Abracadabra

Ik gebruik zo af en toe Evernote. Een app op de smartphone. 

Vind ik daar toch een gedichtje dat ik kennelijk schreef in een bui van poëzie.

Het laat me weer eens zien dat er niets zeker is en dat je ook voor narigheid niet aan de kant hoeft te gaan, maar er iets mee kunt doen, het tot een ervaring maken en transformeren tot een innerlijke blijdschap ook als dat je niet zomaar lukt en tijd nodig heeft. Tja eigenlijk zomaar een persoonlijke notitie die in ieder geval voor mij GEEN abracadabra is.

En zeg niet dat ik niets heb meegemaakt maar ja, ik weet het, nog lang niet alles want dat is (gelukkig) onmogelijk in één mensenleven.

"Ik wist wat ik kon
doen en laten maar ging niet verder dan zeker

Tot ik begreep wat
mijn levensboek ervaringen
node ontbeerde"

Ben ik duidelijk of is het abracadabra ? :-{

Wat een mens niet allemaal mee kan maken in het leven

Innerlijk geluk

Iedere dag is het voor mij weer genieten zo rond de kerst  en de jaarwisseling. Alhoewel er ook veel extra drukte om de hoek komt kijken vind ik het heerlijk uit de dagelijkse gewoonten- en omgeven te zijn door alle kerstkitch en mensen waar ik van houd.
Ferry is alle dagen thuis en we luisteren naar prachtige muziek die extra mooi klinkt uit onze nieuwe luidsprekerboxen, een streling voor het oor.

Gourmetten met kinderen kleinkinderen en achterkleinkind is een feest.

Mijn lieve schoonmoeder op bezoek met altijd gezellige verhalen en 'onder onsjes' ondanks alles wat ze meemaakte. Laat naar bed en niet zo idioot vroeg weer mijn bed uit. Ik geniet van alle momenten die er zijn.
Nu, na de kerst heb ik weer wat tijd gevonden voor dit blog en moet ik ook weer aan de gang met de layout voor het nieuwe Jewel Heart Magazine. Ik ben al begonnen en als ik er weer middenin zit is ook dat heel leuk om te doen, al zie ik er vaak van te voren tegenaan. Wat zit een mens toch vreemd in elkaar, want dat is toch niet nodig zou je denken als je weet dat je er altijd weer plezier in hebt.

Nog een weekje en dan begint het 'gewone' leven weer als er zoiets bestaat als 'gewoon' want eigenlijk is ieder moment anders en al denken we dat de dingen zich herhalen en vervelend kunnen zijn, er is niets dat aan zichzelf gelijk blijft.
Open staan en bewust zijn van al het nieuwe van ieder moment brengt innerlijk geluk met zich mee waardoor je niet blijft 'hangen' in ongenoegen en verdriet van  moeilijke omstandigheden.

Ervaren

Boring

Het kost best wel wat moeite om naar mezelf te kijken. Vooral wanneer ik een opmerking krijg wanneer ik zeg dat ik iets moet doen en anderen zeggen dan: niets moet, je wilt iets doen.

Ik geloof toch echt dat het niet altijd zo is. De hele dag door zijn er dingen die gedaan 'moeten' worden en het is toch echt niet zo dat ik daar altijd voor kies. Als er geen discipline was in bepaalde opzichten, omdat ik ergens verantwoordelijk voor ben, wil dat nog niet zeggen dat ik op zo'n moment niet liever iets anders had gedaan. Natuurlijk zijn er heel veel dingen die ik graag doe, maar als er allerlei karweitjes liggen te wachten en de dagelijkse dingen die ik 'behoor' te doen om de hoek komen kijken dan hoort dat gewoon bij wat ik MOET doen en voor mij heeft dat niets met willen te maken. Ik zou als ik kon liever iets leuks gaan doen. Schilderen, wandelen, fotograferen, TV kijken, een blogje schrijven etc. Dat zou ik dan WILLEN.

Hoe zit dat dan?

Is het mogelijk om in alles wat er gedaan MOET worden, zoveel plezier te krijgen dat het WILLEN wordt? Ik heb echt niet altijd zin om aan mijn verantwoordelijkheden te beantwoorden. Of om hetgeen waar ik ooit vol vreugde aan begon, vol te houden. Als er geen discipline en verantwoordelijkheidsgevoel bij zou komen of een motivatie waarmee ik mijn handelen heb onderbouwd en waaraan ik gehoor wil geven, dan had ik er bij veel dingen allang het bijltje bij neergegooid en was alleen maar in een kringetje om mijn eigen egocentrische denken heen blijven draaien. Had alleen maar leuke dingen gedaan en als die dan niet meer leuk zouden zijn zou ik weer iets anders opzoeken dat ik leuk vind.

Soms heb ik het idee dat het daar zo af en toe om draait, maar het lijkt mij weinig voldoening te geven, altijd maar op zoek naar pleziertjes is voor mij geen plezierige manier van leven. Doet me denken aan dat reclame spotje van iemand die uit het raam van een buitengewoon luxe woning naar buiten kijkt in een prachtige omgeving en uitroept dat het zo vreselijk 'boring' is en dat ze maar weer eens moeten verhuizen.  Nee, dan toch maar de onderliggende motivatie, discipline en af en toe 'het moeten', handhaven dan blijft er nog genoeg tijd over voor de dingen die dan weer dubbel leuk zijn en wel voldoening geven tezamen met dat wat gewoon MOET.