maandag 22 februari 2021

Herkenning

 Zo dat boek is uit, maar misschien moet ik het begin nog een keer lezen. Pas over de helft kreeg ik een beetje 'grip' op het verhaal. Ik denk dat de 'plaatjes' van de eerste helft beter op hun plek vallen als ik het nu nog eens zou lezen maar ook terugdenkend is het me al veel duidelijker.  

Een intrigerend boek van Adriaan van Dis. KLIFI. Ik heb besloten meer digitaal te gaan lezen.

 Het blijft na zoemen in mijn hoofd.

En verder kijk herkenning. Ik bedoel dit kleine beeldje heb ik ook. Tientalle haren geleden gekregen van een nichtje die in Parijs was geweest. Ik vind het nog steeds prachtig. 




Bron van inspiratie

In 2019 waren we in Noorwegen. 
Ik wilde veel fotootjes daarvan in de cloud gaan zetten zodat ik ze makkelijker op mijn andere apparaten kan gebuiken.  Ik ben er weer een poosje mee aan het stoeien geweest. 
O o wat is dat toch een prachtig land. Het is genieten om met die plaatjes op herhaling te zijn.  Binnen kort ook hier eens wat meer landschappen delen . En ook voor het schilderen kan ik ze gebruiken. Wat een bron van inspiratie

zondag 21 februari 2021

ze vliegen de grond uit

Een klein wandelingetje door het park zo heerlijk maar ook weer zo confronterend. De lage zon en de hoge lichten. Mijn zicht lijkt zo achteruit te gaan. In huis valt het wel mee maar oner de omstandigheden van die lichten buiten is er nog maar zo weinig huidelijk. Ik herken geen vogeltje meer en zelfs geen gezichten meer en zie soms alleen maar wat beweging in blaadjes die op de grond liggen en weet dan, dat moet een vogeltje zijn. Ook zie  ik alleen maar een vlek paars van een troepje bloempjes. Maar gelukkig stellen de fototoestellen zelf scherp en kan ik thuis goed bekijken hoe ze de grond uitvliegen.
En ook de vermoeidheid. De ene keer heb ik het gevoel dat ik uren door kan wandelen en de andere keer kom ik na een klein rondje met de tong op de schoenen terug. Hebben jullie dat nou ook?

maandag 15 februari 2021

Levenskunst.

 Nee, natuurlijk gaat het niet altijd zoals ik het wil hebben. Dat is me in de loop van mijn leven wel duidelijk geworden. En ik denk dat het leven ook niet daarom draait, het draait er meer om hoe ik met alles wat er gebeurd omga. En er gebeurd nogal wat in deze tijd van thuis zitten.

Toen ik op Vreedenhoff werkte daarvan herinner ik me dat er in februari  de meeste mensen overleden. Ja inderdaad dat zijn de dingen die bij het even horen als je oud bent en dat is makkelijk gezegd wanneer de dood nog niet direct aan de eigen deur staat te rammelen. Het wordt een heel ander verhaal als het steeds dichterbij komt en dan nog, zijn er veel mensen die het buiten de deur proberen te houden voor de eigen gemoedsrust.  Daar denkt menigeen liever niet te intensief over na en velen vinden dat ook niet nodig. Het is de vraag of ze gelijk hebben. Een ieder moet uiteindelijk dealen met de eigen omstandigheden en niet te vergeten de eigen innerlijke mogelijkheden en manier van leven. 

Toch word ik nu ik ouder ben steeds regelmatiger geconfronteerd met ouderdom ziekte en dood. Van dichtbij nu de tweede kennis in de directe omgeving aan  Corona overleden. En van iets minder dan tien personen hoorde ik het al in mijn omgeving al heb ik mede door de beperkingen op dit moment geen persoonlijke contacten meer en is alles op afstand.. Op een of andere manier geeft het overlijden aan Corona  net even een iets andere impact. Natuurlijk hopen wij er vrij van te blijven maar het is me wel duidelijk dat het risico steeds groter wordt naarmate de besmettingen dichterbij komen.  Maar goed  ook aan ouderdom en ziekte  zie ik steeds meer mensen  rondom me  wegvallen. Het gaat hard de afgelopen weken.

Levenskunst, wat is dat? 

Voor mij betekent het in ieder geval zonder te relativeren iedere keer weer in  mijn midden terug te kunnen komen. Tevreden met wat er is. Zien wat er gebeurd. Wat de mogelijkheden en onmogelijkheden in dit leven voor mij zijn. Dat het leven kort is en dat ik alle tijd die me rest op een voor mij zinvolle manier wil besteden. Zonder alle ellende weg te poetsen. Optimaal leven binnen de restricties die noodzakelijk zijn, blij en me bewust  van alles wat er wel en misschien ook niet is.

Nou dat is een hele mondvol en ik denk dat het me tot nu toe behoorlijk afgaat. 


Vanmorgen maakte ik deze zonnebloemen af. Daarvoor had ik een opdracht gekregen. Ik heb er heerlijk aan kunnen werken. Het was leuk om te doen.




Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...