Een heerlijk ommetje

 

Ongevraagd invullen

 Ik heb alle instellingen op mijn laptopje na zitten kijken en op zitten schonen. En intussen weer een beetje wijzer geworden over alles en wat ik ermee kan. En ja toen ik weer in mijn E mail wilde kijken was alles verdwenen. Dat is toch wel even schrikken. Ik heb toch geen verkeerde dingen weggegooid? Alhoewel ik alleen maar dat doe waar ik zeker van ben, maar ja, je weet het nooit zeker. Toch. 

Maar gelukkig bij een tweede klik ging mijn e mail gewoon open  en de blogs staan er ook nog op. En ook de verbeteringen in het beeldscherm die nu veel helderder en contrastrijker is geworden , alles staat er pico bello op. Dat is dan weer leuk. En het zonnetje schijnt. Dat hebben we wel verdiend zou ik zo zeggen. 

Gister was ik in de Sonsbeekboerderij waar de vertellers van het Tino project bij elkaar kwamen. Ja inderdaad ik ga er wat meer uit en kom wat meer onder de mensen en dat brengt natuurlijk ook, al ben ik nog zo voorzichtig, gevaren met zich mee. Ik zal me dan ook wel eerst testen voordat ik in contact kom met anderen die een groter risico lopen om ziek te worden. Maar zelf wil ik er natuurlijk ook graag verschoond van blijven. 

Maar het was een heel leuke ochtend en we kregen een hele uitleg over Berenburger en de geschiedenis van die borrel. En daarna de wetenswaardigheden over alles wat zich in het Tino project afspeelt en voor ons fijn is om te horen. 

En waar ik ook heel blij mee ben is mijn nieuwe lees abonnement. Ik ben lid geworden van de landelijke online  e book bibliotheek. Een gewoon boek lezen lukt niet meer. Ik las altijd zo graag maar het lijkt wel of het hele leesplezier eraf was gegaan omdat het zo vermoeiend en lastig is een gewoon boek te lezen en nu dit. Vol spanning zat ik te wachten op het eerste boek dat ik ophaalde en het leek een eeuwifheid te duren. Ik had geen geduld en was meteen op veel te veel knopjes aan het drukken wat niet erg handig was. Maar uiteindelijk met een beetje meer geduld stond Adriaan van Dis erop met Ik kom terug. Sjonge jonge wat is het weer heerlijk ook die kleine momentjes  in te kunnen vullen met een paar bladzijde lezen. Maar later op de avond kon ik bijna niet ophouden met lezen. Ja dat is weer herkenbaar. 

Voor de cursussen ligt dat anders en dat lees ik toch wel maar nu kan ik ook daarvoor aanvullende e books vinden. Heerlijk. Het hele leven begint zich weer een beetje los te maken uit de retraite waar ik twee jaar inzat. Maar goed eigenlijk moet ik toegeven dat die retraite me zeker geen kwaad heeft gedaan. Er is een hoop rust in me neergedaald die nu weer meer in beweging gaat komen. 

Zo maken we er altijd weer het beste van en hopelijk gaan we geen volgende virusaanval tegemoet maar een heerlijke lente en zomer met musea bezoek en mooie natuur fotograferen en schilderen. 

En ik heb nog niet op het nieuws gekeken banmorgen.  Ik hoop dat de toestand in de wereld er wat rustiger op wordt want een naderende wereldoorlog... wie zit daar nu op te wachten. Wat is de mens in het algemeen toch dwaas bezig. Laten we alsjeblieft maar proberen overal de strijdbijl in ons eigen kleine leventje te begraven. En open en eerlijk iedereen te laten zijn zoals hij of zij is. Een oplossing voor de wereldproblemen heb ik niet maar wel voor mijn eigen innerljke leven. Alle irritaties zien en ze niet botvieren op een ander. Niet denken dat ik een ander kan veranderen en ook niet hoef te helpen door mijn ideeën te verkondigen. Zoals Poetin denkt dat hij met bezettingen iets oplost.

