Zelf doen

 Zo, eerst maar eens even mijn agenda bijgewerkt. Het lijkt wel of ik er steeds meer in krijg te staan en daar zit ik niet zo op te wachten.  Aan de andere kant is het natuurlijhk ook wel leuk. Het betektent dat er nog genoeg te doen is.  Maar ik wil het toch wel in de gaten blijven houden. 

Ik heb zojuist een fotootje op moeten sturen uit mijn werkzame leven toen ik de aktiviteiten begeleiding deed in het verzorgingshuis dat intussen veranderd is in een verpleeghuis. Nee zo makkelijk als toen kom je er niet meer in en je moet echt heel wat mankeren wil je daar nu gezellig rustig je laatste levensjaren verslijten. Toen kon je nog veel organiseren omdat de mensen  tot veel in staat waren en dan  rezen mijn haren soms te berge van alle aktiviteiten die er geoprganiseerd moesten worden. 

Dat waren de jaren 80. Nu loop ik er nog weleens rond maar er valt nog weinig te herkennen. 

Dus wandel ik het park in om weer wat fotootjes te schieten. 

Zo heeft iedere periode zijn eigen charme. Je moet er zoveel mogelijk zelf iets zinvols van maken. Een ander doet het niet voor je hoor. 😀

Mammie

  Vervreemdend

mijn jonger zelf is verleden

Jij zit nu in  mijn lijf  verweven

De oppervlakten  zo anders dan verwacht

Mijn slechte zicht ziet steeds meer in  jouw beelden

In dat   wat jij nooit zag 

In mijn herinnering opgeslagen

Smelt jij met mijn bezieling samen

Zo leef jij ongewild

 Voort in  mijn leven 

Zie jij  wat ik  begrijp? 

Ach het is  me om het even

Jouw voorbeeld raakt mijn eeuwigheid

voorjaar en fotograferen

 Her is heerlijk nu het voorjaar zijn gezicht weer laat zien. Vooral dat we weer op stap kunnen met het fototoestel en ik was er al snel weer IN. Even was ik bang dat mijn ogen teveel achteruit zouden zijn gegaan en het fotograferen te lastig zou zijn geworden. Maar nee de routine helpt me er  door en ik heb er weer veel plezier in. 

Allereerst waren we in de dierentuin. Daar is altijd wel wat te beleven. Altijd weer anders en steeds weer op een andere plek. Deze jonge zebra leek niet erg gezond maar ik denk dat het wel meevalt alhoewel hij vaak en overal uitgestrekt op de grond bleef liggen.'

De ijsvogel zit altijd achter die lastige tralies. Toch wel triest. Het geeft me altijd een dubbel gevoel. Voor ik fotografeerde had ik helemaal niets met dierentuinen vanwege het opgesloten zijn van de dieren. Maar er gebeurt natuurlijk ook veel goeds. Maar over het algemeen maak ik liever geen opnamen waarop de tralies zichtbaar zijn. Nog altijd vind ik dat niet plezierig en het confronteert me met die opsluiting.

Maar ook een lijster is in de dierentuin te vinden. Zaterdag was het wel weer verschrikkelijk druk in de Zoo dus gaan we liever door de week.

Vanmorgen zijn we dan ook naar de heemtuin vlak achter onze appartementen flat geweest. En ook daar is van alles te fotograferen. En lekker rustig. Ik heb genoten vanmorgen. 

Dat vogeltje

Een musje

Zo zie je ze jaren bijna nooit en plots zitten er een hele troep bij elkaar en doet een van hen zich pal onder mijn ogen tegoed aan een nog bijna onzichtpbaar jong blaadje nog opgerold i  de knop

Zo berschrikkelijk lekker