zondag 27 december 2020

Storm op weg naar 2021

 En dat waren dan weer 2 kerstdagen die voor mij volkomen anders aanvoelde dan normaal. Geen kerstavond gourmet met alle kinderen maar wel met schoonmama in plaats van haar op een van de andere kerstdagen. Wel een middagbezoekje aan de ene zoon met familie zonder maaltijd want dan is de 1,5 meter niet meer haalbaar aan tafel en morgen komt de oudste zoon nog eens langs met mijn schoondochter.  En dan gaan we op weg naar het nieuwe jaar.

Wat zal het ons brengen? Ik ga geen voorspellingen doen en laat alles rustig over me heen komen. Tot nog toe gaat het zo allemaal zijn gangetje ook al hoor ik in mijn directe omgeving andere geluiden en zelfs overlijden als gevolg van het virus. Laten we hopen dat het dit jaar in ieder geval voor een groot deel opgelost zal worden. 

De storm is alweer gaan liggen en hier in het midden van het land hebben we er weinig van mee gekregen. Het scheelt dat alle bladeren van de bomen zijn. Dan heeft de wind minder grip en waaien ze niet zo makkelijk om. We zitten hier rondom in de bomen en er is er zelfs een die op de nominatie staat weggehaald te worden. Echt gezond ziet hij er ook niet meer uit en er zijn hier de afgelopen 15 jaar ook al 4 bomen omgewaaid, gelukkig zonder verdere schaden.





Nu nog een rustig weekje en dan, na het nieuwe jaar beginnen alle standaard activiteiten weer. Kom ik uit mijn overdenkingen en luie stoel overeind en ga er hopelijk met goede moed weer tegenaan. Voor zover het virus het toelaat natuurlijk.



vrijdag 25 december 2020

Er kan van alles in

 Het is een vreemd jaar geweest en ik vermoed dat het oude bekende niet meer terug zal komen. De wereld veranderd in een razend tempo. 

Ondanks alle dingen die bij me langs en binnen zijn gekomen wist ik dit jaar altijd weer in alle rust mijn eigen middelpunt van  rust , ruimte en stabiliteit terug te vinden.en daar was ik heel dankbaar voor.

Nu het kerst is lijkt het hele jaar weer aan me voorbij te trekken. Het lijkt alsof al het lijden dat ik rondom mij heen heb gezien, het verdriet van velen, mensen die hun geliefden verloren en volkomen eenzaam achter bleven zonder afscheid te kunnen nemen, anderen die hun weg kwijt dreigden te raken , het verdriet en de angst,  ik zag het allemaal gebeuren en soms heel dichtbij zag ik het voorbijkomen en wist gelukkig psychisch overeind te blijven. Ook toen ik op verschillende momenten aangevallen werd en ik moest leren begrijpen dat medeleven soms beter onuitgesproken kan blijven, was ik blij dat ik niet door emoties werd meegezogen. Mensen heel dichtbij die kanker ontwikkelden en intussen terminaal zijn. Het was geen vrolijk jaar en gelukkig wist ik mijn innerlijke vreugde te bewaren. Wat ben ik daar blij en dankbaar voor. Maar ook dat impliceert dat ook ik me met het lijden uiteen moet zetten.

Maar nu, nu het kerst is lijkt het hele jaar weer even om de hoek te komen kijken en zit ik in onze gezellige kamer met kerstversiering en overdenk al die binnenkomende omstandigheden van het hele jaar. Plots lijken alle kerstwensen cliché en blijf ik doordrongen van het lijden van alle mensen. Natuurlijk ga ik door met wat ik gewend ben te doen maar toch is het anders. Geen kerstavond met alle kinderen klein en achterkleinkinderen. Ach ik kan er goed tegen maar het is wel anders.

De wereld veranderd in snel tempo daar kom ik niet omheen. Wat was komt nooit meer terug in de zin van de vergankelijkheid van alle dingen.  Ik sudder deze dagen nog even door en weet dat ik een basis in me heb van het leeg zijn van IETS zoals een kopje leeg is van thee en als het leeg is van thee kan er weer klaar en zuiver van alles in. In de stilte van meditatie vind ik de weg naar binnen. Wat het ook moge zijn de komende tijd, ik zal er zijn. Zolang ik leef. Open voor wat er gaat komen zonder daar vooraf een invulling aan toe te denken. En zeker niet aan toe te kennen, want wat weten we nou?





De rust laten indalen

 Ik ben nog steeds niet echt aan bloggen toe. Hopelijk is iedereen aan mooie jerstdagen begonnen. We hebben gister gegourmet met schoonmam en vanmiddag een kort bezoekje.


 En verder... de rust laten indalen. Ja dat is het.





woensdag 23 december 2020

Komt wel weer

 Niet leuk maar Fer is toch nog wat boodschappen halen voor zijn moeder. Ik heb het daar lastig mee. Vind het niet verantwoord maar als hij dan toch moet... nog maar  meenemen wat ik mis, maar zonder dat komen we er ook wel. Ja, zo schijnt niet iedereen te denken en ik heb het daar moeilijk mee. Vooral nu het voor de kerst zo druk zal zijn in de winkels. We hopen er gezond doorheen te komen. 


Vannacht droomde ik.  Ik heb in lang niet meer zo'n nare droom gehad. Ik was 14 dagen op vakantie geweest en had de kat onverzorgd achtergelaten. Hij kon wel vrij in en uit huis door het kattenluik. Toen we terug kwamen was hij niet in huis en ik riep voor de deur. naar hem en daar kwam hij aanrennen. Wat voelde ik me schuldig.

Ik heb niet zo'n zin in bloggen de laatste dagen. Komt wel weer terug. Misschien al wel weer snel. 






Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...