Onverwachte wending.

 Zo had ik het niet gepland. Ik was van plan te schilderen vandaag. Maar daar kwam (tot nog toe) niets van terecht. Als ik dan begin mijn werkplek op te ruimen, kom ik van alles tegen. Mijn ezel staat ernaast en dat is wel makkelijk. Dus eerst maar eens het een en ander opnieuw organiseren. Verschillende kleuren verf in plastic bakken verdeeld zodat ik ze voor het grijpen heb en een grote bak uit de kelder gehaald waar het een en ander in kan. Ziezo dat is weer een beetje beter. 

En als ik dan toch in de kelder ben voor die grote doos dan kan ik meteen eens even die warboel van schilderijen organiseren en op maat zetten zodat ik er wat makkelijker doorheen kan kijken. Dus dat staat nu ook weer wat ordentelijker.

Als ik dan een en ander in de gang moet zetten om ruimte te creëren kan ik meteen een ander schilderij uitzoeken voor de beneden in de  hal, daar moet nu maar iets met vrolijkere kleuren hangen. 

En dan heb ik nu de tijd om het volgende blog te maken over het wandelingetje rondom het huis of misschien toch iets anders. 

Eens even verder snuffelen. 

Alle mogelijkheden aanpakken

Een oude man zat op het dak van zijn huis omdat een overstroming zijn dorp onder water had gezet. Het water was tot aan het dak gestegen, toen er een reddingsploeg in een roeiboot aankwam. Ze probeerden met veel moeite bij hem te komen en toen dat tenslotte lukte riepen ze: "Kom op, spring in de boot!"

En hij zei: "Nee, nee! Ik heb gebeden en God zal me redden." Het water steeg hoger en de oude man klom steeds hoger het dak op. Het water stroomde woest om het huis heen en een grote sloep van de brandweer slaagde er uiteindelijk nog in om bij het huis van de oude man te komen. Weer smeekten ze hem om in de boot te springen en zichzelf te redden. 

Weer zei hij: "Nee, nee, nee. God zal me redden! Ik bid dat God me redt!" Op het laatst was het water hem letterlijk tot de lippen gestegen, alleen zijn hoofd stak nog boven de golven uit.

Toen kwam er een helikopter. Die ging vlak boven hem hangen en ze riepen: "Kom op, dit is je laatste kans! Kom erin!" Maar toch zei hij: "Nee, nee, nee... God zal me redden!" 

      

Tenslotte verdween zijn hoofd onder water en hij verdronk. Toen hij in de hemel kwam klaagde hij tegen God: "God, waarom heeft u niet geprobeerd mij te redden?" God bleef rustig en zei tegen hem: "Ik heb een roeiboot gestuurd, een sloep en een helikopter. Maar je hebt er niets mee gedaan. Heb je niet geleerd om de zintuigen en je verstand die ik je gegeven heb te gebruiken?"

In werkelijkheid is deze tulp echt heel donker rood. Zo mooi. 

Lentegevoel

 Vanmorgen weer een rondje om de grote vijver in Sonsbeek. Is toch eigenlijk heel bijzonder. Al al ga je iedere dag of al ben je er uren. er is nooit een ding hetzelfde en er zijn altijd weer bijzondere dingen te zien en te ervaren. We wandelreden heerlijk in het zonnetje. Grote afstanden lopen we niet en dat is ook niet nodig want  overal komt het jonge groen tevoorschiijn. Als je goed in de rondte kijkt is er overal wat te beleven.

Toch ziet het ernaar uit dat veel jonge pulltjes het niet overleefd hebben

Maar van dit span waren er nog evenveel en ze waren echt groter geworden in een week. Maar paps en mams jagen alles in de omgeving ook dapper weg.

Ook de nijlgansjes waren broertjes en zusjes kwijtgeraakt. 

De reigers zaten nog op hun nesten.

Op het eilandje middenin de vijver.

En het mannetje van de mandarijn eend was alleen. Ik vermoed dat het vrouwtje zich ergens op het nest schuilhoudt.

Op de terugweg nam ik nog even de Magnolia mee maar nu van dichtbij.

 met een heerlijk Lente gevoel terug naar huis.

Rijdende auto

 Gisteren moest ik naar de oogarts en naar de prikpost voor mijn vaccinatie. Dat was dus twee vliegen in een klap aan het einde van de middag. En daarna zijn we lekker chinees gaan halen. Dat is altijd zoveel dat we er twee dagen van kunnen eten dus hoef ik ook nu geen eten te koken. Lekker.

Onderweg naar de chinees rijden we dan over de Mandela brug omdat die chinees in zuid zo lekker is. Of mag je zulk soort dingen niet meer schrijven of zeggen tegenwoordig? Niet dat ik er geen begrip voor heb hoor maar ik kan het niet meer bijhouden zo langzamerhand al dat nieuwe zeer. Er hingen prachtige luchten boven Meinerswijk. Helaas is de werkelijkheid altijd veel mooier dan de foto's.

Deze maakte ik dus uit de rijdende auto met dat kleine toestel dat ik altijd in mijn tas heb.

Nou ja, toch nog wel de moeite waard he.