Voorlopig doe ik het er maar mee

 Al een tijd wordt mijn SD kaartje in de telefoon niet door het apparaat gezien. Hetb begon met momenten dat hij verdween en weer terugkwam maar nu is hij structureel verdwenen. Het kaartje wan nog uit mijn vorige telefoontje en ik heb nu een nieuwe besteld in de hoop dat het morgen komt. Dan zal ik er een nieuwe inzetten en eens op de computer kijken of alles nog op het oude kaartje staat. En dan maar hopen dat ik het weer op het nieuwe over kan zetten. Gelukkig heb ik alle fotootjes ook op Google foto staan dus het zal allemaal wel loslopen en al mijn boeken staan op tablet dus die kan ik ook wel weer overzetten. 

Voor morgen heb ik de hulp maar even afgezegd want ik ben met Corona in aanraking geweest en hoop dat ik er natuurlijk helemaal vrij van blijf maar zou niet graag willen dat ik iemand besmet maar ik ga ervanuit dat het allemaal wel losloopt. 

Wat een weertje trouwens. Niet best om even lekker op stap te gaan. ik ben zelfs maandag niet wezen schilderen. Maar dat kwam niet door het slechte weer maar wel doordat mijn lief plots weer rugpijn had en dan is autorijden niet zo haalbaar. Dus deze hele week kalm aan en geen rondje dierentuin foto's maken. Onderstaande foto is dus al van daarvoor. Lief hondje he maar het heet een jakhals. Geen beestje om zonder handschoenen aan te pakken. Triest eigenlijk he zo'n beestje opgesloten. 

Het lastige met al die  fotootjes is dat ik op een gegeven moment niet meer weet welke foto's ik al wel of niet onder een blogje heb gezet. En ik zie het ook niet zitten om iets te bedenken zodat ik er makkelijk achter kom. Ik maak nu ook een fotoblog op Wordpress en daar is dat heel wat makkelijker te controleren omdat je makkelijk in het archief kunt scrollen. Dat is in Blogspot wel mogelijk maar het duurt een eeuwigheid om bij de laatst geplaatste fotootjes te komen want die staan helemaal onderaan en het systeem is niet te vermurwen tot een omgekeerde volgorde. Ik klaagde er hier al eerder over maar schreef er ook over naar blogspot en kreeg totaal geen reactie.  Helaas minder handelbaar dus. En als je eenmaal ergens bezig bent stap je niet o gauw over. Dus voorlopig doe ik het er maar mee.

 

Dat is wel noodzakelijk wan

Oude snoepdoos

 Het komt er gewoon niet van. k bedoel van  dat blogjes schrijven. Soms vind ik het heel leuk en soms heb ik andere dingen te doen. Druk, druk, druk met van alles en nog wat. En het fijnste is dat ik me nergens toe verplicht hoef te voelen en gewoon kan doen waar ik op het moment zin in heb. Dat zijn denk ik de voordelen van het oud mogen zijn. Er zijn steeds minder dingen die ik als verplichting voel. Ja natuurlijk eten kloken bijvoorbeeld want daar ben ik niet zo gek op maar zelfs dat, als ik geen zin heb, is er wel iets te bedenken zonder koken .

Maar nu wil ik nog even  reageren op de vraag die Ferrata  op het vorige blogje stelde waarin ze vroeg waar die foto voor was bedoeld. 

