Thich Nath Hahn

Toevluchtsgebied

Aan de voet van de bodhiboom,
mooi gezeten, vredig en glimlachend,
de levende bron van begrip en mededogen,
bij de Boeddha zoek ik mijn toevlucht.

Het pad van leven in aandacht,
dat leidt naar heling, vreugde en verlichting,
de weg naar vrede,
bij de Dharma zoek ik mijn toevlucht.

De gemeenschap die liefdevol de beoefening
ondersteunt,
die harmonie, bewustzijn en bevrijding verwerkelijkt,
bij de Sangha zoek ik mijn toevlucht.

Ik ben mij bewust, dat de Drie Juwelen in mijn hart wonen.
ik beloof plechtig ze te verwerkelijken.
Ik beloof plechtig aandachtige ademhaling en
glimlachen te beoefenen
en diep in de dingen te zien.
Ik beloof plechtig begrip op te brengen voor alle levende
wezens en hun lijden,
mededogen en liefdevolle vriendelijkheid te bewaren
en vreugde en gelijkmoedigheid te beoefenen.

Ik beloof plechtig ’s morgens vreugde aan die ene
mens te geven
en in de avond het verdriet van die ene mens helpen
op te lossen.
ik beloof plechtig eenvoudig en gezond te leven,
tevreden te zijn met maar een paar bezittingen
en mijn lichaam gezond te houden.
ik beloof plechtig alle zorgen en angsten los te laten,
om licht en vrij te zijn.

Ik ben mij bewust, dat ik heel veel verschuldigd ben aan
mijn ouders, leraren, vrienden en alle levende wezens.
ik beloof plechtig hun vertrouwen waard te zijn
en van ganser harte te oefenen,
zodat begrip en mededogen zullen bloeien
en ik levende wezens kan helpen
vrij van hun lijden te zijn.

Moge de Boeddha, Dharma en de Sangha
mijn inspanningen ondersteunen.

Thich Nhat Hanh,

 Als ik adem, een keuze uit zijn gedichten.
M. Boersma
Uitgeverij Dabar- Luyten Heeswijk 2005

De knop omdraaien

Ik hoor de trein achter ons huis voorbijrazen. Ik ben me daar nauwelijks van bewust en als hij voorbij is, realiseer ik het me pas. En daar gaat de sprinter ook. Het geluid is niet storend en ik let er bijna nooit op. Nu het stil is in de ochtend merk ik het op. Het stationnetje is hier vlak achter, goed vijf minuten vanaf de voordeur, achterlangs de huizen. Aan de voorkant is, op een nog kortere afstand de bushalte van de trolley. We zijn hier van alle gemakken voorzien.
Ik kan zo doorstromen naar het verzorgings of verpleeghuis in het park al hoop ik daar nog lange tijd en misschien wel nooit gebruik van te maken, maar in geval van nood staat alles rondom. Het is hier net een dorp aan de rand van de stad.
Toen het appartement nog in aanbouw was, nu ruim zes jaar geleden gingen we heel vaak kijken en als ik bij mijn moeder in het verzorgingshuis op bezoek was liep ik ook regelmatig het park in, uitkijkend op de steigers van de flat zat ik me op een bankje te verkneukelen met het idee daar aan de rand van het park te wonen. Genieten was dat. Zes jaar later is het heel gewoon geworden om hier te wonen en moet ik me regelmatig bewust worden van de bijzonderheid dat we op zo'n mooie plek gehuisvest zijn want vanzelfsprekend is de blijdschap daarover niet meer. De dagelijkse beslommeringen nemen me weer mee totdat ik mezelf weer terugroep in het moment waarin ik aanwezig ben.
Regelmatig de knop omdraaien op rustige momenten is een goede gewoonte die kan helpen zodat ik het ook kan doen als het hectisch en noodzakelijk is, want dan is het niet zo eenvoudig dat te bedenken en te doen. Aanleren van het gewoonte patroon van 'het doen', doet de rest.

Onbehagen

Ik denk dat we maar eens af moeten van 'de schuld' of de oorzaak van ons onbehagen buiten onszelf te zoeken. Moet je eens opletten hoe vaak of je geneigd bent dat te doen. Je zult er evenals ik, versteld van staan hoe vaak het bijna ongemerkt toch gebeurd. Als je dat door krijgt kan er iets veranderen. Zolang je het niet in de gaten hebt zijn het de meest subtiele of zelfs heel grove oorzaken die je aanwijst als 'waardoor het komt'.
Aandacht en opmerkzaamheid een onmisbare manier van leven als je iets aan 'niet in vrede met jezelf zijn' wilt doen.
De kracht van de beoefening van meditatie is het weer terugkeren in je eigen middelpunt. En met meditatie bedoel ik niet alleen zitten op een kussentje, dat is  een 'vinger' oefening, maar aandachtig en opmerkzaam leven door de dag heen.

De theorie is aardig maar de praktijk vraagt dagelijkse motivatie en discipline.Ik heb nog veel te leren om onder alle omstandigheden in vrede te kunnen zijn..

Op een terrasje is het wel haalbaar, 

maar O wee als er iets vervelends aan de hand is.

Valse bescheidenheid

Waarom zou ik genoegen nemen met hetgeen ik niet denk te kunnen?
Soms is het een vorm van faalangst, waar ik heel lang en soms nog weleens mee te maken heb. Maar is faalangst dan ook niet een verkapte trots omdat ik het graag perfect wil doen? Ja en dat is niet altijd mogelijk. Want perfectie bestaat niet. Het kan altijd beter.
Dus is het maar beter alles te doen zoals ik het kan en daar genoegen mee te nemen. De angst om door anderen bekritiseerd te worden achter me te laten, niet uit trots, maar de angst te laten voor wart het is en wel  naar de opmerkingen te kijken en te overwegen wat ik  kan verbeteren en als dat niet mogelijk is me er dan dus ook niet druk over te maken of onderuitgehaald te voelen.
Bescheidenheid zou ook nog weleens iets met trots te maken kunnen hebben. Weglopen om niet af te gaan.

Klein of groot

het maakt niet uit

IK BEN