Er verandert veel. Daar ben ik al een paar dagen over aan het nadenken en vooral over de veranderingen in mijzelf. Is er nog iets over van de Elly van mijn jeugd en ook van de Elly op middelbare leeftijd nu ik intussen oud ben geworden?
Natuuerlijk de verandering processen gaan zo langzaam dat je het vaak niet eens in de gaten hebt hoe je zelf ook verandert maar voor mij geldt vooral dat ik ook bewust aan veranding gewerkt heb omdat ik tegen veel dingen in mijn leven aangelopen ben waar ik liever geen tweede keer tegenaan zou willen lopen. Nou gaat het tever om daar een compleet beeld van te schetsen op een blogje.en dat ben ik ook niet van plan.
Ik heb in ieder geval geleerd dat de omstandigheden niet altijd naar je eigen hand zijn te zetten en als je iets kunt veranderen is het alleen maar de manier waarop je met de omstandigheden omgaat. Natuurlijk is dat kort door de bocht en zijn sommige omstandigheden wel te veeranderen en als dat mogelijk was heb ik ook dat wel gedaan. Soms waren dat grote beslissingen en consequenties die voor mij gelukkig goed zijn uitgepakt.
Intussen kijk ik nu terug op een leven waarin heel veel is gebeurd. Een leven waarin ik altijd bezig ben geweest met ontwikkelingen in mijzelf en in mijn omstandigheden door eraan te werken en soms kwam er zoveel op me af dat ik iedere keer weer even gas terug moest nemen om 'alles op een rijtje te zetten' zoals ik dat altijd noemde. En nu ik dat allemaal een beetje kan overzien, vallen er steeds meer kwartjes op de juiste plek en is het goed zoals het is geworden en het is zoals het is.
Ik voel me heel betrokken bij alles wat er in de wereld gebeurd en zie rondom me hoe iedereen worstelt met het bestaan blij is in goede tijden en onderuit gaat als het weer eens niet loopt zoals men wil. Hoe de wereld aan het klimaat ten onder gaat en ieder voor zijn eigen winkeltje er het beste uit probeert te slepen. Het is van alle tijden en oplossingen zijn er niet voor het oprapen. Want wat voor de een de belangen zijn is voor de ander desastreus.
In veel dingen voel ik me steeds meer een toeschouwer. Ik ben nooit iemand geweest die op de baricade ging staan voor een ideologie en was me er altijd van bewust dat niet iedereen dezelfde waarheid heeft. Natuurlijk heb ik ook mijn eigen waarheden maar hoef die niet aan anderen op te leggen. Misschien waren er jaren dat ik jhet gevoel had dat ik dat wel goed was om te doen maar nu ben ik tot de ontdekking gekomen dat jet geen ogen opent van mensen die andere waarheden hebben maar slechts afstotend werkt.
Ook ben ik tot de conclusie gekomen dat heel veel van mijn eigen waarheden die ik wilde profileren gebaseerd waren op het feit dat mijn gevoel van eifenwaarde daarmee gemoeid was maar dat daar mijn zelfrespect daar totaal niet in verankerd was want ik hoefde alleen maar te zijn die ik was.
Kort en goed zie ik nu hoe anders ik in het leven sta dan dertig jaar geleden. Vooral de laatste twintig jaar heeft zich dat voltrokken mede door de veranderende omstandigheden waar ik mee uit de voeten leer komen en op mijn iegen manier van het leven kan genieten. Ik heb de hoog emotionele hoogte en dieptepunten achter me kunnen laten en een weg gevonden in wat meer rust en stabiliteit in mijn eigen middelpunt.
Dat lijkt misschien saai maar het is verre van eentonig want het is heel kleurrijk. Nieuwsgierigheid en een oefening in liefdevol aandachtig aanwezig zijn, ligt eraan ten grondslag.
De druivenrank in het kasje van een vriendin
