Ik kwam in de fotootjes van 2013 terecht. Echt zo'n einde jaars nostalgische activiteit. Wat waren de maanden januari en februari verschrikkelijk koud toen. Deze maakte ik onderweg naar Culemborg.
Wandelden we rond en fotografeerde wat maar het was ijzig koud en niet eenvoudig om te fotograferen met die koude vingers
Wat zullen die twee muziekanten daar last van gehad hebben. Dat je dan toch nog muziek kan maken is mij een raadsel.
Ook al hebben we respect en vertrouwen in iets of iemand hoeft dat nog niet te betekenen dat we alles klakkeloos moeten geloven.
Echt zo'n weekje om van alles te doen wat ik anders niet doe. Ik ben benieuwd of dat er ook van komt.
Dat zijn eigenlijk allemaal ideeën die tussen mijn oren zitten want ik kan toch als pensionada altijd alles doen wat ik wil. Ja natuurlijk, eten koken dat moet bij tijd en wijlen en dat is noodzakelijk want we moeten eten. Dat is het enige dat geen illusie is hoorde ik gisteravond op de TV in het programma wintergasten
https://www.npostart.nl/vpro-wintergasten/27-12-2021/VPWON_1330342
Ik heb er enorm van genoten. Voor mij kwamen er zoveel herkenbare zaken aan de orde. In Mijn eigen wijze plaatste ik gesprekken van Krisjnamurti en dwze uitzending sloot er volgens nij naadloos bij aan.
Maar goed. Deze week geen zoom cursussen waarbij ik alle bekenden tegenkom en waar we mooie dingen met elkaar uitwisselen en ook geen verplicht leesvoer. Maar dat is niet zo'n ding want al is het niet noodzakelijk me in te lezen, ik lees graag en dat zal ik toch wel doen.
En dan moeten er natuurlijk ook oliebollen komen. Ook al zal ik er niet zoveel van eten die kunnen toch niet ontbreken. Ik ben benieuwd of we er weer voor in de rij moeten staan want ik ga ze echt niet zelf bakken. Ik zou niet eens weten hoe het moet.
Als kind vierden we oud en nieuw bij de zus van mijn moeder. Daar heb ik mooie herinneringen aan. Tante bakte de oliebollen en dan stond er een hele grote pan met een theedoek erover voor de haard. Af en toe keek ze heel voorzichtig onder die theedoek om te zien of het deeg al genoeg gerezen was. Als het klaar was ging ze de piepkleine keuken in om met twee lepels de bolletjes uit het deeg te scheppen en in de hete olie te doen.
s avonds gingen mijn nichtje en ik naar boven want we moesten wel even proberen te slapen en dan werden we gewekt voor het vuurwerk. Ik herinner me nog een keer dat ik niet kon slapen en en alvast naar beneden ging. Daar zat de familie aan tafel terwijl ze een spelletje deden iets met een hoed en sjaal opzetten en doorgeven en dan zo snel mogelijk kaas stukjes snijden. Maar ik kan me best vergissen want dat is wat ik me nog herinner. De warmte en de gezelligheid van een familiegebeuren.
Wat zijn de tijden toch veranderd.
Ik wandel vandaag min of meer een beetje in mijn derde kerstdaggevoel. Zo lekker aankeuteren met een muziekje op de achtergrond. Ik heb namelijk de radio weer opnieuw uitgevonden en in het bijzonder lekker rustige klassieke muziek op de achtergrond. Doorlopend genieten van schoonheid.
Vroeger had ik altijd de radio aanstaan. Toen was het meestal popmuziek maar ik heb de bakens verzet en alhoewel ik ook nog geniet van dat mij vroeger lief was, is een klassiek achtergrondmuziekje wat beter te behappen om tussendoor mijn dingetjes te doen. Ach eigenlijk houd ik van bijna alle muziek maar als ik echt iets bijzonders wil luisteren wil ik daar de tijd voor nemen en stilletjes luisteren. Nu met dat klassiek op de achtergrond geeft het me een uitgesteld kerstgevoel en dat is gewoon lekker.
Deze week stat de kerstboom nog maar ik denk dat het volgende weekend het spul zal verdwijnen in de dozen. Meestal laat ik het niet staan tot na drie koningen. Dik daarvoor heb ik het wel gehad. In die zin ben ik niet erg traditioneel. Nu nog even genieten van de lichtjes
Deze dagen hebben we in een rustig tempo en in volle tevredenheid door kunnen brengen. Wel heel anders dan andere jaren wanneer de hele familie kinderen kleinkinderen en achterkleinkinderen op bezoek waren. Dat was reuze leuk om ze allemaal weer eens bij elkaar te hebben maar nu dat onmogelijk was, mark ik dat het rustig met ons tweetjes ook heel fijn was. Heel dubbel dus. Aan de ene kant missen aan de andere kan me bewust geworden dat die drukte niet meer te doen is voor mij.
Intussen heb ik de boodschappen weer aan de deur bezorgd gekregen en kunnen we het ook daarmee weer doen. Misschien deze week weer een bakseltje appeltaart of iets dergelijks zonder suiker in de airfryer uitproberen. Lekker hoor. Ik wen er wel aan als zoetekauw om zonder toegevoegde suikers te leven. Maar zoals net zoveel. De dingen die ik ne wil eigen maken gaan niet vanzelf. Je moet er wel wat voor doen.