 In het klein doe ik mijn best met wat ik wel kan doen. Er zijn zoals ik ben en mee te leven met anderen zonder  ongevraagd mijn invulling aan die ander te geven. Maar ja ook dat, soms mislukt het gewoon en dan probeer ik daar een volgend keer op te letten. 

Fijne dag allemaal. 

Lekker alles buiten doen

Ik neem mezelf mee naar alle plekjes

 Ik vind het altijd heerlijk om weer nieuwe plekjes te creëren en nu ik mijn laptop op nieuw heb uitgevonden met een mooi vergrootglas zoek ik ook weer naar andere plekjes om heerlijk met dat ding op schoot en intussen een cd tje op de achtergrond (The Allan Parson Ptoject) een nieuw plekje te scheppen. Zo kan ik op mijn gemakkie zitten rammelen op het toetsenbord en dingen doen die ik leuk vind.

Ook het schrijven in "mijn kladblok" dat ik niet deel, krijgt zo een nieuwe dimensie want daar wil ik meer dingen op gaan zetten over alle gedachten die ik regelmatig heb en daar kan ik dan ook weer meer en op andere tijden aandacht aan besteden. Dat wat daar dan gebeurd is achteraf vaak toch wel deelbaar  op een openbaar blog en dan kopieer en plak ik het in hit Magazijn of op Ellyseigenwijze 

Ja en die storm, daar zijn we dan ook weer doorheen gekomen. Zonder kleerscheuren gelukkig. Dan ben ik weer dubbel blij dat we in een appartementje wonen zodat er zo weinig mogelijk zorgen zijn over afgewaaide dakpannen en andere dingen die dan weer gerepareerd moeten worden. Zo langzamerhand gaan we hier bij de ouderen horen en komen er jongere bewoners die lekker vlot en actief zijn. En we treffen het in ons halletje waar drie voordeuren op uitkomen. We kunnen het met de medebewoners goed vinden. 

Trouwens dit kleinschalige appartementen gebouw heeft allemaal fijne bewoners en we kunnen altijd als het nodig is een beroep op elkaar doen. We hebben het prima getroffen. 

Het schijnt dat ik van afwisseling houd want zo af en toe kijken we wel weer eens naar andere appartementen of woonmogelijkheden maar we zijn tot de conclusie gekomen dat het dan ook wel heel wat bijzonders moet zijn waardoor we erop vooruit zouden gaan en dat zit er tot nog toe niet in. Dus we zijn dik tevreden en voorlopig nog niet weg of het moet niet anders kunnen Want ook dat zit er natuurlijk in . Het bejaardenhuis ligt op de loer en ik laat me ook daar niet door afschrikken. Ik neem namelijk altijd mezelf mee. 😅. 

Nou en dit blogie heb ik dan ook weer volgeschreven met het laptopje op schoot. Nu nog een lampje boven mijn toetsenbordje organiseren zodat ik de toetsen beter kan zien als het wat donkerder wordt anders zit ik er voortdurend naast want blindtypen is niet mijn ding al kan ik er redelijk snel mee uit de voeten door de gewoontepatronen die ik met typen ontwikkeld heb. Blind zou ik het niet kunnen. Er zijn nou eenmaal handige en minder slimme gewoontepatronen die ons eigen zijn geworden in de loop der jaren. 😀 

En ja een erg handig gewoontepatroon is flexibiliteit. Die houd ik erin. M

Gewoon zoveel mogelijk mee veranderen met  niet terug te draaien  veranderende omstandigheden waaraan we met het ouder nog eens extra  zijn overgeleverd. 

De gewoonte om me vast te houden aan het oude terwijl alles veranderd lijkt me erg lastig. En daar zie ik veel ouderen mank aan gaan in mijn omgeving. Heftig. Ik hoop er niet aan mee te doen. Ik doe mijn best  het op te merken bij mezelf. Want dat kan helpen. 

Daar zouden heel wat dakpannen te rapen zijn na een storm. 

Humor