Voor het eerst na drie jaar weer naar het Openluchtmuseum geweest. Je moet dan wel met een rijdslot reserveren en dat deden we dus. Voor de zekerheid hebben we ook de coronacheck voor de QR scan geinstalleerd zodat we er zeker van konden zijn op een terrasje wat te kunnen gebruiken. Maar het was vol in de schaduw dus daar kwamen we niet aan toe. Wel aan fotograferen.
Op ons dooie gamakkie heerlijk rondgewandeld.
Ja inderdaad. Klaproos had het helemaal goed gezien toen ze reageerde op het vorige blogje dat er een dag komt waarop je alles gewoon in de prullebak gooit. En zo is het.
Dat gebeurde me ook al toen het vorige weblog jaaaaaren geleden voordat ik dit blog startte uit de lucht werd gehaald en ik alle logjes kwijtraakte omdat ik geen zin had alles over te zetten naar een nieuw blog. Ik mis er niets aan. En nu pas nog met het blog van
Wordpress dat ik ophief. Ook daar mis ik niets aan.
Hoe belangrijk is alles wat ik hier doe? Niet dus. En toch ook weer wel voor dat wat het aan blijdschap oplevert. Uiteindelijk gaat alles voorbij ook ikzelf en het enige positieve dat we tijdens ons leven kunnen doen is: er als mens zoveel mogelijk te zijn voor elkaar.
Eigenlijk hoef ik er ook geen labeltjes meer bij te zetten want het gaat hier op dit blog de laatste tijd hoofdzakelijk over persoonlijke dingen en foto's maken. Dat was vroeger wel anders dat zie je wel aan de verschillende labels in de zijbalk.
Dat zei ik toch: alles verandert, er is niets dat ooit hetzelfde blijft. Dat is de charme van het leven. Ook al kijken we er niet altijd op die manier tegenaan. Het is de enige werkelijkheid.
Natuurlijk mag je daar anders over denken en er van alles bij bedenken. Intussen deel ik weer wat fotootjes. 😀 in de hoop dat ik daar iemand een plezier mee doe en zo niet dan heb ik er in ieder geval zelf plezier van.
Met dit heerlijke weer is het jammer om binnen te zitten. Ik maak er dan ook volop gebruik van en ben de laatste dagen er flink op uit geweest. Overal fotootjes gemaakt en daar ben ik nu heel druk mee. Zo druk dat ik nauwelijks tijd heb een blogje te schrijven. Maar dat komt wel weer als het weer wat minder wordt.
Toch hoop ik dat we nog een poosje zulke mooie nazomerdagen krijgen. Gisteren ging ik op het fietsje met een vriend vanaf Beekhuizen door het landschap van de Veluwezoom naar Rheden en van daaraf langs de IJsel terug naar huis.
Vanmorgen waren we weer even in de tuin van Wageningen en daar was het ook weer mooi om te fotograferen.
Dus er zitten intussen honderden fotootjes in het archief waar ik nog lang niet allemaal aan toe ben gekomen. Weggooien als eerste en daarna croppen en iets bijstellen en die voor het blog gaan dan in een mapje met kleiner gemaakte foto's.
Deze bijvoorbeeld maakte ik in onze Heemtuin achter het huis. Ook daar is het altijd weer een feest. Volgens mij is het een nachtvlindertje dat overdag opereert.
Zoveel fotootjes en de kleuren lijken steeds mooier te worden. En daarmee wordt het weggooien ook steeds lastiger. Ik bewaar er altijd veel te veel.
Soms denk ik:
Zal ik toch maar een apart blogje maken voor foto's
Ik twijfel. Meer blogs zijn ook bewerkelijker. Maar dan zou ik ze er wel groter op kunnen zetten.