Nou er zijn veel dingen waar ik zo af en toe een en ander aan bijdraag en de foto was bedoeld voor 2 leerlingen van het VMBO die meededen aan een project van Tino Maatschappelijke diensttijd.  Daar hebben ze veel ouderen voor nodig om jongeren bekend te maken met de know how en levensverhalen van ouderen waardoor ze weer eens een ander soort kennis op kunnen doen. Aan de hand daarvan leren ze dan vragen stellen, een verslagje schrijven en andere vaardigheden. Achter dat project schuilt een mooie maatschappelijke filosofie en scholen maken daar steeds meer gebruik van.  Als je onder de link hierboven kijkt kom je het hele Tino programma tegen met klimwand en vaardigheids trainingen voor leerlingen uit allerlei lagen. Dit keer had ik dus twee meisjes van het VMBO en een andere keer kan het eeen student uit Wageningen zijn waar ik een diepgaander en interessant gesprek mee had.  Zo kom je verschillende nivo's  van wel en niet geïnteresseerden leerlingen tegen , Alles is mogelijk en het is leuk om  zo even  kontakten met jongeren te hebben en als het lukt en lekker loopt ook vragen terug te stellen zodat er een gesprekje ontstaat. . Het mes snijdt dan aan twee kanten. 

Ook worden er veel leuke activiteiten voor de vertellers georganiseerd. Soms life soms met Zoom zodat je ook vertellers uit andere steden ontmoet en ervaringen uit kunt wisselen. 

Een tijdje geleden werkte ik mee aan een intervieuw en als ik daar bericht van krijg dat het gepubliceerd is deel ik die link wel weer. 

Als iemand van mijn lezers interesse heeft dan is er vast via de link wel mogelijkheid om je daarvoor op te geven.

En verder ben ik weer lekker aan het schilderen./ en niet te vergeten aan het lezen via de email bibliotheek.  Zo leuk om weer gewoon makkelijk iets gezelligs te kunnen lezen. Uvonne Keuls, Isabelle Allende, Toon Telligen en er is zoveel meer.   Wat heb ik het gemist. Er is veel in te halen. Ik ben alleen een beetje de weg kwijt geraakt in wat er momenteel op de markt is dus grijp ik voorlopig maar even terug op wat ik nog ken. Eigenlijk heb ik  voor lezen niet eens al te veel tijd want de dagen vliegen door mijn vingers. 

En heel blij ben ik met de bloeduitslagen van mijn  suiker. Onder de 6/ Namelijk 5,4. Heb ik toch goed mijn best gedaan als oude snoepdoos. 

Zelf doen

 Zo, eerst maar eens even mijn agenda bijgewerkt. Het lijkt wel of ik er steeds meer in krijg te staan en daar zit ik niet zo op te wachten.  Aan de andere kant is het natuurlijhk ook wel leuk. Het betektent dat er nog genoeg te doen is.  Maar ik wil het toch wel in de gaten blijven houden. 

Ik heb zojuist een fotootje op moeten sturen uit mijn werkzame leven toen ik de aktiviteiten begeleiding deed in het verzorgingshuis dat intussen veranderd is in een verpleeghuis. Nee zo makkelijk als toen kom je er niet meer in en je moet echt heel wat mankeren wil je daar nu gezellig rustig je laatste levensjaren verslijten. Toen kon je nog veel organiseren omdat de mensen  tot veel in staat waren en dan  rezen mijn haren soms te berge van alle aktiviteiten die er geoprganiseerd moesten worden. 

Dat waren de jaren 80. Nu loop ik er nog weleens rond maar er valt nog weinig te herkennen. 

Dus wandel ik het park in om weer wat fotootjes te schieten. 

Zo heeft iedere periode zijn eigen charme. Je moet er zoveel mogelijk zelf iets zinvols van maken. Een ander doet het niet voor je hoor. 😀

Mammie

  Vervreemdend

mijn jonger zelf is verleden

Jij zit nu in  mijn lijf  verweven

De oppervlakten  zo anders dan verwacht

Mijn slechte zicht ziet steeds meer in  jouw beelden

In dat   wat jij nooit zag 

In mijn herinnering opgeslagen

Smelt jij met mijn bezieling samen

Zo leef jij ongewild

 Voort in  mijn leven 

Zie jij  wat ik  begrijp? 

Ach het is  me om het even

Jouw voorbeeld raakt mijn eeuwigheid