Fatalistisch

  Het gaat de laatste jaren langzamerhand steeds beter met mijn darmen. De vreselijke pijnen zijn langzamerhand steeds minder en minder vaak geworden maar zo af en toe rommelt het. Gelukkig zonder al te veel pijn maar ik voel me dan op zijn zachts gezecht niet fit en hondsmoe.

Eigenlijk wilden we vanmorgen weer even naar Wageningen maar in plaats daarvan hang ik nu op de bank en schrijf een blogje. Dat is lekker ontspannend voor mij.  Het wordt denk ik ook weer een Max Verstppen dag en daar kijk ik dan, wel niet intensief naar mee maar krijg wel het een en ander door.  Ik denk dat ik intussen daar maar een boekje op de tablet bij ga lezen. Dus het wordt een rustig zondagje

Alhoewel.... we krijgen bezoek. Broertje van lief en neefje komen ook kijken, dat is wel leuk. 

De warme dagen lijken nu een beetje afgelopen en dat is voor veel mensen fijn. Daar ben ik blij om. Zelf kan ik er gelukkig goed tegen als ik me niet druk maak. Ik merkte wel tijdens die warme dagen dat het inderdaad nodig was rustig te blijven want bij inspanning liep ook bij mij de temperatuur naar een hoogtpunt en dan kon ik me heel goed voorstellen hoe mensen eraan geldeden hebben. Maar nu gaan we weer naar de koudere dagen toe. En dat beteklent voor mij al weer snel warmere kleding uit de kast rukken.  Ik ben een ontzettende koukleum. 

Terwijl ik dit zit te schrijven denk ik: wat een gezeur zo een blogje . Ik heb hier eigenljjk niet zoveel te melden en krijg zelf de indruk dat dit blog een aflopende zaak is, Steeds minder interessants te vertellen. 

Intussen heb ik een gesloten blog waar ik mijn eigen dingen opzet en als er wat aardigs bijzit kan ik het op een openbaar blog publiceren. Maar ik denk dat dit blog zijn beste tijd gehad heeft en het voor mij leuker is gewoon voor mezelf dingen in mijn besloten kladblog te zetten.  De wereld draait roch wel door er worden mensen geboren en er gaan mensen dood.  De wereld en het klimaat herstelt zich hopelijk vanzelf als alle problemen op wat voor manier dan ook opgeruimd worden en het is de vraag ten koste van wat dat zal gebeuren. Want dat er een zware rekening gepresenteerd moet worden staat voor mij buiten kijf.

Om daar verder over na te denken schrijf ik liever op mijn andere blogje  verder en meer. De dagelijkse dingen laat ik hier achter me en Voor wat dit blog betreft enevenals de toekomst voor de hele wereld geldt. We zien wel waar het schip strandt. En dat bedoel ik niet  fatalistisch want we zullen er aan moeten doen wat we kunnen. Het belangrijkste vind ik  de vrede en rust in mezelf te bewaren want dat is de enige mogelijkheid om wat voor de  mijn omgeving en daarmee voor de wereld te kunnen betekenen al is dat nog zo weinig, Hoe ik dat doe? Daar ga ik verder over schrijven 

http://ellyseigenwijze.blogspot.com/

De tijd

  De tijd staat stil.

Ik liet er een nieuwe batterij in doen

Maar ze verzuimden te controler  of het uurwerk nog leefde

Was die mislukking  mijn  verantwoordelijkheid?   Had ik kunnen weten dat het uurwerk na jaren ongebruikt in de kast de moed had opgegeven? Het is een mooi klokje met een zwarte wijzerplaat. Het bandje is me wat te groot geworden nu ik geen suiker meer misbruik. 

Ik laat me verleiden tot leven buiten tijd nu de wijzers niets meer te vertellen hebben.

Verlies heeft twee kanten

Panther

 wat zou het leuk zijn geweest als mijn vader dit  mee had kunnen maken. Onzin natuurlijk want alles gaat voorbij maar het is wel opmerkelijk hoe ik als dochter door de jaren heen onder allerlei verschillende omstandigheden toch weer terecht ben gekomen  bij een sfeer die me zo aan mijn kinderjaren doet denken en hoe is het mogelijk dat er op een of andere manier een doorgaande lijn in zit. 

Het lijkt nu een beetje op een abracadabrra verhaal hierboven maar door alle pareltjes vn mijn leven heen lijkt dan toch weer een gouden draatje  te lopen. 

Mijn vader hield erg van mororen en we hadden in mijn kindertijd een Pantner waarop ik met een leren jasje en een wit linnen kapje  op tussen mijn ouders in met een extra kussentje op het puntje van de duozit en later in een zelfghemaakt prachtig zijspan toertochtjkes maakte op warme zondagen. En zelfs waren we kort na de oorlog al op het cicuit in zanvoort. Ik herinner mij het praten over de Tarzanbocht en hoe we op een duintop zaten en warm dat het was!.  Papa was altijd met zijn uitvindingen voor zuinige mototen bezig in zijn keldertje en kreeg op zijn vindingen uiteindelijk in de jaren 50 een octrooi met een rood lintje. 

Als hij geweten had dat nu zijn achterkleinzoon  hier bij ons naar Max Verstappen zit te kijken samen met mijn lief dan weet ik zeker dat hij er graag bij geweest zou zijn. Wat zou hij daarvan genoten hebben. Mijn kleinzoon die volop geinteresseerd is in mototsport en zelf op een ducati rijdt  die nu  samen met mijn lief  hier  enthousie zit te kijken naar wat zich in Zandvoort afspeelt

Daar moest ik even aan denken. 

Ik houd me intussen  met dit blogje bezig en geniet van de omstandigheden.

En ik dacht nou ja het is geen panter. 

Zoiets zal het geweest zijn.met een duozit er achterop

Zwanenbroedershuis

En in Den Bosch maakte ik ook nog een foto van dit monument. Thuisgekomen zocht ik de info erbij.

Het Zwanenbroedershuis is in 1965 als rijksmonument opgenomen in het Monumentenregister. Sinds 2005 is er een museum gevestigd, dat koorboeken, altaarstukken en andere voorwerpen toont uit de geschiedenis van de Illustre Lieve Vrouwe Broederschap. Het wordt daarnaast nog steeds gebruikt voor bijeenkomsten van de leden van de broederschap. 

 https://zwanenbroedershuis.nl/