dinsdag 22 november 2011

zondag 20 november 2011

Verhuizen

Hard gewerkt en nog zijn we niet klaar. Het hele huis stond op zijn kop, maar nu hebben we ook wat...!!

Mijn bureau met de computer staat in de huiskamer en terwijl ik werk aan vrijwilligers opdrachten, mijn logs of wat dan ook, ik heb alles bij de hand. Muziek, de schildersezel, de keuken, ik kan naar buiten kijken en zie de prachtige herfstkleuren. Het zonnetje schijnt achter mijn bureau schuin naar binnen en zowaar, ik moet het scherm iets laten zakken om mijn monitor nog optimaal te bekijken. Dat allemaal omdat de muziekinstrumenten van Fer naar de andere kamer zijn verplaatst. Hij moet nog erg veel aansluiten en in orde maken, maar nu heeft hij de hele kamer ter beschikking en ik zit met warme voetjes in de kamer praktisch tegen de verwarming. Voor beiden een verbetering.

Wat een weelde.

Als ik mijn computer aanzet om te kijken of het weer werkt,  krijg ik een mailtje binnen van Amnesty waarop veel verhalen staan van mensen die geholpen zijn door een simpele klik op beantwoorden, waardoor ik heb laten weten dat ik het niet eens ben, samen met gelukkig vele anderen, met de gevangenneming of uitzetting van onschuldige mensen in landen waar de omstandigheden niet kunnen reiken naar de vrijheid en het welbevinden dat we hier in vele gevallen nog hebben.

Want ook hier zijn allerlei veranderingen mogelijk in de hand gewerkt door oneigenlijke angsten en een teruglopende economie. De vrijheid kan alleen zo blijven wanneer ieder persoonlijk zich zoveel mogelijk inzet voor omstandigheden waarin iedereen zich gewaardeerd en thuis kan voelen. En die inzet eist veel zelfrefexie en een heldere en aandachtige oplettendheid waar onze angsten en ideeën over zelfbehoud de solidariteit overstijgen.

donderdag 17 november 2011

The Young Americans

Het Olympus en Opus College waar mijn kleinzoon op is, organiseert met deze groep een show. In de tweede helft wordt samengewerkt met de leerlingen van het derde leerjaar die in tien uren repetitietijd meegetrokken worden en leren een enorme brok vreugde en dynamiek over te brengen. Een spektakelstuk in de Rijnhal.

Gisteravond na de boerenkool met worst en de hele familie was het zover. Genieten van expressiviteit, een enorme dosis enthousiasme en  energie. Het spatte er aan alle kanten af. Kijk maar even mee.




































Na de pauze  werken de leerlingen mee.







En jawel...ook mijn kleinzoon heeft een solo



Natuurlijk ben ik apetrots


Ook de docenten lieten zich van hun beste kant zien






Het was werkelijk genieten.

maandag 14 november 2011

loslaten

Vergeven is een gevangene vrijlaten en dan tot de ontdekking komen dat jijzelf die gevangene was.

Een gezegde en het laat me denken aan de drenkeling die dreigt te verdrinken. Op zijn rug in het water liggend  omklemt hij stevig de plank waarmee hij zich drijvende houdt. Totdat een mede drenkeling hem erop attent maakt dat hij zijn eigen arm omklemt.

Geraakt worden is mezelf vasthouden aan het ego en vasthouden aan de illusie van het denken over mezelf. Angst te verliezen wat ik denk te zijn, maar op die manier is er niets te verliezen.


Goedemorgen Nederland
Alhoewel...
Dit was in Parijs.

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...