Tussen de vele reigernesten op het eiland zaten al twee vogels in de starthouding voor het broedseizoen.
Ik lees zojuist bij
Een heel stuk over Tweets en allerlei andere perikelen.
Heftig he deze tijd. Er is eigenlijk niets om je aan vast te houden. Ik zeg altijd: waarheid bestaat niet. Er is alleen maar werkelijkheid en die wordt door een ieder anders gevoeld en waargenomen. Maar het is zeker de werkelijkheid voor de betreffende persoon.
Ik had ook twitter genomen omdat ik eens wilde zien hoe het werkt en wat het nou is en hoe dat gaat, Maar ik geloof dat ik er maar weer vanaf probeer te komen. Soms gaat dat niet zo makkelijk. Net als pagina's op faceboek die ik met gen mogelijkheid eraf krijg. Die zijn alleen niet meer publiekelijk toegankelijk. Maar goed ik ga het proberen want op twitter word ik niet veel wijzer tot nog toe. Een warboel van feiten en meningen over van alles en nog wat waar ik de vinger niet achter krijg mede omdat ik het programma en hoe het werkt maar niet in de vingers krijg. Ik denk dat de interesse me ontbreekt. Het enige dat ik zie is dat men het niet met elkaar eens is en ja inderdaad er komt zo nu en dan ook iets van kunst voorbij en dat is wel leuk. Maar daarvoor heb ik twitter niet nodig.
Mij eigen ideeën heb ik toch wel en ik ben me ervan bewust dat het niet meer is dan mijn eigen idee waar ik naar leef totdat er voor mij een andere logica duidelijkheid wordt en ik vind dat iets anders beter zou zijn. Ik probeer me intussen niet gek te laten maken door allerlei ideeen waar ik OP DIT MOMENT niet mee uit de voeten kan en geen eigen zinvolheid voor kan bedenken. Risico's, ja natuurlijk die zijn er altijd. Het hele leven is risico. Of je het nu vanuit de ene of vanuit de andere hoek bekijkt want van leven ga je dood. Er is nooit ergens zekerheid over te vinden. Je kunt alleen maar dat doen wat voor je zelf op een bepaald moment werkelijkheid en goed is. Zeker als je een andere werkelijkheid niet onder ogen durft of kunt komen.
Ik heb vrede met onzekerheid en darom hoef ik me nergens aan vast te klampen en doe en ben ik die ik op dit moment ben.
Kijk nou ben ik toch als een soort automatisme weer in een overdenking geschoten. Het lijkt wel of ik niet gewoon over koetjes en kalfjes kan schrijven. Ook dat ben ik dus. Wie weet, misschien in een volgend blogje.
Iedere keer trap ik er weer in.
De overdenkingen die ik schtijf zijn niet bedoeld als een vraag voor de oplossing van een probleem. Ze zijn zuiver en alleen bedoeld als een weergave van een overdenking hoe dingen functioneren in de mens in het algemeen en dus ook bij mijzelf. Het vraagt ook geen antwoord op eeen probleem maar wel om aandachtig te kijken naar het zelf. Zodat iedereen die het wil lezen daar ook eens over na kan denken. Hoe het bij hen functioneert. Maar wat er dan gebeurd is dat ik soms een antwoord krijg alsof mij een oplossing geboden moet worden voor een probleem. Maar ik heb het niet over problemen maar over :
Kijk eens in je zelf. Hoe functioneert het bij jou.
Als je dat niet wilt is dat prima maar ik hoef geen antwoord alsof ik een vraag had gesteld over een probleem met mijzelf. Ik merk alleen maar op en geef dat weer. Je kunt natuurlijk wel schrijven hoe jij het zelf ervaart.
Nu heb ik besloten hier geen overdenkingen meer te plaatsen. Als je mijn filosofisch getinte overdenkingen wilt lezen ben je welkom op ellys eigenwijze. Daar heb ik de reacties afgesloten en mag je gewoon aan de hand van wat ik schrijf over jezelf nadenken. Evenals ik dat doe. Je kunt me daar een mailtje sturen want ik wil niet onbereikbaar zijn. Wil je dat niet dan blijf je hier van harte welkom ook met reacties want
In dit Magazijn ga ik me vanaf nu alleen maar met 'oppervlakkige' dagelijkse dingen bezighouden. Niet dat dat minder waard zou zijn integendeel maar dan is er altijd een gewone dagelijkse opmerking mogelijk . Wel zo leuk. En dan kan ik me uitleven met mijn gebrainstorm, overdenkingen en ervaringen op het andere blogje Elly s eigen wijze. Waar je natuurlijk ook van harte welkom bent.
Misschien een stukje meer duidelijkheid.
Ik verveel me nooit/ Er is altijd wel iets te doen maar soms denk ik dat ik mijn tijd veel beter zou kunnen gebruiken. Ik kom veel te weinig aan verschillende dingen toe die ik veel vaker en intensiever zou willen doen.
Als ik daar consequent gehoor aan zou willen geven zou ik mijn dagen veel systematischer in moeten delen ja en dat is nou precies waar het me aan ontbreekt. Ik leef maar een beetje voor de lieve vaderlande weg en heb wel enkele dingen die structureel zijn en ook heel belangrijk maar de rest van de tijd vul ik in zoals het me op dat moment goed dunkt. En dan wals ik nog wel eens voorbij aan datgene wat er op mijn lijstje staat als iets wat ik nog graag wil doen. Ik schuif het weg en doe dan uit gewoonte iets wat ik eigenlijk niet zou willen of moeten doen. Dat maakt me dan weer eens scherp duidelijk hoe ik vastzit in gewoontepatronen die ik niet uitgesproken heb gekozen maar waar ik domweg aan beantwoord.
Okee concreet
Ik bedoel dat ik bijvoorbeeld 's avonds laat op de bank hang met een dom spelletje terwijl ik eigenlijk graag zou willen tekenen, schetsen, lezen, En dat is maar een klein voorbeeld en nog wel te vergoelijken omdat ik later op de avond niet meer tot veel in staat ben. Het gaat me er ook niet om dat iets niet zou mogen want in principe kan en mag ik alles doen wat ik wil. Maar in hoeverre beantwoord ik aan wat ik kan en wil en en wat doe ik uit gewoonte waardoor dat gewoontepatroon me ook minder voldoening geeft natuurlijk.
Nou moet je niet denken dat ik ergens een probleem van maak hoor. Echt niet maar het zijn gewoon overdenkingen waarvan ik me afvraag of dat herkend wordt en het roept de vraag op: zouden andere mensen daar ook tegenaan lopen?
Voor mij heeft het bovenstaande alles te maken met een zinvol leven leiden want ik denk dat iedereen op zijn of haar eigen manier daar een invulling aan geeft. Alleen al het feit dat ik hierover na wil denken is voor mij zinvol en hoort bij mijn manier van leven. Ik ben benieuwd hoe dat bij anderen is. Ben jij zo gestructureerd dat je het gevoel of het idee hebt dat je iedere dag zinvol invult?
Het leven duurt niet eeuwig
Daarvan werd ik me ook weer extra bewust toen ik vanmorgen las dat Tich Nhat Hahnh vanmorgen is overleden. Een extra mindful blogje als nagedachtenis aan een groot man. Vader van de mindfulness
