Ten koste van de nachtrust

 En zo reden we dus Lochem uit op weg naar Deventer.

En een van de grootste gebouwen die dan meteen bij het binnenrijden zeer opvallend en dominant aanwezig is, is dit gebouw.

Rondom de kerk 

zijn nog wel mooie rustige plekjes te vinden om te fotograferen

 

Maar we kwamen iets heel bijzonders tegen. Waar Judy ook al over schreef. En wij waren er op het juiste moment. 

En die fotootjes plaats ik in een volgend blogje want het is al laat  En misschien gaat dat ten koste van de nachtrust. 😉

Niet dat de toestanden in de wereld me niet bezig houden maar...

 

Ach het zal wel aan mij liggen, Maar wat een toestanden in de hele wereld en ook in Nederland zoals de steeds weer mislukkende formatie pogingen en alles daaromheen. Ik laat het hier op mijn blog maar  allemaal voor wat het is. Er zijn genoeg mensen die daar hun zegje over doen en ook over allerlei gebeurtenissen in de wereld. Dat ik er hier niet over schrijf wil niet zeggen dat ik niet op de hoogte blijf en mezelf ermee uiteen zet. Maar niet op dit blog.  Wij gingen  lekker even buurten in Lochem en Deventer. 

Allereerst in Lochem. Want daar ging ik op aanraden van mijn kleinzoon een tweede gitaar kopen en daar ben ik heel blij mee. Maar nu wilde ik er andere snaren op laten zetten en dom dom dom. Stonden we daar voor de deur en was de zaak gesloten... En dat wist ik. Dus hebben we gewoon even leuk in Lochem rondgekeken en gefotografeerd.

Zoals je ziet was het er heel rustig. We besloten even door te rijden en op de terugweg Deventer te bezoeken. En daar maak ik het volgende blogje over. 

Vakantiegevoel

We zijn weer eens gewoon lekker op stap geweest. We hebben de laatste lange periode zo weinig gedaan en zijn eigenlijk bijna nergens naartoe geweest terwijl we daar toch zo van genieten. Maar ja alle dingen die we graag doen waren gesloten of je moest allerlei voorzorgsmaatregelen nemen om er naartoe of erin te kunnen nog afgezien van het feit dat toiletten  niet toegankelijk waren. 

Dus wij dinsdag onderweg naar Arcen met een tijdslot want dat geldt nog steeds. 

Over de brug  Nijmegen.  Is  een prachtig stukje architectuur he.

Je komt dan ook langs het industrietgerrein ook wel leuk om her en daar een plaatje te schieten. Soms lukt het en soms gaat het mis en dan wordt alles gewoon weggegooid. 

We zijn over de oude weg naar het zuiden gegaan de N 271 Langs de Maas. en lieten de snelweg links liggen. 

Ik herinner me dat ik er vroeger met mijn ouders ook over reed op de motor met zijspan en later ook met de auto .in de jaren voor q980. Wat was het er toen druk en er gebeurde veel ongelukken want al het verkeer naar het zuiden moest eroverheen. Veel vrachtverkeer ook.

. 

Maar nu kun je er prima toeristisch rijden en genieten van alle leuk huisjes en zo.  Ook herinner ik me nog dat die huisjes vroeger hoofdzakelijk een soort nachtclubs  waren waar mannen ook hun vertier vonden maar nu zijn ze waarschijnlijk allemaal p[particulier bezit en mooi gerenoveerd

En dit huisje is dan van een heel ander kaliber en de entree van de kasteeltuinen.

Langs de gracht de zwanen met hun kroost

Maar dat was schrikken.  In de rozen ruin waren nog meer dan genoeg bloemen te bewonderen maar mijn blik werd getrokken door de tegenstelling in de kunst. 

Een heel groot gedeelte van het park werd opgeluisterd door knalrode beelden die niet over het hoofd waren te zien

In de contrasterende groene omgeving. 

We zijn snel het park verder in gewandeld. En dit zijn we natuurlijk niet zelf want ik zie geen fototoestellen 🤣 maar het staat symbool voor het vervolg van de wandeling door het mooie park met prachtig weer. 

 

Geen piepklein rupsje

 Is dat werkelijk mogelijk? kruipen er nu nog vlinders uit hun vermomming?

Wie het weet mag het zeggen. 

Deze kwam ik vanmorgen tegen in het Depot Wageningen. 

Hij lijkt zo erg stil en rustig te hangen maar dat is schijn. Zo af en toe viel hij zowat van het draadtje af met zijn gekronkel. Pas thuis kon ik het ook beter bekijken, Want toen ik de foto maakte kon ik niet zien wat het was voor mij leek het op een piepklein rupsje.  Maar dat is het toch echt niet. 

Nee die ogen worden er niet beter het wordt allemaal steeds lastiger  en in october heb ik weer een afspraak bij de ogen prof. 

Maar ik geniet nog altijd van het fotograferen en schilderen voor zover het allemaal mogelijk is en dat is toch gelukkig nog heel wat. 

Zo was het een drukte van belang op de zoete nektar van deze plant. Volgens mij hadden wij die ook in de tuin van ons vorige huis en klom of hing hij tegen de schutting. In deze tijd van het jaar zat hij ook vol bijen.

Hier was het min of meer prijsschieten met zoveel insecten en vlinders. 

En er zaten ook nog bloemen in de Hibiscus