Af en toe schrijven

 Nu ik weer even bezig ben is het toch wel weer leuk om te zchrijvdn.  maar dat gaar bij mij altijd op en neer. Zo ben ik weer druk aan het schrijven en zo zijn er weer allerlei andere dingen die me bezig houden en komt er niets van schrijven.  Gelukkig maak ik me daar ook niet druk over en heb nooit meer het idee dat ik nu zo nodig weer iets moet. Als ik zin heb dan komt er gewoon wel weer iets. En nu heb ik nog steeds niet zoveel te melden. Maar ben wel heerlijk bezig geweest. En ik heb momenteel weer erg veel zin om te lezen. Soms komt daar gewoon te weinig van omdat ik door de cursussen die ik nog steeds fijn vind om te doen ook 'verplicht' leeswerk heb. En ik ben ook heel blij met die 'verplichting'.

Vooral was ik heel blij met het bezoekje van mijn kleinzoon. Dat heeft me zo goed gedaan. Hij had zich speciaal laten testen om veilig voor ons te kunnen komen. In de pubertijd was hij een paar jaar wekelijks drie dagen en nachten in de week bij ons in verband met de lange reistijd naar zijn school. Dat is intussen alweer 5 jaar geleden. Natuurlijk zag ik hem tussendoor ook nog maar nooit zo intensief meer als in die periode,   Nu kwam hij weer een hele middag lekker bijkletsen en is hij plotseling volwassen. Wat hebben we weer heerlijk zitten discussiëren. Daarin heb ik aan hem een goed maatje.  Wat heb ik daarvan genoten. Zo heerlijk om te zien hoe die jongelui hun eigen weg leren vinden. En hij liet me ook een andere sound of silence horen dan die van Simon and Garfunkel. pfff. kippevel. Wat goed.

Ja en verder nog steeds stoeien met het nieuwe fototoestelletje. Net precies even wat fotootjes vanuit de rijdende auto gemaakt. Dat mag ik graag doen en er komen af en toe leuke resultaten uit. Ook dit toestel doet precies wat het doen moet. Razendsnel reageert het en op de groothoek kan dat scherp en met een korte sluitertijd . Leuk om onderweg bezig te zijn en het ding werkt prima. 

Met mijn brillen ben ik nog steeds aan het stoeien. De ene keer werkt een overlookje makkelijker de andere keer stap ik toch weer over naar de varifocus.  Het blijft zoeken en  lastig omdat ik het plaatje nooit helemaal krijg zoals ik zou willen maar het is nog steeds goed genoeg en daar ben ik blij om. Ik heb ergere dingen gezien en ik hoop daarvan verschoond te blijven. 

 Nou en dan nog maar wat fotootjes van wat ik tegenkwam de afgelopen dagen.

Weerstanden.

 Ziezo  de stemwijzer gedaan en daar kwamen geen onverwachte resultaten uit.  

En voor mijn ov chipkaart die ik eigenlijk nooit gebruik verlenging aangevraagd omdat hij bijna verlopen is.  Nou en dat soort dingen regelen en lijsten invullen, daar heb ik zo' n hekel aan. Vreemd toch. Waar komt dat nu vandaan. Ik  zie wel de uitwerking die zulke weerstanden op mij hebben.  Al mijn energie verdwijnt wanneer er klussen liggente wachten waar ik geen zin in heb. Misschien een overblijfsel uit de tijd toen ik pas gescheiden was en ik iedere maand hetzelfde in moest vullen want ik wilde niet meer geconfronteerd worden met de gegevens van mijn ex en toch moest ik ze steeds weer invullen. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het daarvan daan komt. Na zoveel jaren lijkt me dat onmogelijk. 

Weerstanden hebben gewoon alles te maken met een eigenwilligheid waar ik liever aan beantwoord dan aan hetgeen waaraan ik volgens de regeltjes  moet beantwoorden omdat het leven er anders niet makkelijker op wordt. We ontkomen niet aan een bepaalde structuur van de maatschappij waarin we leven. Sommige zaken horen er gewoon bij. En er zijn altijd wel dingen die je liever wel of niet doet. Maar in die emotie, die weerstand voor bepaalde dingen daarin hoef ik me toch niet zo mee te laten nemen. 

Ik denk als ik op ga merken dat ik dat doe, mezelf er niet om veroordeel en denk wat dom, dat wil ik niet daar wil ik me niet aan ergeren, ja zo denken dat helpt niet heb ik al wel geleerd, maar gewoon kijken, opmerken en mezelf warme aandacht geven. Ook mezelf liefdevol benaderen Dan wordt er al wat meer energie op een fijnere manier ingezet en komen klussen die minder leuk zijn makkelijker klaar.

Ja daar ga ik op letten. In sommige andere dingen heeft het me al geholpen.  Iedere keer nieuwe stapjes.

Labels bijwerken.

 Zo langzamerhand verandert dit blogje in hoofdzakelijk kleine persoonlijke dingen en foto's .

Overdenkingen en meer dingen van spirituele aard, dingen die me bezig houden verschijnen steeds meer op Elly's eigen wijze 

Dat is niet speciaal mijn bedoeling en ik hoop hier ook regelmatig wat andere dingen op te kunnen zetten dan ditjes en datjes. Ach maakt eigenlijk niet uit. Het gaat gewoon zoals het gaat en dat is goed. 

Ik heb hier net even wat labels bijgewerkt en kwam daardoor tot bovenstaande opmerking. De laatste berichten droegen allemaal het label persoonlijk en fotogeraferen. Weinig variatie voor een Magazijn. Maar alles wat mij persoonlijk aangaat voelt niet echt als saai. Het leven blijft tot nog toe boeiend en er valt nog steeds veel te beleven. Het is maar net hoe je naar de dingen wilt kijken en er speelt bij mij altijd een behoorlijke dosis nieuwsgierigheid. Daardoor kan ik steeds veel dingen weer als nieuw zien. Er is toch ook geen moment hetzelfde ook al lijkt dat wel zo. 

Mijn vader leerde mij als kind als ik bij hem op schoot zat al. Dan gaf hij een harde klap op de leuning van zijn rookstoel en zei:

Elly, die klap komt nooit meer terug.

En dan gaf hij nog een klap en zei:

want dit is weer een heel andere klap dan de vorige.

Ja en nu denk ik, zo vergankelijk zijn alle dingen. Daar is niets mis mee want hoe zouden we zonder vergankelijkheid op deze tijdlijn ook maar iets kunnen doen?

 

We zouden plots als aan de grond genageld versteend raken. Ik denk dat er niets mooier is dan vergankelijkheid hoe moeilijk dat soms ook te vatten is.

Toch weer eens een overdenking.

Rondje Sonsbeek

 Het was vandaag heel wat beter weer voor mijn ogen dan gister. Het felle licht beperkt mijn zicht behoorlijk. Toch kon ik ook gister nog wat fotograferen. Veel op goed geluk maar de ervaring en een goede camera helpt een handje mee.

De jonge eendjes in tegenlicht waren schattig. Het lijkt wel of ze nog maar net uit het ei zijn gekropen en zo vroeg in het jaar zou dat zomaar kunnen

 Vandaag liepen we een ander rondje en met de zonnebril op en dankzij de bewolking had ik een beter zicht.

Het viel mee met de drukte al gingen de jongelui geen millimeter opzij en liepen breeduit met vieren over het pad. Tja en dan ga ik maar het grasveld op. 

Maar het blijft een brillengevecht. Zonnebril op zonnebril af leesbril op leesbril af. Gelukkig hoefik nu voor de afstand geen bril meer op dankzij de staar operatie. Maar scherp zie ik  het niet meer.