En er zal licht zijn

Ik ben dus heel hard aan het oefenen geweest op mijn nieuwe gitaar en dat viel best tegen. O ! O ! stalen snaren snijden toch echt harder in de vingertoppen dan nylon snaren. Ik heb een paar dagen behoorlijk last gehad maar ben stug doorgegaan en ik denk dat het grootste leed nu geleden is. 

Maar ik heb wel de oude spaanse gitaar  met nylon snaren meegenomen naar Vreedenhoff en heb daar samen met Fanja die een gezellige middag organiseerde voor bewoners op de gemeenschappelijke huiskamer de boel op stelten gezet.😜 . En ik dus lekker rammelen op mijn oude gitaartje en ik heb genoten. Ook de verzorging was enthousiast en ik niet minder. De bewoners hebben heerlijk mee gezongen en een van hen brengt volgende keer zijn trekharmonika mee. Ja alles in C hoor zei hij tegen me en dus volgende keer alles in C. Maar niet iedere week. Dat wordt me toch een beetje teveel bij alle andere dingen die ik nog meer wil doen.

Gisteren hebben we een paar nieuwe pannen voor de inductiekookplaat gekocht. Daar ben ik heel blij mee. Ik zou het bijna leuk gaan vinden eten te koken  pffff. Zo zie je maar wat omstandigheden belangrijk zijn voor een goed leven want we hebben ook een nieuwe lamp gekocht en ik kan niet wachten tot het donker wordt en hij aankan. 

nog ff  wachten... En er zij licht !!!!

Het is toch niet zo erg.

 Was ik het al bijna weer vergeten. Maar toen begonnen die sporters op de tv te praten over pijn en dat ze wel uit hun lijf wilde kruipen van de pijn.  En dan vinden ze het ook nog eens leuk.  Het lijkt wel of er zonder die dualiteit geen geluk zou kunnen bestaan. Want als ze om wat voor reden dan ook niet daarvoor kunnen gaan zitten ze helemaal in zak en as. 

Maar ja wat ik bijna was vergeten kwam weer boven. Want gisteravond lag ik ook weer een avondje voor pampus en een paracetamolletje was niet voldoende om de darmverkrampingen, het gevoel dat ze werkelijk in een kramp schieten, kwijt te raken. Dat veroorzaakt een behoorlijke buikpijn die me tot ver in de benen trekt en ik weet dan niet meer waar ik die neer moet leggen.  Het is gewoon zoveel mogelijk ontspannen en uitzitten..  Zo langzamerhand na vele jaren weet ik dat het vanzelf over gaat maar soms duurt het erg lang. En inderdaad toen ik naar bed ging merkte ik al dat het iets zakte en met een paracetamolletje verdween het nu wel. 

O heerlijk wat voel ik me dan als verlicht. Ja dat snap ik dus wel. Als pijn over is voel ik me een ander mens maar willens en wetens uit je dak gaan van de pijn omdat je kampioen wil worden.... Nee dat ken ik niet. Ik probeer zoveel mogelijk op mijn voeding en stress gevoelige zaken te letten om pijn te voorkomen. Zal wel aan mij liggen. Er zijn er genoeg die het wel begrijpen dat ze moedwillig vanwege de prestatie in een deuk schieten,

Ik begrijp misschien weer andere dingen die anderen niet begrijpen. En dat hoeft ook niet. Toch?

Nee dan die mensen die er zijn en nooit meer van de pijn afkomen. Pfff. ik zou willen dat ik daar iets aan zou kunnen doen. Al was het maar ze kracht geven om het te kunnen dragen. En als ik aan zo iemand denk. Ach dan is mijn pijn zo erg nog niet .

Ontstopping, zo werkt het.

 Ik heb me losgerukt van de gitaar en ben weer even aan de wandel geweest. Een rondje om de grote vijver van Sonsbeek. Een korte wandeling en met fototoestel is er altijd wel wat te beleven.  Maar de drukte met mooie vogels en paringsgedrag is natuurlijk al lang weer afgelopen

. Het valt me wel op hoe prachtig de lijsterbessen kleuren en ze bogen eerbiedig voor me toen ik eraan kwam. Dus dat werd gehonoreerd met een kiekje.

