Bernie Glassman

Morgen bij de BOS

BOS: OP STRAAT EN IN AUSCHWITZ Zenmeester Bernie Glassman Uitzenddatum: Zondag 13-11-2011 14:00 ned. 2 Herhaling: Zaterdag 19-11-2011 10:00 ned. 2

Op straat en in Auschwitz

Zenmeester Bernie Glassman

BOS

Herdenkingsdienst

Gisteren waren Fer en ik bij de herdenkingsdienst in het verzorgingshuis, waar alle overleden bewoners van het laatste halfjaar werden herdacht. Zo ook mijn moeder.
Vol goed moed ging ik erheen, want ik heb de dingen een plek gegeven en ben heel dankbaar voor het feit dat ik haar kind heb mogen zijn. Door haar verwend en vertroeteld ben en zo'n schitterend leven heb ontvangen. Een waardevol leven ook al zijn er tijden geweest dat ik me daar niet bewust van was en zeker tijdens problemen en ellende. Zij, samen met mijn vader  waren er altijd om me te ondersteunen en bij te staan. Tot de laatste jaren, na het overlijden van mijn vader, draaiden langzamerhand  de rollen om en kwam er voor mij een heel leerproces van loslaten op gang , overgeven en accepteren dat het was zoals het was. Ik herkende de moeder niet meer die me altijd vol aandacht en liefde omringde, die belangstelling had voor alles wat ik deed. Eerst probeerde ze dat nog wel maar later verdween het en was haar aandacht  hoofdzakelijk gericht op de haar omringende  basale zaken .
 Ik ben me nu bewust dat het voor mij een hele periode is geweest van leren omgaan met datgene waar ik zoveel moeite en pijn door kreeg. De moeder die voor me klaarstond was verdwenen en daarvoor in de plaats was er een doorlopende zorg met een soms niet begrijpen van mijn kant. De dagelijkse confrontatie iedere keer weer aangaan. Steeds weer aanlopen tegen mijn ego dat het zo graag anders zou willen en uiteindelijk de rust van haar overgaan, wetend dat ze 'goed geborgen naar huis' was gegaan en ik hopelijk het juiste in de afgelopen jaren heb gedaan. Ik zal daar nooit zeker van zijn en dat verlang ik ook niet. Ik kon weer wat meer mijn eigen ego zijn en eigen dingen doen . Toch heeft het me ook veranderd en bewuster gemaakt.
Ja die tijd is afgesloten maar zij, evals mijn vader is voor altijd vol liefde in mijn hart aanwezig. Een gevoel en een idee van wat  liefde is, heb ik van hen overgedragen gekregen door de jaren heen. Het is goed geweest en het is goed zoals het is.

En toch tijdens de dienst werd ik verrast door mijn opkomende emoties.
Zoveel jaren heb ik als medewerkster in het verzorgingshuis doorgebracht, heb er mijn verleden min of meer verwerkt, ben er weer weggegaan onder moeilijke omstandigheden, ben er weer teruggekeerd als dochter van een bewoonster. Mijn moeder is niet meer. Ik voelde het gemis naar boven komen gelijktijdig met de verademing van niet meer hoeven zorgen. Een afsluiting van een grootse periode in mijn leven.
Er is een tijd voor .... met een hele opsomming van woorden die een eigen kwaliteit inhouden, werd er in de voordracht door de dominee gezegd en verder zij ze:  denk niet te gauw dat je.... en neem de tijd....
Ik denk zeker dat ik vrede heb met alles wat er was, maar emoties, dat is een ander verhaal. Ze komen en gaan en zo plotseling kun je er weer middenin geplaatst worden en moet het weer even zijn plaats in je leven innemen. Het mag er allemaal zijn. Het hoort bij het leven en dat is heel bijzonder.
Alles te ervaren alles te leren omarmen en te laten zijn  zoals het is.

En die ervaring heb ik hier en nu even opgeschreven met heel veel mooie, maar later ook moeilijke en zware herinneringen  aan mijn moeder in dankbaarheid dat ik het allemaal mee mocht maken en ervan kon leren.

Wat is wijsheid?

In het blogje onder deze link heb ik het er al even over.

 Er is altijd het denken vanuit een middelpunt.
 'Het middelpunt dat IK denk te zijn', schrijf ik daar. Het oplossen van het egocentrische denken of misschien wel alleen al het herkennen daarvan zou een begin kunnen zijn van het realiseren van meer wijsheid.

 Refelxxus heeft het als reactie in het vorige bloge over: per seconde het juiste doen dat is mijn instelling, "het goede doen" lijkt me een dwaalweg.

