Modder en veranderende gewoonten.

 De regen tikt ges staag op de bakken van de zonwering. Ik zit op de bank in mijn peignoirs en moet denken aan lang vervlogen tijden toen ik met de kinderen, die intussen de 50 zijn gepasseerd, de zomers  op de camping doorbracht. Soms  leek er geen eind aan de regen te komen en hoorde ik net als nu de druppels van dde doorweekte bomen op het tentdoek vallen. Alles doorweekt nat en ik droog in het tentje. De kinderen vermaakten zich wel. Voor mij was het anders. 

Modder! 

Als het me teveel werd pakte ik het nodige weer in de auto bij elkaar inclusief kinderen kaviaar en hond en reed naar huis.  Deed de was en regelde wat nodig was in afwachting van betere tijden die er ook onherroepelijk weer kwamen en we ons weer verder op de camping gingen vermaken.

Ondanks ook de goede momenten in het verleden ben ik toch heel blij met het leven dat ik nu heb, dat zo enorm verschilt met mijn leven toen. Dit leven is zoveel beter.  Ik heb veel geleerd van wat er  allemaal mis ging en doe daar nu mijn voordeel mee. Dat is een hele weg om te gaan en nog dagelijks leer ik van alle grote en kleine gebeurtenissen in mijn leven. Hoe wil ik ermee omgaan wat is een goede weg voor mij om te bewandelen en waarom wil ik er op die bepaalde manier mee omgaan. Dat houdt me nog dagelijks bezig en het maakt iedere dag weer nieuw met nieuwe ervaringen en andere inzichten. Nieuwsgierig naar ieder volgend moment.

Wat grappig is, is bijvoorbeeld dat mijn gevoel van vroeger in de regen op de camping. De emoties die zo maar weer naar boven  komen op het moment dat ik met dat getik word geconfronteerd en ik in mijn peignoir op de bank zit. Ik heb dan helemaal geen zin om onder de douche te gaan en aan de dag te beginnen. Ik blijf liever lui hangen en herinner me dat ook van dat camping gebeuren want dan moest ik er met tegenzin door naar de douche locatie. Apart omdat zo'n gevoel dan ergens schijnbaar is blijven hangen in de gewoonte van het me bewustzijn. Terwijl er niets meer hetzelfde is. Ook ik niet. Zelfs al mijn cellen zijn al vreselijk vaak vernieuwd en het gewoontedier in mij roept nog dezelfde gevoelens op. Dat tekent maar weer eens hoe duidelijk het is dat we aan gewoonten als het ware vastgeplakt zitten.

Ik ben maar gauw onder de douche gestapt en zit nu mijn ervaring uit te typen. Herinneringen zijn leuk of minder leuk maar ik hoef er zeker niet in te blijven hangen.

Ik ga een nieuwe dag tegemoet en ik merk dat ik ook kan  genieten van het getik op de bakken terwijl ik dit uit zit te tikken. Ook gewoontepatronen zijn te veranderen.

 

Volle dag

 Volle dag vandaag. Vanmorgen mijn oudste zoon op de koffie. Vanmiddag mijn langst zittende vriendin op bezoek 65 jaar lang kennen we elkaar al. En vanavond de maandelijkse zoom. 

I

k kom het dagje wel door. 

Het begin is er weer

Het zonnetje scheen en dan krijgen we er echt weer zin in. . Accuutjes opgeladen en even naar Sonsbeek

 

Een beetje oefenen op vliegende vogels. Dat valt niet mee.. De meeste kan ik weggooien en deze zijn ook niet bepaald optimaal. maar ... nou ja..

Hoog boven me in de boom zat een nijlgans op de uitkijk. \

En aan de overkant van de grote vijver waar we meestal een rondje om lopen strekte de aalscholver zijn vleugels uit in het koude winterzonnetje. 

Tussen de vele reigernesten op het eiland zaten al twee vogels in de starthouding voor het broedseizoen. 

Maar er was nog niet veel gesnater en gevlieg zoals dat in het volle voorjaar is. Dan gaan de vogels veel meer tekeer. Het was nog rustig. 

