De zon is onder
schemering is mijn wereld
Hoor een vogel zingt
Vanmorgen fijn geschilderd
We hadden goede afspraken gemaakt. We dat zijn einkele kunstenaars en kunstminnenede ouderen die elkaar gevonden hebben door uirteenlopende omstandigheden. Degene die kunnen ontmoeten elkaar wekelijks.
Tijden de Corona vonden we elkaar op Zoom en nu mogen we weer samen en zien we elkaar de dinsdagmorgens in het Multi Cultureel Centrum. Zo ook vanmorgen .
Een van ons was in Berlijn en met de zoom zouden we contact maken en de presentatie die we zouden hebben van Ruud, die een docu op Stick die hij voor de TV had gemaakt in de jaren 90 had staan over de zoektocht naar de Ark des Verbonds zouden we op het grote scherm dat het MFC rijk is kijken en delen op de zoom. Moet kunnen.
Ik had een HDMI kabel aangeschaft zodat het vlekkeloos zou verlopen. Het grote scherm moest opnieuw opgestart worden, dat liep buiten onze know how om en toen dat klaar was zette ik mijn laptop op het scherm, de zoom verbinding was er al en toen gebeurde het.
Wat een herrie verschrikkelijk. Eerst dacht ik dat het kwam omdat ik verbinding maakte maar al snel was duidelijk dat het een oefening was en de lagere school die ook in het zelfde pand is gehuisvest stroomde naar buiten.. En wij er achteraan. Politie en iedereen op het grasveld ervoor.
Helaas.
Volgende week proberen we het opnieuw.
Een wiegje met bloemengordijntjes.
Dat hebben twee vogeltjes samen gebouwd,
En zie eens, hoe keurig en fijntjes.
Als 't windeke speelt, de loverkens streelt,
Dan schommelt het tedere wiegelijn mee
Als 't scheepje op deinende zee.
In 't schommelend wiegje is 't wonder geschied
Uit 'd eitjes zijn jongen geboren.
Nu zingt in verrukking het gaaike zijn lied.
Een liedeke zoet om te horen.
Hoe 't jubelt door 't hout, hoe 't schatert door 't woud
En moedertje dekt ze, van 't luist'ren niet moe
Met koest'rende vleugeltjes toe.
S. Abramsz / L.A. v. Tetterode