieren zich verdedigen. Hij wapperde met zijn hand over de kolonie waardoor de mieren verstoord werden en ze scheiden mierenzuur af.
Zo druk als het op het plein bij het centrum en restaurant was, zo rustig was het rond het water.
Aan het einde van de rondgang is een vogelspotplaats
Geprobeerd wat vogeltjes te schieten maar daarvoor was de lens niet toereikend genoeg. Helaas.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
-
►
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
►
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ► oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
►
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
►
2020
(161)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
▼
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)