Bij de boerderij liep het terras alweer vol. 

Maar wij vinden fotograferen en rondlopen veel leuker dan op een terrasje zitten. Het enige nadeel is dat ik zo langzamerhand iedere lichte vlek voor een vogeltje aanzie en speciaal voor dit blogje laat ik deze twee prachtige vogeltjes even zien. 🤣. Maar geen nood ik ben nog steeds heel blij met wat ik wel door de zoeker  waarneem en met wat ik kan fotograferen.  Ik drijf min of meer op mijn ervaring, op de aanwijzingen van mijn lief en op de scherpstelkwaliteit van mijn toestel. . Ook al wordt het steeds lastiger. Ik heb er nog altijd schik in. 

Maar hier zwommen toch echt twee eendjes. 

We liepen niet naar boven om naar het hertenkamp te gaan. Het was heerlijk maar nog wel erg fris. 

Het zonnetje verdween af en toe achter de wolkjes

En dfan is het plaatje meteen saaier door de 'platte'belichting

Juist de lage stand van de zon in de winter geeft een extra dimensie aan een foto. Zeker als je schaduw erbij op komt.ghaghagha/

Wij hadden een heerlijk frisse neus en het begin is weer gemaakt. Dit jaar hopelijk weer fijn fotograferen.

Lets Coffee... uuuuhhh nee we gaan toch maar lekker thuis een bakje doen. 

De grote waterval van Sonsbeek

Wie weet in een volgend blogje

 Ik lees zojuist bij 

Geri

Een heel stuk over Tweets en allerlei andere perikelen. 

Heftig he deze tijd. Er is eigenlijk niets om je aan vast te houden. Ik zeg altijd: waarheid bestaat niet. Er is alleen maar werkelijkheid en die wordt door een ieder anders gevoeld en waargenomen.  Maar het is zeker de werkelijkheid voor de betreffende persoon. 

Ik had ook twitter genomen omdat ik eens wilde zien hoe het werkt en wat het nou is  en hoe dat gaat, Maar ik geloof dat ik er maar weer vanaf probeer te komen. Soms gaat dat niet zo makkelijk. Net als pagina's op faceboek die ik met gen mogelijkheid eraf krijg. Die zijn alleen niet meer publiekelijk toegankelijk. Maar goed ik ga het proberen want op twitter word ik niet veel wijzer tot nog toe. Een warboel van feiten en meningen over van alles en nog wat waar ik de vinger niet achter krijg mede omdat ik het programma en hoe het werkt maar niet in de vingers krijg. Ik denk dat de interesse me ontbreekt.  Het enige dat ik zie is dat men het niet met elkaar eens is en ja inderdaad er komt zo nu en dan ook iets van kunst voorbij en dat is wel leuk. Maar daarvoor heb ik twitter niet nodig. 

Mij eigen ideeën heb ik toch wel en ik ben me ervan bewust dat het niet meer is dan mijn eigen idee  waar ik  naar leef totdat er voor mij een andere  logica duidelijkheid wordt en ik vind dat iets anders beter zou zijn. Ik probeer me intussen niet gek te laten maken door allerlei ideeen waar ik OP DIT MOMENT niet mee uit de voeten kan en geen eigen zinvolheid voor kan bedenken. Risico's, ja natuurlijk die zijn er altijd. Het hele leven is risico. Of je het nu vanuit de ene of vanuit de andere hoek bekijkt want van leven ga je dood.  Er is nooit ergens zekerheid over te vinden. Je kunt alleen maar dat doen wat voor je zelf op een bepaald moment werkelijkheid en goed is.  Zeker als je een andere werkelijkheid niet onder ogen durft of kunt komen. 

Ik heb vrede met onzekerheid en darom hoef ik me nergens aan vast te klampen en doe en ben ik die ik op dit moment ben.

Kijk nou ben ik toch als een soort automatisme  weer in een overdenking geschoten. Het lijkt wel of ik niet gewoon over koetjes en kalfjes kan schrijven. Ook dat ben ik dus. Wie weet, misschien in een volgend blogje.