We denken zo vaak het goede te doen en dat kan heel anders uitpakken omdat we eigenlijk zo weinig of, misschien wel niets weten. Altijd functionerend vanuit het denken in ons eigen middelpunt. Altijd kijken door onze eigen bril die gekleurd is, daar komen we niet omheen. Pas wanneer we dat door krijgen en de kijk op ons doen en laten herkennen als typisch iets van onszelf en het egocentrisme erin bespeuren,  kan er iets anders gaan gebeuren. Een waar woord van Reflexxus. Ze zegt waarschijnlijk niet voor niets 'iedere seconde', daar zouden  we ons bewust van kunnen worden om juist te handelen.
Sommigen hebben daar wat meer kijk op en anderen wat minder, maar daar ligt het begin van wijsheid en het juiste denken en handelen.
Dan kom je jezelf wel tegen hier, daar en overal en dat is niet altijd gemakkelijk. Spiritualiteit is doorgaans geen pad van doorlopend halleluja, dat wordt het pas wanneer je de ins en outs gaat herkennen in jezelf en er niet meer voor wegloopt, relativeert of vergoelijkt. Het is geen eenvoudige weg en het volgende citaat uit de Upanishads kan ik dan ook helemaal onderschrijven.

Wijze mensen zeggen dat het pad van de wijsheid smal en moeilijk te betreden is, zo smal als het scherp van een scheermes.


Het gaat een stapje verder dan het goede doen dat wij niet in essentie kennen, het is overtrokken door  de bril die we ons eigen hebben gemaakt. Het heeft te maken met het juiste doen, met wijsheid een wijsheid waar we zelf geen hoofdrol meer in spelen.

Het zou mooi zijn als we alles en  iedereen en ook onszelf met alle tekortkomingen, konden omarmen zoals een moeder haar kind omarmt vol van warmte en liefde en toch niet weglopen voor dat wat ons niet bevalt. De fouten corrigerend en misschien rechtvaardig bestraffend zonder het kind te veroordelen.

Wie wijs is mag het zeggen denk ik dan.

En wie zonder zonde is werpe de eerste steen zei Jezus.

Spiritueel bezig

Wat is nou toch spiritueel bezig zijn?

Ik ging naar de Theosofische Loge voor de cursus Geheime Leer van Blavatsky, die al wel 15 jaar één keer per maand loopt en bijzonder interessant is, toen ik mijn buurman tegenkwam.
"Ik ga heel heidens bridgen," vertelde hij me.
Misschien ben ik wel een muggenzifter, maar ik blijf daar over nadenken.
Volgens mij zit het zo.
Er wordt vaak gedacht dat spiritueel bezig zijn iets heel ver weg is, iets wat niet met deze aarde en ons menselijk leven te maken heeft. Iets heiligs, afgezonderd van het dagelijks leven.
Maar ik denk daar anders over. Spiritueel bezig zijn is voor mij een HEEL mens worden die alle mogelijkheden die hij in zich heeft hier op deze aarde weet te gebruiken. Je kunt alles wat je wilt in je leven doen en als je spiritueel bezig wilt zijn betekent dat, dat alles wat je doet onderbouwd en doordrongen is van Liefde Mededogen. Als er een motivatie in je leven een rol gaat spelen en je daar iedere dag een tikkeltje meer van doordrongen raakt dan komt alles in dat teken te staan. Je wordt ervan doordrongen. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Al je handelingen zijn daarop gebaseerd.
Niet dat ik dat al zover ontwikkeld heb hoor, o nee nog lang niet, maar het is me wel duidelijk dat je op basis daarvan tot veel meer in staat bent. Dat is volgens mij de ontwikkelings gedachte die erachter zit. Ermee aan het werk gaan en ervaren hoe het werkt en wat het oplevert.

Mijn leraar Gelek Rimpochee stelt weleens de vergelijking met een stuk vloeipapier die je in de inkt stopt, of in de boter zoals hij het vaak zegt vanuit de Tibettaanse traditie. Heel langzaamaan wordt het hele vel doortrokken van de vette boter. Zo is het ook als je gaat leven vanuit een motivatie. Dat is iets wat je op kunt bouwen. Dat heb je niet in een paar dagen voor elkaar. Met veel aandacht kun je de motivatie stapje voor stapje groter maken.
En dan is er ook nog het verhaal van die monnik. De Tibettaanse traditie is o.a. afgestemd op logisch nadenken en het je eigen maken ik zeg altijd: kwartjes laten vallen. Nou die monnik, ik vertel het maar even zoals ik het verhaal onthouden heb,  had daar geen kaas van gegeten en niemand zag kans om hem ook maar iets bij te brengen. Het was een wanhoop, totdat een abt hem een baantje gaf en hij dagelijks de tempel schoon moest maken. Daarbij moest hij voortdurend herhalen: "Ik verwijder al het stof, ik verwijder al het vuil." En terwijl hij vanuit de onderliggende motivatie van Liefde en Mededogen iedere dag bezig was, vielen er steeds meer kwartjes tot hij de verlichting bereikte.

Ik kan niet bridgen, maar ook 'heidense' (ik moet om dat woord altijd een beetje lachen, want ook daarachter  gaan  heel waardevolle mythologische verhalen, prachtige symboliek en een rijke traditie schuil) aktiviteiten kunnen vanuit een juiste motivatie waardevolle resultaten opleveren.

Spiritueel koper poetsen

:-)