Mijn buurvrouw is overleden. Il had de laatste tijd weinig of geen contact meer met haar. Daar had ze voor zover in het kon interpreteren en dat leek duidelijk, geen behoefte meer aan en dat heb ik gerespecteerd. Ik hoop dat het een rustig verloop heeft gehad al is een sterfbed natuurlijk niet zomaar iets. Natuurlijk heeft het wel invloed en was ik in gedachten regelmatig bij haar.
Verder liggen er enkele opdrachten. Ik heb een stukje over mijn schilderen geschreven voor een nieuw op te zetten blog van onze Boeddhistische sanga en er staat aankomende week een uitnodiging om gastspreker te zijn op de Hogeschool Arnhem. Het HAN. over mijn leven. Nu voor jong volwassen studenten. Best spannend. Dit is de tweede keer maar de vorige keer waren het veel jongere pubers. Ik ben benieuwd hoe dit nu gaat lopen.
En voor dinsdagmorgen zou ik ook nog iets voorbereiden tijdens de zoom sessie met leeftijdgenoten. We wilden iets inleveren waar we iets over zouden kunnen vertellen en ik heb al eens in huis rond gekeken. Eigenlijk is er best heel veel waar ik iets over zou kunnen vertellen maar ...denk ik dan.. wie zit daar nu op te wachten.
Verder realiseer ik me wat een geluk ik tot nog toe heb in mijn leven. De lichamelijke ongemakken die natuurlijk groter worden overheersen mijn leven niet en er is zoveel om blij mee te zijn. Ik zie alles ronmdom mij heen gebeuren alle p[roblemen en dingen waar men mee tobt en ik lijd er nog het meest aan dat ik het niet kan verhelpen. Uiteindelijk moet iedereen een weg in het eigen leven zien te vinden om met problemen om te gaan, En dat valt niet altijd mee. Tot nog toe ben ik dus een gelukkig mens omdat ik nog geen onoverkomelijke problemen ken en er hard aan werk in mijn eigen geest, doen en denken (mindfulness meditaties etc) ze ook niet onoverkomelijk te laten worden. Wetend dat dat niet voor iedereen mogelijk is.
Komen en gaan
