Wiegelied

 Er schommelt een wiegje in 't bloeiende hout

Een wiegje met bloemengordijntjes.
Dat hebben twee vogeltjes samen gebouwd,
En zie eens, hoe keurig en fijntjes.
Als 't windeke speelt, de loverkens streelt,
Dan schommelt het tedere wiegelijn mee
Als 't scheepje op deinende zee.

In 't schommelend wiegje is 't wonder geschied
Uit 'd eitjes zijn jongen geboren.
Nu zingt in verrukking het gaaike zijn lied.
Een liedeke zoet om te horen.
Hoe 't jubelt door 't hout, hoe 't schatert door 't woud
En moedertje dekt ze, van 't luist'ren niet moe
Met koest'rende vleugeltjes toe.

S. Abramsz / L.A. v. Tetterode

De geest krijgen

 We hebben de laatste tijd weer heerlijk veel gefotografeerd. Dat heb je vooral in het voorjaar is de behoefte groot om lekker naar buiten te gaan.  En ja, de ereprijs staat in bloei een klein maar dapper bloempje.

Het gekke is dat ik zo goed merk hoe iedere keer het leven verandert. Ik heb nog wel steeds het idee dat ik een serie foto's maak waarmee ik ook wat op het blog kan zettten maar in de praktijk komt er niet meer zoveel van. 

De dagen worden steeds korter merk ik met het oud worden en voor ik een serie klaar heb om te plaatsen ben ik alweer met iets anders bezig en is mijn verhaal verdwenen.

We waren weer in de insectentuin en het hotel werd druk bezocht. Maar het was lastig te fotogroferen. Die beestjes zitten nooit stil. en voor je het weet staat er een kontje op in plaats van een kopje'

Maar Okee op een bloemetje zijn ze wat gewilliger. ook al moet je er razendsnel bijzijn.

Dat is het verschil tussen het korte leven van een snel levend insect en een langzaam levend oudje. 

Aan de overkant is het aangenaam vertoeven. Daar is de lommerijke heemtuin met landerijen, bloemen en watertjes. 

Maar ook daar zit ik dan soms te lang in de zon om in allerlei standjes het juiste plaatje van de net aankomende orchidee te fotograferen Ik neem aan dat hij dit is want ze staan er ieder jaar op  dezelfde plek. Maar eerliojk gezegd lijkt het zo meer op Zennegroen en heb ik me voor niets uitgeslooft en plat op mijn buik gelegen 🤣

En nog veel heter wordt hjet in het zonnetje bij de orgie, nee geen orchidee maar echt de orgi

Later thuis kost het heel wat moeite uit de vele shots een paar leuk selecties te maken, maar ook dat is heel leuk om te doen

En dan zoek ik wat veerkoeling bij de eendjes. Die doen het kalm aan. 

Voordat ik dan thuis  een selectie uit meer dan 200 fotootjes heb gemaakt en ze allemaal bewerkt is de lol er af om ze nog te publiceren.  Maar zelf heb ik er wel plezier aan beleeft  en nu besluit ik met deze twee kleine libellen of juffertjes die ik nog nooit eerder zag. Wel effen blauwe maar niet deze in hun gevangenis pakje. 

En wie weet krijg ik vandaag of morgen weer de geest en komt er weer wat vaker een blogje. 

Madeliefjes

 Is het jullie ook al opgevallen dat er zoveel madeliefjes zijn.

Zouden ze zo hun best doen om de problemen in de wereld te overstemmen?

Kunstenlab Deventer

 Vanmorgen hebben we de fotootjes bekeken van ons uitstapje naar Deventer vorige week dinsdag. Wij, dat zijn een paar mensen die elkaar wekelijks ontmoeten en dat was tijdens de Corona veel op de Zoom maar nu het weer kan ontmoeten we elkaar in de bibliotheek van  het Multi Cultureel Centrum en bespreken naast de gezellige onmoetingspraatjes  ook diverse kunstenaars en hun werk. 

Dinsdag waren we op uitnodiging van Gerda in het Kunstenlab van Deventer. Zij heeft de groep een paar jaar geleden opgestart en een paar volhouders zijn uiteindelijk doorgegaan.

Allereerst kwamen we in een ruimte die gevuld was met grote objecten van Krijn de Koning die door objecten, enorme blokken plus een hele werkkeet, in stukken was verdeeld en daardoor een hele speelse uitstraling kreeg. Vlak voor ons waren kinderen op bezoek geweest en ik kan me zo voorstellen hoe ze er rond gerend konden hebben iedere keer verrast door de volgende ruimte die zo ontstond. 

In de werkkeet was de kast met orginele uitrusting blijven staan, klaar voor gebruik als onderdeel van de tentoongestelde ruimteverdelingen. 

Vanuit die heldere ruimte kwamen we in de volgende ruimte, veel donkerder  met veel indrukwekkende kunst, schilderijen,  assemblages en objecten te zien waren waar we uitgebreid over hebben gepraat. Ook vanmorgern nog weer opnieuw en kwamen er bij het kijken naar de fotootjes allerlei ideeën en gedachten over de betekenis naar boven. Zeer ionteressant om ook van andere te horen welke raakvlakken ze erin zagen. Ik heb er echt van genoten. 

The Blind Spot van Bram Wouters

 

En in de laatste ruimte was werk te zien van Marc Fabels 

Die een ode bracht aan zijn vader en waar de ruimte zich vulde met de geur van olie en werkplaats achtige luchtjes die hem herinnerde aan zijn vaders autogarage.. Een mooie ruimte waar het goed zou passen om een stoeltje neer te zetten en rustig alles in je op te nemen. Een hypnotiserende rust creëren met overal houtblokken rondom, gedeeltelijk gedrenkt in olie.