Leise rieselt der schnee.

Kerstmis 1952

Zoals mijn tante haar huis versierde... dat was zo prachtig.
"Ga je mee", zei mijn moeder "dan gaan we even bij tante Miep naar de kerstboom kijken."
De zuster van mijn vader woonde in het portiek naast het onze. Op een glimmend dressoir lag een witte loper en daarbovenop stond de kerstboom die straalde van al het zilver en zorgde voor een warme tinteling in mijn gevoel. Op de andere hoek van het dressoir stond een grote schemerlamp die al vroeg aan was in de kleine huiskamer. De tafel was rijk versierd met een wit kleed en  het hele huis rook naar het dennengroen en bloemen. Alles ademde een wit zilveren kerstsfeer. Kosten noch moeite leken gespaard om er een rijk kerstfeest van te maken.
In het alkoofje, een kleine ruimte tussen de voor en achterkamer, was  de verlichting ook aan en mijn twee nichtjes en neefje waren er aan het spelen. Datzelfde kamertje was in ons huis mijn slaapkamertje want onze kelder was onbewoonbaar vanwege afgebladderde wanden en vocht. De kelder van tante Miep was gerenoveerd en er waren slaapkamers gemaakt waardoor hetzelfde huis meer woonruimte had.
Nee, nu maar even niet spelen met Sonja, die even oud was als ik, maar zwaar lichamelijk gehandicapt. Ik speelde graag met mijn nichtje. In de zomer hinkelden we samen op de stoep. Dan nam ik haar voor me in mijn armen. Samen met haar droeg ik haar door het hinkelpotje en hadden we groot plezier. Nu zat ze op de grond met haar poppen te spelen
"Kom meisje, gaan we weer naar huis want papa komt zo thuis van de fabriek."
Gelukkig hadden wij ook een boom met zilveren ballen, maar zo mooi als bij tante Miep... Nee dat was niet mogelijk.
Morgenavond zouden we elkaar weer bij Oma zien, want daar vierden we met de hele familie het kerstfeest en dan lagen er cadeautjes in de tussenkamer. De sterretjes mochten we niet meer in de kamer afsteken, want die brandden gaatjes in het tafelkleed of in de  kleine pluche rode  fauteuiltjes. Op de achterplaats, ja daar kon het wel. Zeven nichtjes en neefjes hadden groot plezier met die prachtige lichtgevende spetteraars.
Na het afsteken van de sterretjes weer gauw terug in de warme kamer en vanuit de tussenkamer deelde oma de cadeautjes uit die daar lagen. Oh oo wat moest ik lang wachten tot eindelijk mijn pakje tevoorschijn kwam. Vol verwachting opende ik het en een prachtige pop met lang haar kwam tevoorschijn. Ze had een jurkje aan met een klokrokje in blauw witte baantjes gehaakt door mijn moeder. Ik had nog nooit een pop gehad en was zo blij en tevreden.
Nu zestig jaar later staat het me allemaal nog duidelijk voor de geest.
De tijden zijn veranderd maar het blijde kerstgevoel kan ik zo weer oproepen. Wat ook is gebleven is mijn idee en herinnering aan de bijzondere  kerstversiering. Het mooiste vind ik nog altijd een zilveren kerst.

Als ik even een momentje voor mijzelf neem

is het heerlijk stil in mijn kamer te zijn en rond te kijken. De stilte en de rust op te zoeken.  Aanwezig in alle dingen in en om mij heen. Momenten van rust hier en nu. Alle opkomende gedachten weg te laten vloeien op de ademhaling en gewoon thuis te zijn in aandacht. Niet meegaan in  gedachten die weer oppoppen. Terug naar de rust van de ademhaling hier en nu. Ontspannen bewustzijn van mijn hele lijf in rust terwijl ik in en uitadem. Adem komt en adem gaat. Ik hoef er niets voor te doen.

En dan ga ik weer verder waar ik even mee was gestopt. En dat zijn nu de boodschappen voor de kerst.

Vrede op aarde en in mijzelf

Een bloem sterft ook al houden wij ervan.
Onkruid groeit ook al houden we er niet van.


Dogen

Aantrekking en Afstoting.
Ik kan alleen maar opmerkzaam zijn hoe deze twee krachten in mij werkzaam zijn. De omstandigheden houden daar geen rekening mee. Ik kan daar wel een weg in zoeken om in vrede te blijven.

 De vraag is waardoor ik me regelmatig laat beïnvloeden door deze twee krachten en heb ik daar zeggenschap over of totaal niet? En wat zijn de consequenties van wel of niet?

Aardige overdenking als je het over vrede hebt met de kerst, toch?

Dat is weer eens iets anders dan een fakkeloptocht nadat iemand is doorgeslagen en zijn afkeuring heeft duidelijk gemaakt in zinloos geweld.

Ook al sla ik dan niet zo door, hoe blijf ik in vrede onder alle omstandigheden.