Ik vond het weer vermoeiend maar misschien heb ik wel te weinig gelopen de laatgste dagen of leek het zo vermoeiend omdat er niet zoveel te fotograferen viel. Maar het kan natuurlijk ook andersom zijn door vermoeidheid ZAG ik niet zoveel te fotograferen.

Maar de bunel was nog steeds wel de moeite van een fotootje waard. 

Ik vind ze wonderschoon zoals ze zich tonen tussen het gras en het staat er dit jaar vol van. 

Er vlogen een paar vlindertjes maar die hadden niet de rust om even te zitten dus is het een vliegje geworden dat zich wel liet vereeuwigen.

En uiteindelijk kwamen we toch nog een paar late jonge nijlgansjes tegen die lekker tegen elkaar aan waren gekropen. De eerste broedsels zijn al zo goed als volwassen maar deze hebben nog eventjes te gaan. 

En dan verlaten we Sonsbeek weer om lekker thuis uit te rusten met een kopje koffie. 

Wat is een weekend toch altijd heerlijk alhoewel gepensioneerd en eigenlijk vreemd dus maar het is gewoon zo.  

En niet te vergeten werd vanmorgen eerst onze gootsteen ontstopt want in die afvoer was geen beweging meer in te krijgen.  Hopelijk is het deze keer duurzamer opgelost en met een andere loodgieter lijkt het er wel op dat het nu wat degelijker is verholpen. 

Het houdt me van de straat.

 Dat feestje hebben we ook weer gehad.

Mijn vader zij altijd: het winnen van een zaak is het einde van het vermaak. 

Maar zo is het wel maar ook niet voor mij.

Het was in ieder geval een heel fijne morgen die alweer voorbij is. Allereerst een heerlijk ritje via de provinciale wegen naar Lochem en daar stond Niels ons al op te wachten.. En toen ging het loos in het winkeltje met ontelbaar veel gitaren. Je zou door de bomen het bos niet meer zien. Maar goed, ik zat op een kruk en kreeg heel veel verschillende gitaren in handen. Het was zo leuk om iedere keer iets anders te proberen en drie mannen om mij heen die bij het wisselen van de instrumenten af en toe met twee gitaren in handen stonden. Terwijl de jongen van de winkel weer een andere gitaar aan het stemmer was om te proberen en intussen allerlei informatie verstrekte over de instrumenten en ik maar hakken op het instrument dat ik in handen had. 

 Veel eenvoudiger spelen minder lastig handteerbaar. Nee dat zat er niet echt in. Maar ik had nu wel de gelegenheid om meer ervaringen met de verschillende instrumenten op te doen en aan te voelen en te beluisteren. 

Uiteindelijk merkte ik toch dat een iets plattere klankkast wat makkelijker bij mij paste, die ene pakte ik telkens weer tergug. Allereerst had ik verschillende klassieke gitaren in handen gehad maar zij verschilde weinig met de gitaar die ik heb, Dus was het wel leuk om Westerns in handen te krijgen. Sommige waren semi accoustisch en konden ook op versterker maar dan hadden ze een bredere klankast dan die ene die wat smaller was en  daarbij mij als het ware beter paste plus een mooi geluid. Maar met stalen snaren was het  niet makkelijker spelen maar wel een heel andere klank en dat sprak me ook wel aan.

Uiteindelijk werd het die smalle Western met stalen snaren.  met als resultaat dat ik toch nog meer eelt op mijn vingers moet zien te krijgen want op een gegeven moment was het wel even op en was het niet meer leuk om te tokkelen en hakken. 

Nu, tijdens het tikken op het toetsenbord van de computer word ik daar weer even extra aan herinnerd. 

Het eelt verder opkweken houdt me wel weer een poosje van de straat.