ze vliegen de grond uit

Een klein wandelingetje door het park zo heerlijk maar ook weer zo confronterend. De lage zon en de hoge lichten. Mijn zicht lijkt zo achteruit te gaan. In huis valt het wel mee maar oner de omstandigheden van die lichten buiten is er nog maar zo weinig huidelijk. Ik herken geen vogeltje meer en zelfs geen gezichten meer en zie soms alleen maar wat beweging in blaadjes die op de grond liggen en weet dan, dat moet een vogeltje zijn. Ook zie  ik alleen maar een vlek paars van een troepje bloempjes. Maar gelukkig stellen de fototoestellen zelf scherp en kan ik thuis

goed bekijken hoe ze de grond uitvliegen.

En ook de vermoeidheid. De ene keer heb ik het gevoel dat ik uren door kan wandelen en de andere keer kom ik na een klein rondje met de tong op de schoenen terug. Hebben jullie dat nou ook?

Levenskunst.

 Nee, natuurlijk gaat het niet altijd zoals ik het wil hebben. Dat is me in de loop van mijn leven wel duidelijk geworden. En ik denk dat het leven ook niet daarom draait, het draait er meer om hoe ik met alles wat er gebeurd omga. En er gebeurd nogal wat in deze tijd van thuis zitten.

Toen ik op Vreedenhoff werkte daarvan herinner ik me dat er in februari  de meeste mensen overleden. Ja inderdaad dat zijn de dingen die bij het even horen als je oud bent en dat is makkelijk gezegd wanneer de dood nog niet direct aan de eigen deur staat te rammelen. Het wordt een heel ander verhaal als het steeds dichterbij komt en dan nog, zijn er veel mensen die het buiten de deur proberen te houden voor de eigen gemoedsrust.  Daar denkt menigeen liever niet te intensief over na en velen vinden dat ook niet nodig. Het is de vraag of ze gelijk hebben. Een ieder moet uiteindelijk dealen met de eigen omstandigheden en niet te vergeten de eigen innerlijke mogelijkheden en manier van leven. 

Toch word ik nu ik ouder ben steeds regelmatiger geconfronteerd met ouderdom ziekte en dood. Van dichtbij nu de tweede kennis in de directe omgeving aan  Corona overleden. En van iets minder dan tien personen hoorde ik het al in mijn omgeving al heb ik mede door de beperkingen op dit moment geen persoonlijke contacten meer en is alles op afstand.. Op een of andere manier geeft het overlijden aan Corona  net even een iets andere impact. Natuurlijk hopen wij er vrij van te blijven maar het is me wel duidelijk dat het risico steeds groter wordt naarmate de besmettingen dichterbij komen.  Maar goed  ook aan ouderdom en ziekte  zie ik steeds meer mensen  rondom me  wegvallen. Het gaat hard de afgelopen weken.

Levenskunst, wat is dat? 

Voor mij betekent het in ieder geval zonder te relativeren iedere keer weer in  mijn midden terug te kunnen komen. Tevreden met wat er is. Zien wat er gebeurd. Wat de mogelijkheden en onmogelijkheden in dit leven voor mij zijn. Dat het leven kort is en dat ik alle tijd die me rest op een voor mij zinvolle manier wil besteden. Zonder alle ellende weg te poetsen. Optimaal leven binnen de restricties die noodzakelijk zijn, blij en me bewust  van alles wat er wel en misschien ook niet is.

Nou dat is een hele mondvol en ik denk dat het me tot nu toe behoorlijk afgaat. 

Vanmorgen maakte ik deze zonnebloemen af. Daarvoor had ik een opdracht gekregen. Ik heb er heerlijk aan kunnen werken. Het was leuk om te doen.

Zoals ik het wil hebben

 Gisteren ben ik een tijd lang met oude fotootjes bezig gewees. Er liggen zoveel DVDtjes in de archief koffer met mooie foto's . Ook leuk om mee te expirementeren. 

Ik maakte ook een tijd geleden al een instagram account aan voor de fotootjes. Dan heb ik nu dus twee accounts. Een waar ik alleen mijn schilder werk op zet en nu ook een voor de foto's . Maar dan loopt toch niet helemaal zoals ik zou willen. Ik wil gewoon vanaf mijn computer daar fotootjes op kunnen zetten maar dat gaat dus niet onder windows. Wel met een appje op android tablet en phone.  En daarbij komt dat op een klein schermpje van die twee dingen niet alles even mooi overkomt. En zo rommel ik maar wat aan.

Ik wil het graag allemaal zo hebben dat ik het snel en makkelijk even kan delen precies daar waar ik wil maar ieder platvorm heeft weer andere mogelijkheden maar ook beperkingen. Ik heb nog steeds niet precies gevonden zoals ik het hebben wil. En hoe meer er is hoe lastiger het wordt.  Maar dat geeft niet, zo blijft er wat te rommelen en het houd je van de straat..

Hieronder deponeer ik nu maar eens wat fotootjes die ik gister tegenkwam. Uit de tijd dat we nog met vakantie konden. We waren in 2009 in Noorwegen. Wat een prachtig land is dat. Zou ik best wel weer een keertje naartoe willen.

We maakten toen ook een boottocht door een fjord. Dit zijn een paar van de foto's die ik maakte.

Die boot hieronder was een echt grrot schip maar lijkt zo klein door de enorme bergen die uit het water oprijzen 

En toen begon het te hozen. 

Maar de Noren gaan gewoon door met peddelen

Zo n zomer huisje lijkt me wel wat.

Onder de hoed

Zo dat was het dan weer. 

Vanmorgen was ik gastspreker op een middelbare school. Spannend, ik had geen idee hoe het zou gaan lopen. Maar het was heel simpel. De docenten hebben de leiding en met een mooie inleiding kon ik vertellen over mijn ervaringen met 'je eigen grenzen aangeven'. 

Nou daar heb ik meer dan genoeg ervaringen mee gehad van het niet op tijd aangeven van mijn eigen grenzen en ik hoop dat van mijn missers er iets is overgekomen en de jongelui er hun voordeel mee kunnen doen. Ik heb bewondering voor hoe docenten de relatie weten te leggen tussen bijvoorbeeld mijn verhaal en het dan te transformeren naar de leefwereld van hun leerlingen. Ook ik kan daar nog veel van leren. Voor mij was het een eerste keer en ik weet niet of er nog vaker via Old school een beroep op me zal worden gedaan. Wel heb ik af en toe   'een op een' gesprekken met studenten. Ook heel leuk om te doen en  de verschillen in die jonge mensen op te merken. De een die een rijtje vragen op me af vuurt en dan aantekeningen maakt en de ander waar een heel gesprek mee ontstaat. Een verschil van dag en nacht maar even interessant om mee te maken.

Ja die zoomsessies hebben leuke dingen voor mij onder de hoed.